Γιατί απασχολούν περισσότερο τα επιφαινόμενα από την ουσία; Γιατί σχολιάζεται εντονότερα η επουσιώδης επιδερμίδα των γεγονότων από το περιεχόμενό τους; Κατά τη θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής πριν από την ψήφιση του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων, και όχι μόνο, υπήρξαν πολλά στιγμιότυπα, κινήσεις, εικόνες, συμπεριφορές που συζητιούνται ακόμη στα κοινωνικά δίκτυα.
Εκείνο που είπε στον πρωθυπουργό ο Χρήστος Μαντάς και τον έκανε να σκάσει στα γέλια λίγο πριν από την έναρξη της κρίσιμης Ολομέλειας. Τα χαμόγελα που αντάλλαξαν με τον κ. Τσακαλώτο. Τα σπαστά ελληνικά και οι υψηλοί τόνοι του υπουργού Οικονομικών κατά την ομιλία του – συζητήθηκαν περισσότερο από το περιεχόμενό της· αποθεώθηκε για τον εκρηκτικό ύφος προς τον κ. Λοβέρδο, ενώ πλήθος σχόλια διατυπώθηκαν για τη νέα του εμφάνιση (κουρεμένος και με καινούριο σακάκι). Τα καλοβαλμένα ανοιχτόχρωμα ταγιεράκια της Ρουμάνας οικονομολόγου, επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ στη χώρα μας, Ντέλια Βελκουλέσκου, «την οποία τρέμει όλη η Ελλάδα». Η αμηχανία του Γιάνη Βαρουφάκη μετά τη λεκτική επίθεση που δέχθηκε από ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού γραφείου («μας γονατίσατε»). Τα παράπονα του Γ. Παπανδρέου για την αδυναμία να παραγγείλει βιβλία στο Amazon και τα ψώνια της κ. Τζάκρη την ώρα που η χώρα «καιγόταν». Τα φιλιά που ανταλλάσσουν, παρά το πανθομολογούμενο σχίσμα, Τσίπρας και Κωνσταντοπούλου, πριν από κρίσιμες συζητήσεις…
Πέρα από την εγγενή τάση του κόσμου να ανιχνεύει στα δημόσια πρόσωπα ιδιωτικές στιγμές και να ψυχαγωγείται με τα προσωπικά τους, τις αδυναμίες, τα στραβοπατήματά τους, με ό,τι πεζό ασχοληθούν πριν επιστρέψουν στον Ολυμπο που μοιράζονται με τους άλλους επαγγελματίες της τέχνης τους. Πέρα από την έκπληξη που προκαλεί η ύπαρξη μιας αθέατης, ουτιδανής, τετριμμένης όψης στη ζωή των διασήμων (η κοινωνία τούς τοποθετεί συνήθως στην περίοπτη θέση τους χωρίς θνητά χαρακτηριστικά). Πέρα από την περιρρέουσα κοινή φιλοσοφία –προϊόν της ματεριαλιστικής μας εποχής– ότι η εξωτερική εμφάνιση, η ύλη (η μηχανή του Βαρουφάκη, το παλτό της Ραχήλ Μακρή, η κόμμωση της Γαϊτάνη) και οι εξ αυτών απορρέουσες συμπεριφορές και ενασχολήσεις, όλες με έναν ιδιόμορφο συμβολισμό και ισχυρά μηνύματα αποτελούν τμήματα της προσωπικότητας των επίλεκτων.
Πέρα από όλα αυτά, τα κοινά και προφανή, υπάρχουν πλήθος άλλα που κάνουν τα περιτρίμματα ουσία και την πολιτική μέρος του καθημερινού πολτού εκκωφαντικής ενημέρωσης: η λατρεία του προσωπικού συμφέροντος. Η απαξίωση του κοινού καλού. Η αδιαφορία για συλλογική επιβίωση. Η απουσία ενότητας. Η ξεχασμένη αρετή των πολιτών. Η υποχώρηση της συνείδησης. Η τυποποίηση της σκέψης. Ο χαμηλός καταμερισμός εργασίας. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε ομάδες συμφερόντων. Η μικρή επίπτωση του λόγου στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. O κομματικός επεκτατισμός. Η λαϊκιστική κουλτούρα. Η τελματωμένη πολιτική του ύστερου παλαιοκομματισμού. Η αδιαφορία για τα γεγονότα, τα στοιχεία, την τεκμηρίωση. Το ευτραφές ρητορικά και καχεκτικό οργανωτικά κράτος. Οι ιδεοληψίες και η πολιτική φυγή από την πραγματικότητα.
Και καταλήγουμε, εκ παραδόσεως και καθημερινής πρακτικής… φιλοκατήγοροι, να μετατρέπουμε τα «ριάλιτι» της πολιτικής σε ζήτημα μέγα, αφού πρώτα περικαλύψουμε σχολαστικά τις πληγές.