Ου παντός πλειν… ες Αμοργόν

Ου παντός πλειν… ες Αμοργόν

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεμάτα αφίσες είναι ακόμη τα μαγαζιά της Αμοργού για την πολιτιστική εκδήλωση που οργανώθηκε την περασμένη Τρίτη υπό την αιγίδα του Δήμου και της τοπικής Μητρόπολης για την έκθεση εικόνων των Αμοργιανών ζωγράφων των τεσσάρων τελευταίων αιώνων. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από ντόπιους, από επισήμους (ο διευθυντής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, αρχαιολόγοι και πανεπιστημιακοί από την Αθήνα) αλλά και από ξένους τουρίστες. Γύρω γύρω οι εικόνες με μορφές του Χριστού, της Παναγίας, του Αη Γιάννη…

Ο παπα-Θωμάς Συνοδινός, Αμοργιανός και κάτοικος της Χώρας, παρουσίασε με επιστημονική ευκρίνεια, αγάπη και πολύ μεράκι τις εικόνες και τα έργα των σημαντικών αγιογράφων του νησιού σε μία περίοδο τεσσάρων αιώνων, από τον 17ο έως και τον 20ό αιώνα. Αναφέρθηκε στον Γρύσπο, τον Αρτέμη, τον Ιάκωβο, τον Νομικό, όλοι τους από το νησί του, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, με στοιχεία βυζαντινά αλλά και λαϊκά στην τέχνη τους, τα οποία καταδεικνύουν το πώς επηρέασε τη ζωή του νησιού η εκκλησιαστική τέχνη και η εξέλιξή της μέσα στους τέσσερις αυτούς αιώνες της παράδοσης της Αμοργού. Η απομακρυσμένη, πανέμορφη Αμοργός, που σε παλαιά ναυτικά χειρόγραφα ονομάζεται Πεσινή, εξαιτίας του ιδιόμορφου σχήματός της, «μοιάζει με ψάρι του Αιγαίου πελάγους», ανέφερε ο παπα-Θωμάς σε μικρή ομήγυρη στην έκθεση που παρουσιάζεται έως και την προσεχή Τετάρτη στο Δημαρχείο στην κεντρική πλατεία της Χώρας της Αμοργού.

Το ξέρουμε ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, όμορφη και δημιουργική, με σεβασμό στην ιστορία αλλά και με πολλές προκλήσεις για τους εκατοντάδες τουρίστες που παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον τις διαφάνειες του παπα-Θωμά, ακόμα και αν δεν καταλάβαιναν λέξη ελληνικών. Υπάρχει μία ακόμη Ελλάδα που μπορεί να προσφέρει προοπτική και προβληματισμό όχι μόνο για οικονομικά θέματα αλλά για την ουσία ενός λαού, για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Οταν άκουγα μια παρέα Βρετανών να ψιθυρίζουν αυτά τα λόγια, αισθάνθηκα και εγώ τη δυναμική αυτή. Ομως πόσο τη θυμόμαστε; Μήπως όσο κρατά η πατίνα των διακοπών μας; Αξίζει να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε αυτή την πλευρά της Ελλάδας. Και να τη φέρνουμε στη μνήμη κάθε φορά που η καταιγιστική καθημερινότητα δοκιμάζει τις (όποιες) αντοχές μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή