Πρωτοφανής προσφυγική κρίση

Πρωτοφανής προσφυγική κρίση

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δ​​εν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξελισσόμενη προσφυγική κρίση είναι πρωτοφανούς έκτασης και έντασης όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αριθμοί των εισερχομένων προσφύγων και –σε μικρότερο βαθμό πλέον– οικονομικών μεταναστών ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες υποδοχής και προσωρινής διαχείρισης των χωρών πρώτης εισόδου (κυρίως Ελλάδα και Ιταλία). Το δε ζήτημα της παροχής ασύλου και δικαιώματος μόνιμης εγκατάστασης δοκιμάζει για δεύτερη φορά –σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το νέο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης– τα όρια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Μόνον η Σουηδία και η Γερμανία φαίνονται διατεθειμένες να δώσουν άσυλο σε σημαντικό βαθμό προσφύγων, ενώ η αντίδραση των υπολοίπων χαρακτηρίζεται από λίαν περιορισμένη προθυμία. Μετά τους κλυδωνισμούς που αντιμετώπισε (και ο κίνδυνος δεν έχει ξεπεραστεί οριστικά) το ένα μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, το κοινό νόμισμα, κινδυνεύει πλέον και ο κοινός ευρωπαϊκός γεωγραφικός χώρος, η Ζώνη Σένγκεν.

Η προσφυγική καταιγίδα, κυρίως από τη Συρία, δεν αναμένεται να καταλαγιάσει σύντομα και υπάρχει σοβαρός προβληματισμός σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της ένταξης ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων με διαφορετική θρησκεία, ήθη και συνήθειες στις αυξανόμενα ξενοφοβικές (και κυρίως ισλαμοφοβικές) ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η άποψη μεμονωμένων πολιτικών προσώπων και αξιωματούχων σε χώρες, όπως π.χ. η Γερμανία, που βλέπουν τους νεο-εισερχόμενους ως «δημογραφικές ενέσεις», καθώς οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρό δημογραφικό έλλειμμα. Οσον αφορά στη χώρα μας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αριθμός των εισερχομένων παράτυπων μεταναστών θα καθιστούσε το πρόβλημα μη διαχειρίσιμο με εθνικούς πόρους, ακόμη και αν η χώρα δεν βρισκόταν σε οικονομική κρίση. Αυτό δεν δικαιολογεί, όμως, τις μεγάλες καθυστερήσεις και τη γενικότερη αδυναμία απορρόφησης και αξιοποίησης των σχετικών κοινοτικών κονδυλίων για τη δημιουργία των προβλεπόμενων υποδομών. Το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε ασφαλώς από την απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά γιγαντώθηκε επί των ημερών της. Το εσπευσμένο –με αμιγώς ιδεολογικά κίνητρα– κλείσιμο των κέντρων κράτησης, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Αμυγδαλέζα, δεν συνδυάστηκε με την ετοιμασία άλλων κέντρων υποδοχής, ούτε και την ενίσχυση του συστήματος διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Η δημιουργία Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και οι, πιθανότατα, καλές προθέσεις της κυβέρνησης δεν μπόρεσαν να κρύψουν την απουσία κεντρικού σχεδιασμού, τις τεράστιες οργανωτικές αδυναμίες και την πλήρη ανεπάρκεια του αρμόδιου πολιτικού προσωπικού. Το διακύβευμα είναι πολύ σοβαρό και αφορά στην ηθική υποχρέωση μιας χώρας που έχει γνωρίσει τα δεινά της προσφυγιάς να προσφέρει τη στοιχειώδη ανθρωπιστική βοήθεια στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που φθάνουν στα σύνορά της, στη διεθνή εικόνα της χώρας ως επαρκώς οργανωμένης, αλλά και στις συνέπειες για την εθνική ασφάλεια, την κοινωνική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη (τουρισμός). Ασφαλώς το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά αυτό δεν μειώνει τις ευθύνες μας, ούτε δικαιολογεί την οποιαδήποτε περαιτέρω ολιγωρία.

* Ο κ. Ντόκος είναι γενικός διευθυντής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή