Το διάγγελμα του παραιτηθέντος πρωθυπουργού είχε όσα περίμενε κανείς από την πολιτική του κουλτούρα. Καμία έκπληξη. Αλλά, αν διαβάσει κανείς τη γλώσσα του σώματος, την έκφραση του προσώπου, το σμίξιμο των φρυδιών, τη χροιά της φωνής ενώ διαρκώς ξεροκαταπίνει, είναι φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας παλεύει με τον εαυτό του.
Ερχεται μία στιγμή που το βάρος της πραγματικότητας ενδέχεται να αποκαλύψει, πρώτα σε σένα τον ίδιον, στις μυστικές συνομιλίες με τον εαυτό σου, τη σκιά της προσωπικής σου ανεπάρκειας. Και αυτό είναι σκληρό. Μπορεί να οδηγήσει σε κρίσεις πανικού. Μπορεί να εξωραϊστεί, να μασκαρευτεί, αλλά κάποια στιγμή θα βγει πάλι στην επιφάνεια. Ανεξάρτητα από τους τακτικισμούς, τους παλιομοδίτικους συναισθηματισμούς και τους δημαγωγικούς λεονταρισμούς, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αισθάνεται στον βαθύ του πυρήνα πόσο λίγος είναι. Πρέπει να αισθάνεται πόσο ανεπαρκής είναι γι’ αυτήν τη συγκυρία, που απαιτεί τα αντίθετα από όσα ο ίδιος μπορεί. Δεν είναι βέβαιον ότι συναισθάνεται στο εύρος που θα έπρεπε το μέγεθος της ευθύνης. Ούτε πείθει ότι μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις. Αλλά ο ίδιος αυτός είναι ένας πολιτικός με ώμους πιο στενούς από το βάρος που καλείται να σηκώσει. Και αυτό, πλέον, είναι ορατό σε ολοένα και περισσότερους.
Επιπλέον, όμως, εκπροσωπεί και την πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Οποια και να είναι η εξέλιξη από εδώ και πέρα, το βέβαιον είναι ότι οι επτά μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ανήκουν στο παρελθόν, αφήνοντας τη χώρα σε ερείπια. Μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο, που πλέον κανείς δεν θα είναι όπως ήταν την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου, καθώς οι συσχετισμοί θα είναι διαφορετικοί, οι προτεραιότητες άλλες, οι ανάγκες αδήριτες και οι υποχρεώσεις της χώρας αμετακίνητες. Επιπλέον, ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να επιλέξει τι θέλει να είναι. Οι λαϊκισμοί τύπου Σκουριών και ΕΡΤ δεν θα τον οδηγήσουν πουθενά παρά μόνο στο να του υπενθυμίζουν την αδυναμία του να σταθεί στο διεθνές περιβάλλον. Για να είναι μέρος της λύσης, όπως λέει η Αγκελα Μέρκελ, και όχι μέρος του προβλήματος, θα πρέπει να κάνει μια σιωπηρή, προσωπική αυτοκριτική. Αλλά αυτό προϋποθέτει γνωρίσματα προσωπικότητας που ο ίδιος δεν διαθέτει. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο ανθρωπότυπος Αλέξης Τσίπρας.