Φ. Βελεσιώτου: «Δεν είμαι τραγουδίστρια, αλλά απλή νοικοκυρά»

Φ. Βελεσιώτου: «Δεν είμαι τραγουδίστρια, αλλά απλή νοικοκυρά»

6' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από μικρή είχε χόμπι τον αθλητισμό. Ηθελε να γίνει γυμνάστρια. Εγινε όμως δασκάλα και, όταν εγκατέλειψε την έδρα λόγω σύνταξης, την κέρδισε ολοκληρωτικά το τραγούδι. Μαζί του, άλλωστε, διατηρούσε σχέση αλλά σε επίπεδο έντονου φλερτ. Και σήμερα, όταν μιλάς για τη «συνταξιούχο δασκάλα» με την ιδιαίτερη χροιά φωνής, βγαλμένη λες από τα παλιά μουσικά μονοπάτια του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, 25ρηδες και 40ρηδες γνωρίζουν κάθε πληροφορία για τη Φωτεινή Βελεσιώτου. Κυρίως για τον τρόπο που αφοσιώνεται όταν τραγουδάει, σε ταβέρνες και μικρές σκηνές, για τις ρωγμές της φωνής της, το συναίσθημα που δεν μαθαίνει καμιά σχολή, μόνο οι εμπειρίες της ζωής. Κι αυτή έχει πολλές.

Αυτές τις ημέρες απολαμβάνει την εμπειρία αλλά και την εξάντληση μιας περιοδείας σε όλην τη χώρα και παράλληλα ετοιμάζεται για την πρώτη μεγάλη συναυλία της στην Τεχνόπολη στις 2 Σεπτεμβρίου, με συντροφιά φίλους καλλιτέχνες, την εξαμελή ορχήστρα της και τα «Διαλεγμένα». Τραγούδια που άκουγε από μικρή, έπειτα δοκίμαζε στις συντροφιές που τραγουδούσε, αλλά και αυτά με τα οποία την έμαθε το ευρύ κοινό. Τραγούδια όπως οι «Μέλισσες» του Καλαντζή, τα «Διόδια» του Σιόλα ώς τα καινούργια που της έγραψαν ο Μίνως Μάτσας με την Ελένη Φωτάκη.

Πώς είναι στα 57 σου να ετοιμάζεσαι για την πρώτη μεγάλη εμφάνιση; «Εμαθα να μοιράζομαι από μικρή, λόγω της κύριας δουλειάς μου, της διδασκαλίας, αλλά και του αθλητισμού. Συνυπάρχω εύκολα γιατί ποτέ δεν διεκδικώ τίποτα. Ημουν βέβαια τυχερή, μου ήρθαν στη ζωή μου ωραία πράγματα. Ευτυχώς που τα έζησα μεγάλη, γιατί, όταν σου συμβαίνουν τόσα σε μικρή ηλικία, συχνά αλλοιώνεται ο χαρακτήρας, επηρεάζεσαι και αλλάζει ο τρόπος σκέψης. Αργησα να φανώ, αλλά το απολαμβάνω. Δεν έχω απωθημένα. Μου αρέσει ό,τι γίνεται, είναι όμορφο, θα το κάνω όσο μπορώ ακόμη, αλλά νομίζω ότι δεν θα είναι για πολύ.

Βλέπετε, θέλω να προλάβω να κάνω κι άλλα πράγματα στη ζωή». Στεριανή, από την Καρδίτσα, που ρίζωσε στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται όλο και περισσότερο στην Αθήνα, ξαφνιάζεσαι σαν την ακούς να μιλάει με τόσο πάθος για τη θάλασσα: «Αν μπορούσα θα ήμουν διαρκώς κοντά της».

