Βόλτα στο ονειροπόλο Tελτς, το νωχελικό Σλαβόνιτσε, την Κούτνα Χόρα με τα ορυχεία.
Τσεχία δεν είναι μόνο η Πράγα και έχοντας αυτό κατά νου κατευθύνομαι ανατολικά, διαπερνώντας τα όρια μεταξύ Βοημίας και Μοραβίας, για μια κωμόπολη εύθραυστη και ντελικάτη, το ονειροπόλο Tελτς, ένα μέρος που φέρει έντονα ιταλική αύρα με την πιο εντυπωσιακή πλατεία στην τσεχική επικράτεια, γεμάτη με αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίρια στη σειρά, που διακοσμούνται με περίτεχνες χρωματιστές προσόψεις, συνιστώντας ένα κινηματογραφικό αρχιτεκτονικό μέτωπο, ιδανικό σκηνικό για πολλές εγχώριες και ξένες παραγωγές. Οι συμβουλές των ντόπιων με πείθουν να εξερευνήσω την απέναντι πλευρά του οικισμού, ενώ μετά από λίγο βρίσκομαι να περπατώ κατά μήκος της οδού Zachariasova, στη μνήμη του αριστοκρατικής καταγωγής Zacharias του Hradec, ο οποίος ύστερα από τα πολλά ταξίδια του στην Ιταλία, στα μέσα του 16ου αιώνα, είχε τη βούληση να μετατρέψει το γοτθικό κάστρο, που καθρεφτίζεται στα ασάλευτα νερά των λιμνών που το αγκαλιάζουν, σε ένα μεγαλόπρεπο chateau και να προσδώσει συνολικά στη μικρή πόλη μια λάμψη φλωρεντινής υφής.
Μια σύντομη διαδρομή με το τρένο με φέρνει λίγο νοτιότερα, ένα μόλις χιλιόμετρο από τα αυστριακά σύνορα, σε ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά (για την ώρα!) της Τσεχίας, το νωχελικό φαινομενικά, αλλά πλούσιο αρχιτεκτονικά Slavonice. Περιτριγυρισμένο από ανέγγιχτη φύση, διαθέτει στο σύμπλεγμα των δύο πλατειών του μερικά από τα αρτιότερα σωζόμενα δείγματα sgraffito βόρεια των Aλπεων. Ο οικισμός μπορεί να μην έχει ακόμη (ίσως στην προσεχή ψηφοφορία!) την επίσημη βούλα των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, όμως τα διατηρητέα κτίριά του με τα θολωτά κελάρια και, κυρίως, τις καλοδιατηρημένες εγχάρακτες επιφάνειες με εικονογραφήσεις που αναπαριστούν, μεταξύ άλλων, βιβλικές σκηνές, συνθέτουν ένα εξαιρετικό σύνολο, που έστω και μόνο για λίγες ώρες αξίζει να δει κανείς για να αποκομίσει μια πνευματικά ιαματική εμπειρία που προκύπτει από την επίσκεψη ενός open-air, ζωντανού εικαστικού μουσείου, χωρίς πολυκοσμία, ουρές και εισιτήριο!
Διατρέχω την τσεχική ενδοχώρα με βορινή κατεύθυνση και λίγο προτού το κυκλικό οδοιπορικό περιέλθει σε ολοκλήρωση, περνάω από την Kutna Hora, γνωστή για τα πλούσια σε άργυρο ορυχεία της. Εφορμώ την περιήγησή μου από το διάσημο οστεοφυλάκιο Sedlec, οργανικό μέρος του Κιστερκιανού μοναστηριού, που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, προκαλώντας δέος στη θέαση των πυραμίδων και των πολυελαίων, που σχηματίζονται από τα οστά 40.000 (!) θυμάτων πανούκλας. Συνεχίζω παρ’ όλ’ αυτά ακάθεκτος για έναν από τους πιο μεγαλειώδεις γοτθικούς καθεδρικούς ναούς στην Ευρώπη, αφιερωμένο στην προστάτιδα των μεταλλωρύχων, Αγία Βαρβάρα, όπου στέκομαι σιωπηλός θαυμάζοντας τις νωπογραφίες του εσωτερικού κλίτους και τις πολλαπλές αντηρίδες της εκλεπτυσμένης, διεθνούς (συγκερασμός ιταλικού και γαλλικού) γοτθικού ρυθμού, ριπιδοειδούς οροφής της. Από το πάρκο στην ανατολική πλευρά της εκκλησίας, η θέα της πόλης είναι ονειρική και περιδιαβαίνοντας διαγωνίως και καθέτως τα δαιδαλώδη στενά της, συνειδητοποιώ το γεγονός ότι για ένα διάστημα, γύρω στον 14ο αιώνα, συναγωνιζόταν την Πράγα σε πλούτο και φήμη, αφού εδώ κόπηκαν γρόσια και άλλα νομίσματα, που διαμέσου των οδών του εμπορίου ταξίδεψαν στα ταμεία και στις τσέπες των Ευρωπαίων εκείνης της εποχής…