Εγγενές παράδοξο της Δημοκρατίας είναι ότι κάποιες στιγμές οι λίγοι μπορούν να αποφασίζουν για την τύχη των πολλών. Στα Κοινοβούλια του κόσμου πολύ συχνά η ψήφος ενός ανθρώπου, ο οποίος μπορεί να δρα βάσει των δικών του και μόνο συμφερόντων, κρίνει το μέλλον της χώρας· στην Ευρωπαϊκή Ενωση πριν από μερικά χρόνια, με δημοψήφισματα δύο χώρες εμπόδισαν τη θέσπιση ενός Συντάγματος για 500 εκατ. πολίτες· στην Ελλάδα σήμερα, μια μικρή μειοψηφία, η οποία όμως ελέγχει κρίσιμο όργανο του κυβερνώντος κόμματος, βρίσκεται σε θέση να αποφασίσει το μέλλον της χώρας.
Τόσο απλά, τόσο εύκολα, ο πυρήνας ενός κόμματος που πριν από λίγα χρόνια λαχάνιαζε να διαβεί το κατώφλι της Βουλής μπορεί σήμερα να ρίξει κυβέρνηση που εξελέγη με 36,34% των ψήφων πριν από έξι μήνες. Η υπονόμευση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων ομάδων στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφής εδώ και καιρό. Πριν από λίγες εβδομάδες η πλειοψηφία της Κ.Ε. είχε κατακρίνει εντόνως την επιλογή του κ. Τσίπρα να προσπαθήσει να διασώσει όσα μπορούσε από την οικονομία της χώρας όταν η σύγκρουση με τους εταίρους είχε συντελεστεί και η καταστροφή ήταν πλέον αναπόφευκτη.
Εδώ βρίσκεται ένα κρίσιμο στοιχείο της διαμάχης εντός ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα του κ. Π. Λαφαζάνη και άλλων είναι μικρή μειοψηφία σε μια κοινωνία που δηλώνει επανειλημμένως μέσω δημοσκοπήσεων ότι θέλει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Από την άλλη, ενώ στη Βουλή ο κ. Τσίπρας ελέγχει τον μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κ.Ε. τα πράγματα είναι αλλιώς. Ετσι, η μειοψηφία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα μπορεί, εάν το επιλέξει, να ανατρέψει τον πρόεδρο του κόμματος.
Υπάρχει, όμως, ένα ακόμη πιο κρίσιμο στοιχείο: αυτοί που επιτίθενται στον πρωθυπουργό δεν κατάλαβαν τίποτα από τα βάσανα τα οποία η χώρα υπέστη τους τελευταίους μήνες. Ο πρωθυπουργός και η διαπραγματευτική ομάδα του εφάρμοσαν μια πολιτική που εξέφραζε και την Αριστερή Πλατφόρμα, ενώ μέλη αυτής της πτέρυγας κατείχαν σημαντικές θέσεις στην κυβέρνηση και στο κόμμα. Οταν ο κ. Τσίπρας είδε τον γκρεμό μπροστά του, αυτοί είδαν μόνο την αλλαγή πορείας του. Οταν οι ίδιοι απέτυχαν να βρουν άλλες πηγές χρηματοδότησης της χώρας, ο πρωθυπουργός το είδε, αλλά αυτοί επέμειναν στις φαντασιώσεις. Οταν αποκαλύφθηκε ο γελοίος ερασιτεχνισμός του «Σχεδίου Β» για πέρασμα σε άλλο νόμισμα, έκαναν ότι δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν κατάλαβαν. Ενώ δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν παρά την εμμονή σε αποτυχημένα σχέδια, συνέχισαν να υπονομεύουν τον πρωθυπουργό με κάθε τρόπο ενώ διατείνονταν ότι τον στηρίζουν. Είναι γνωστή τακτική – να κάνεις αυτό που θέλεις και να καταγγέλλεις άλλους για τις συνέπειες. Την εφάρμοσε έως πρόσφατα ο κ. Τσίπρας στη διαμάχη με τους εταίρους· τώρα χρησιμοποιείται από άλλους εναντίον του.
Η Δημοκρατία αντέχει όταν οι αντιμαχόμενες ομάδες καταλαβαίνουν ότι εάν ξεπεράσουν τα όρια θα καταστραφούν και οι δύο. Εστω αργά, ο κ. Τσίπρας το έμαθε αυτό. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του δεν κατάλαβαν ότι όταν διαθέτεις τη δύναμη της καταστροφής είναι μεγάλη η ευθύνη να μην την εξασκήσεις.