Εκλεψα παιδικότητα

Η δασκάλα που εργαζόταν σε διάφορα σχολεία έξω από τη Θεσσαλονίκη και παράλληλα τραγουδούσε επί δύο δεκαετίες τα Σαββατοκύριακα ή μία φορά στις δέκα ημέρες μέχρι να την ανακαλύψει η δισκογραφία δεν κυνήγησε πρωτιές και μαρκίζες. «Ολα έγιναν τυχαία στη ζωή μου. Τραγουδούσα για την πλάκα μου σε ταβερνάκια των 50 ατόμων το πολύ. Ασχολιόμουν πολύ με τα παιδιά μου. Αλλά και των άλλων. Εκλεψα παιδικότητα από τους μαθητές μου, και νιώθω ευτυχής γι’ αυτά τα 24 χρόνια διδασκαλίας. Εντέλει, ευτυχώς που δεν έγινα γυμνάστρια. Ως δασκάλα έκανα περισσότερα πράγματα. Στον αθλητισμό βέβαια έμαθα να μοιράζομαι. Να χαίρομαι με το καλάθι που έβαζε η συμπαίκτρια».

Πόσο βοήθησε το τραγούδι τη διδασκαλία και το αντίθετο; Οταν τη ρωτάς, νιώθεις σαν να μην είχε πολύ χρόνο για τα πράγματα. «Είχα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, να χτίσουμε δυο σπίτια με τον άντρα μου, να φροντίσουμε τον κήπο και τα ζώα μας. Τώρα τα παιδιά μου μεγάλωσαν, είναι 27 και 24 ετών πια, προσπαθούν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Εχουν καλή φωνή, τραγουδούν, αλλά στις παρέες τους».

Στο Πλαγιάρι, ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου δίδασκε, δάσκαλοι και γονείς πάντα την καμάρωναν. «Οταν τελείωσα την Παιδαγωγική Ακαδημία, δεν ήθελα να δουλέψω δασκάλα, μέχρι που δέχτηκα μια πρόταση από έναν δεύτερο ξάδερφο για ένα ιδιωτικό σχολείο. Πήγα δοκιμαστικά για τρεις μέρες και τελικά έμεινα στην εκπαίδευση ώς το 2004. Από τα πιο βαριά και τα πιο κακοπληρωμένα επαγγέλματα. Πολλές φορές χαρακτηρίζουν τα παιδιά θηρία στην τάξη. Δεν είναι τα παιδιά θηρία, εμείς είμαστε, οι μεγάλοι. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους για να σε δεχτούν. Μια αγκαλιά θέλουν και κατανόηση». Εκείνη, όταν τα έβλεπε κουρασμένα, τα ξεσήκωνε: «Αντε πάμε για δέκα λεπτά έξω, να παίξουμε και μετά θα κάνουμε μαθηματικά», χωρίς, όπως τονίζει, «να πάρω άδεια από τον διευθυντή μου ή τον προϊστάμενο. Το έκανα πολλές φορές». Σήμερα τα περισσότερα απ’ αυτά την αποκαλούν Φωτεινή. «Πίνουμε μαζί μπίρες, όπως και με τους γονείς τους».

Πού χωράει το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι σε όλα αυτά; «"Κόλλησα" όταν το ανακάλυψα στα 18 μου σαν έφυγα για σπουδές. Το λάτρεψα γιατί ώς τότε είχα τα ακούσματα της χορωδίας (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Ξαρχάκο) και βέβαια τη βυζαντινή και την κλασική μουσική, που ακούγαμε στο σπίτι. Ο πατέρας ήταν έμπορος, που διάβαζε πολύ, κυρίως βιβλία εκκλησιαστικού περιεχομένου. Ηταν της καθαρεύουσας και αυστηρός». Η ίδια ήταν το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας. «Βέβαια, του άρεσε να με ακούει να τραγουδάω και να παίζω την κιθαρίτσα. Μην φανταστείς πολλά πράγματα». Ηταν όμως αυτή η κιθάρα που συνόδευσε για χρόνια και πολλά μαθήματα στα σχολεία όπου δίδαξε. «Εμπαινα το πρωί με την κιθάρα στην τάξη και τους έλεγα την ορθογραφία τραγουδιστά, την έκανα τραγουδάκι για να τους παρακινήσω».

