Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει την Ελλάδα εκτός ευρώ. Αρχικά επρόκειτο για εικασία, που έλαβε όμως ουσιαστική διάσταση μετά την αποκάλυψη του σχεδίου για προσωρινό Grexit. Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον σαφές ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί «στόχο» του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Ο κ. Σόιμπλε θέλει μια Ευρωζώνη που θα ακολουθεί αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και, καλώς ή κακώς, την τελευταία πενταετία ο «ισχυρός άνδρας» της ευρωπαϊκής οικονομίας έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ελληνες είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Θεωρεί ότι δεν είναι διατεθειμένοι να διορθώσουν παθογένειες δεκαετιών, να εφαρμόσουν αναγκαίες τομές, να χτυπήσουν οργανωμένα συμφέροντα.
Υπό αυτό το πρίσμα, πιστεύει ότι η καλύτερη λύση είναι η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη. Το σχέδιό του έφθασε στα πρόθυρα της υλοποίησης, με ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Πρωτεργάτης της παρ’ ολίγον καταστροφής ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης με την αδιέξοδη στρατηγική που ακολούθησε και την ερειστική συμπεριφορά που επέδειξε έναντι των εταίρων.
Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο καλείται να κινηθεί η Αθήνα. Από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας έχει πεισθεί ότι το Grexit είναι καταστροφικό, οφείλει να προβεί στους χειρισμούς που θα το αποτρέψουν. Να κλείσει άμεσα τη συμφωνία, να την περάσει από τη Βουλή, να δώσει τέλος στον παραλογισμό της συνύπαρξης με τους «δραχμιστές» και το μήνυμα δυσλειτουργίας που αυτή εκπέμπει εντός και εκτός Ελλάδας.
Από την πλευρά του το Βερολίνο εξαντλεί την αυστηρότητα και σπεύδει να υπογραμμίσει ότι μια διεξοδική συμφωνία είναι πιο σημαντική από μια βιαστική. Τάσσεται, μάλιστα, υπέρ της σύνδεσης του μεγέθους της πρώτης δόσης του νέου δανείου με την πορεία της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα ναρκοπέδιο.
Οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί και πιέζουν τη Γερμανία να περιορίσει την ασφυξία, αλλά ταυτόχρονα διαμηνύουν προς τον κ. Τσίπρα ότι μόνον η ίδια η Ελλάδα μπορεί να σώσει τον εαυτό της. Ανάλογο υποβοηθητικό ρόλο έχει αναλάβει και η Γαλλία. Ολοι προτρέπουν τον κ. Τσίπρα να τολμήσει τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις ώστε, μετά τις εκλογές στην Πορτογαλία και την Ισπανία, να ανοίξει η συζήτηση -με την έντονη προτροπή και του ΔΝΤ- για ελάφρυνση του χρέους. Πέρα από τα πολιτικά οφέλη που θα αποφέρει στην κυβέρνηση, αυτή η προοπτική θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία, αφού θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο στα μάτια του ΔΝΤ και των ξένων επενδυτών.
Ομως, για να φθάσει εκεί και να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση, η κυβέρνηση χρειάζεται να «τρέξει», να υλοποιήσει, να δείξει σοβαρότητα. Να μη δώσει αφορμές σε αυτούς που δεν θέλουν να την στηρίξουν. Ο κ. Σόιμπλε επιμένει, καιροφυλακτεί και, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, δηλαδή η Αθήνα με τη στάση της, θα «ξαναχτυπήσει».