Το Hotel Dressler είναι ένα μυθικό ξενοδοχείο στη Νέα Υόρκη του 1900. Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά μπορείτε να διαβάσετε τα πάντα γι’ αυτό στο συναρπαστικό μυθιστόρημα του Steven Millhauser με τίτλο «Martin Dressler: The Tale of an American Dreamer» (1996). Στα ελληνικά, το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Scripta («Μάρτιν Ντρέσλερ, η ιστορία ενός ονειροπόλου»).
Το ξενοδοχείο Dressler συμβόλιζε όχι μόνο το αμερικανικό όνειρο, αλλά κι ένα νέου τύπου κτίριο: τον ουρανοξύστη της περιόδου 1890-1910, που ήταν το απαύγασμα της καινοτομίας, της προόδου και της τεχνολογίας, ενώ παράλληλα ενσάρκωνε οράματα αστικής εξιδανίκευσης και στοίχειωνε τη λαϊκή φαντασία σε υπερρεαλιστικές μεγεθύνσεις. Ο πλούτος έπρεπε να φαίνεται, η δύναμη να δηλώνεται.
Πέραν αυτού, υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για τους πρώιμους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης που πηγαίνει πίσω και εκτείνεται στα πρώτα σκιρτήματα του μοντερνισμού, μετά το 1880. Ακουμπάει στη νεοϋορκέζικη κοινωνία της Εντιθ Γουόρτον και εκβάλλει στη φρενίτιδα του νεωτερισμού, που απογειώθηκε μετά το 1900, με την πίστη στα εργαλεία του νέου αιώνα. Οι πρώτοι ουρανοξύστες έγιναν συνοδοιπόροι σε μια πορεία υπέρβασης και δικαιώθηκαν, εξιδανικεύτηκαν και εκπροσωπήθηκαν από τον ρομαντικό ρεαλισμό του βωβού κινηματογράφου.
Σε μια σειρά από καρτ ποστάλ εκείνων των χρόνων, βλέπω ένα προς ένα τα κτίρια που με αμηχανία αλλά με εξαίσια καλαισθησία στεφάνωναν το χαοτικό ύψος τους. Εντυναν το τσιμέντο με πωρόλιθο και πέτρα και έβαζαν ως στέμμα φλωρεντινούς πύργους και απολήξεις που θύμιζαν κάστρα της γαλλικής Αναγέννησης. Υπήρχε μια ώσμωση της νεοϋορκέζικης Βeaux-Arts με τα ξέφτια της Αρ Νουβό και τα σκιρτήματα της Αρ Ντεκό. Είναι η αξεπέραστη Νέα Υόρκη τής προ του 1930 εποχής. Οι απολήξεις εκείνων των πρώτων ουρανοξυστών είναι μια μοναδική ανθολογία αρχιτεκτονικής φαντασίας.