«Ο Γκαλμπρέιθ είπε στον Βαρουφάκη ότι το ένστικτό του έκανε λάθος σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Το ΟΧΙ θα κέρδιζε, παρά το κλείσιμο των τραπεζών. Πολλοί Ελληνες δεν είχαν πλέον τίποτε να χάσουν και πολλοί άλλοι είχαν καλύψει τον κίνδυνο που διέτρεχε η χρηματική τους περιουσία, ίσως αγοράζοντας ένα αυτοκίνητο. «Ισως», είπε ο Βαρουφάκης».
Η διήγηση του Ian Parker, στο αναμενόμενο τεύχος του διάσημου κεντροαριστερού περιοδικού εκλεκτής ύλης για όσα αξίζει να τρέφουν το ενδιαφέρον μας στον σύντομο βίο μας, το γνωστό The New Yorker, περιλαμβάνει πολλές ακόμη εικόνες παρόμοιου ενδιαφέροντος, υπό τον γενικό τίτλο «Ο Ελλην Πολεμιστής – Πώς ένας ακραίος υπουργός Οικονομικών έκανε την Ευρώπη να σκάσει, κι έχασε». Οι περισσότερες παραλείπουν κάποια σημαντική λεπτομέρεια, αλλά ποιος νοιάζεται όταν πρόκειται για μια τόσο σημαντική μιντιακή μορφή.
Μαθαίνουμε πάντως ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης περίμενε τους ψηφοφόρους να απορρίψουν την άποψη Τσίπρα. Εκτίμησε, δηλαδή, λανθασμένα την τροπή του «Παιγνίου», το οποίο ωστόσο υποτίθεται ότι είχε με μαεστρία στήσει για να την πατήσουν οι Ευρωπαίοι και όχι Εμείς.
Με παρηγορεί λοιπόν το γεγονός ότι η δική μου εκτίμηση, όπως και άλλων ανθρώπων των οποίων τη γνώμη εκτιμώ, αλλά και οι τίμιες μετρήσεις της κοινής γνώμης, κατέληγε στο αντίθετο συμπέρασμα με αυτό του πρώην υπουργού Οικονομικών. «Εκκίνηση με 45-55 για το ΝΑΙ-ΟΧΙ» τουίταρα στις 1:14 το πρωί της 27ης Ιουνίου, για να σημειώσω λίγα λεπτά αργότερα πως «Το ΟΧΙ κλείνει τα σύνορα».
Δεν γνώριζα τίποτα που δεν το γνώριζε ο τότε υπουργός Οικονομικών.
Μπορεί όλοι όσοι ασχολούμαστε λίγο πιο συστηματικά με τα κοινά πράγματα της οικονομικής πολιτικής να γνωρίζαμε τότε τα ίδια, ο Γιάνης Βαρουφάκης όμως γνώριζε κάτι περισσότερο. Γιατί αυτός δούλευε με τρόπο μυστικό και συνωμοτικό στην επέκταση και κατάληξη των σχεδίων του. Οσο κι αν τα αυτιά μας είχαν γεμίσει «ψύλλους» από τις παράδοξες μεθοδεύσεις στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι ο υπεύθυνος διαπραγματευτής, τουλάχιστον για όσον καιρό είχε τον πρώτο λόγο στις δύσκολες συζητήσεις, δεν αποσκοπούσε στην επίτευξη συμφωνίας.
Ο λόγος είναι απλός. Αν ο διαπραγματευτής πιστεύει ότι το ευρώ δεν αποτελεί το απώτερο όριο μιας οσοδήποτε σκληρής και ακραίας σύγκρουσης, τότε, πράγματι, θα μπορούσε κανείς να διανοηθεί παρόμοιες ενέργειες με αυτές που περιέγραψε ο κ. Βαρουφάκης στους εμβρόντητους επενδυτές, στο πλαίσιο της τηλεδιάσκεψης της 16ης Ιουλίου.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ο βασικός διαπραγματευτής της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν διατεθειμένος να προσπεράσει την «κόκκινη γραμμή» της λαϊκής ψήφου: αναζητούσε λύση και πέραν του ευρώ. Ζητούμενο είναι τι γνώριζε ο πρωθυπουργός.