Η είδηση βύθισε στο πένθος τους ανθρώπους του πολιτισμού και του εφοπλισμού. Η Μαριλένα Λασκαρίδη, σύζυγος του Πάνου Λασκαρίδη και αντιπρόεδρος του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη», έφυγε αιφνίδια από τη ζωή, στην Υδρα, το πρωί της 6ης Αυγούστου. Μια προσωπικότητα λαμπερή και πνευματικά ανήσυχη, χαρακτήρας ανυπόκριτα ταπεινός, με αυξημένο ένστικτο φροντίδας προς όλους όσοι είχαν ανάγκη, ενσάρκωνε ένα πρότυπο που φαίνεται να εκλείπει στις ημέρες μας, σαν να μην υπάρχει πλέον το καλούπι που το πρωτοδημιούργησε. Στεκόταν σε κάθε περίσταση με χάρη, αξιοπρέπεια, με ζεστασιά και κυρίως με έναν θετικό τρόπο σκέψης και δράσης που την έκανε να ξεχωρίζει και να γίνεται αμέσως αγαπητή. Οσοι είχαμε την τύχη να τη γνωρίσουμε, να τη συναναστραφούμε ως «ψυχή» του Ιδρύματος και να δεχθούμε την περιποίησή της ως υποδειγματική οικοδέσποινα, να τη χαρούμε κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια της, ακόμη δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον απροσδόκητο χαμό της.
Από το γραφείο της στη σοφίτα του Ιδρύματος, στον Πειραιά, άκουγε κανείς τις φωνές των μαθητών που πλημμύριζαν καθημερινά το κτίριο στη συμβολή Πραξιτέλους και Μπουμπουλίνας, για να πάρουν μέρος στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Περισσότερα από 20.000 παιδιά κάθε έτος, από κάθε βαθμίδα και από όλες τις νομαρχιακές περιφέρειες της χώρας επωφελούνταν από τις υποδειγματικές δράσεις που σχεδίαζε και επέβλεπε η ίδια μαζί με την Καλή Κυπαρίσση, την υπεύθυνη για την εύρυθμη λειτουργία του φορέα. Με ακαταπόνητη ενέργεια έστησε την πλουσιότατη δανειστική βιβλιοθήκη, οργάνωνε διαλέξεις και επιμελούνταν τις εκδόσεις, νοιαζόταν για κάθε τι, μικρό ή μεγάλο. Η ενασχόλησή της με τον πολιτισμό ήταν η ίδια της η ζωή, ένα έργο που επιτελούσε με μεγάλη αγάπη, βλέποντας την κοινωνία σαν μια διευρυμένη οικογένεια. Με την ίδια στοργή που φρόντιζε τους δικούς της, έσκυβε στα παιδιά που συναντούσε στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Ελλάδας, σε σχολεία μονοθέσια και σε χωριά ξεχασμένα, όταν πρωτοστατούσε στις ετήσιες επισκέψεις του Ιδρύματος στις παραμεθόριες περιοχές, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο το 2007 και συνεχίστηκε μέχρι φέτος, όπου κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας σε Εβρο και Σαμοθράκη διοργανώθηκαν προγράμματα που αφορούσαν 12.000 μαθητές σε σχεδόν 100 σχολεία. Περπάτησε με άξια βήματα στα χνάρια της πεθεράς της, της Αικατερίνης Λασκαρίδη – από τις πρώτες Ελληνίδες που διακρίθηκαν στον χώρο της κοινωνικής προσφοράς, ιδρύοντας το πνευματικό φυτώριο της ΧΕΝ Νέου Φαλήρου, την πρώτη βιβλιοθήκη της οδού Σμολένσκι και εξακτινώνοντας τις δράσεις σε πολλούς τομείς, οι οποίες πάντα αναφέρονταν στη στήλη του «Τήλεφου», όλα αυτά τα χρόνια.
Με πατέρα Σκωτσέζο και μητέρα από την οικογένεια Ζάππα, η αείμνηστη συνδύαζε την ελληνική θέρμη με την αγγλοσαξονική αποτελεσματικότητα. Είχε σπουδές στο μάρκετινγκ, στη διαφήμιση και στην κειμενογράφηση. Γνώρισε τον Πάνο Λασκαρίδη σε νεαρή ηλικία, όταν εκείνος υπηρετούσε ακόμη τη στρατιωτική του θητεία. Μαζί δημιούργησαν μια εξαιρετική οικογένεια: την πρωτότοκη Κατερίνα, που σπούδασε ψυχολογία, τη δευτερότοκη Σουζάνα, που ασχολείται με τις οικογενειακές επιχειρήσεις, την τριτότοκη Χριστίνα, που έχει λαμπρές οικονομικές σπουδές, και τον βενιαμίν Παναγιώτη, ο οποίος υπηρετεί τώρα στον στρατό. Υπήρξε εξαιρετικά τρυφερή γιαγιά με τους τρεις εγγονούς της. Η μητρική της αύρα ήταν φανερή σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς της: όταν ο σύζυγός της είχε παραχωρήσει το σκάφος «Γλάρος» στις ενάλιες έρευνες των Αντικυθήρων πέρυσι, ήταν εκείνη που εμψύχωνε ολόκληρη την καταδυτική ομάδα. Το ίδιο έκανε και την περίοδο κατά την οποία φτιαχνόταν η ιστορική βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Λασκαρίδη στο Παλαιό Γαλλικό Ινστιτούτο Πειραιώς, όπου κάθε μέρα βρισκόταν στο πλευρό των ανθρώπων που εργάζονταν εκεί. Η οικογένεια του Ιδρύματος, φίλοι και συνεργάτες, θα την αποχαιρετίσουμε τη Δευτέρα, 10 Αυγούστου 2015, στις 11.00, από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Η οικογένεια παρακαλεί, αντί στεφάνων, να ενισχυθεί «Το Χαμόγελο του Παιδιού» (τηλ. 210-33.06.140).
ΤΗΛΕΦΟΣ