Αυτά τα χρόνια την καθόρισαν. Οπως και τα φοιτητικά. Μαζί και οι φωνές που τότε ανακάλυψε: Νίνου, Μπέλλου, Αμπατζή, Εσκενάζι. «Στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζα και δούλευα, κι έτσι είχα χρήματα να βγαίνω τα βράδια, πρωτάκουσα αυτούς τους μουσικούς θησαυρούς». Της άρεσαν οι βασανισμένες φωνές. «Οταν ακούω ένα τραγούδι, πρώτα στέκομαι στον στίχο και έπειτα στην ερμηνεία. Εγώ είμαι αυτοδίδακτη.

Προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε μέρα, αν και οι αναπνοές λόγω ηλικίας και τσιγάρου είναι λιγότερες πια. Με την τεχνική πάντως μπορείς να κάνεις πολλά».

Εχω να κάνω πολλά

Παραδέχεται ότι δεν ταίριαζε στο μοντέλο τραγουδίστριας που προτιμά να υποστηρίζει η δισκογραφία. Ούτε σε ηλικία ούτε σε εμφάνιση. Εκείνη επενδύει στο συναίσθημα. Κι αυτό τής το αναγνωρίζει το κοινό.

«Ταυτίζομαι με τις μικρές ιστορίες που τραγουδώ, χαρές, πίκρες και έρωτες, Αν δεν μπω μέσα στο τραγούδι, δεν μπορώ να το αποδώσω. Επίσης διακωμωδώ τα λάθη μου, γελάω μαζί τους». Οσο για τη νύχτα, τη συνήθισε. «Ισως γιατί δεν κοιμάμαι ποτέ πολύ. Στις 7.30 είμαι πάντα όρθια. Γι’ αυτό λέω συχνά, δεν είμαι τραγουδίστρια αλλά μια απλή νοικοκυρά. Δεν έχω καλλιτεχνικά ωράρια, ξυπνάω νωρίς, μαγειρεύω, ράβω, κάνω δουλειές».

Κάποτε καταπιανόταν και με το αγρόκτημα που είχαν με τον πρώην σύζυγό της. «Είχαμε πάπιες, κότες, χήνες, κουνέλια, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Τώρα, έχω άλλες δραστηριότητες. Εχω πάθει και ένα ατύχημα στο χέρι… Συχνά όμως αναζητώ την επαφή με το χώμα». Εχει δώσει όμως ένα χρονικό περιθώριο στο τραγούδι. Το ξεκαθάρισε από την πρώτη μας κουβέντα: «Είμαι 57 ετών, έχω ακόμη να κάνω πολλά… Οχι, δεν είναι το γράψιμο. Eγώ δεν γράφω, σβήνω. Θέλω να ζω σε ένα νησί, να ψαρεύω όλη την ημέρα και να πίνω τσίπουρα με τους ντόπιους. Την ψαρόβαρκα την έχω». Μένει να πάρει την απόφαση…

Το λαϊκό σήμερα

Τι θεωρεί σήμερα λαϊκό τραγούδι; «Τα τραγούδια που γράφουν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ακόμη και ο Λάκης Παπαδόπουλος γράφει λαϊκά, και βέβαια ο Βαγγέλης Κορακάκης. Λαϊκό τραγούδι πάντα υπήρχε, απλώς μεταλλάσσεται σε κάθε εποχή, ανάλογα με τις επιρροές που δέχεται». Κι όταν η συζήτηση έρχεται στη Σωτηρία Μπέλλου, με την οποία πολλοί τη συγκρίνουν, σχεδόν μηχανικά, πριν ακόμη ακούσει την ερώτηση, ξεκαθαρίζει: «Ολοι έχουμε τα ακούσματά μας. Η Μπέλλου με καθόρισε, όμως μόνο η τονικότητά μας μοιάζει. Τίποτε άλλο».

Πράγματι, αν προσέξει κανείς την εξέλιξη της Βελεσιώτου από το 2004, όταν ο Μιχάλης Νικολούδης και η Μάγδα Παπαδάκη την κάλεσαν να τραγουδήσει στις «Γυναίκες», έπειτα την εμπιστεύθηκαν ο Γιώργος Καζαντζής με την Ελένη Φωτάκη αλλά και ο Τάσος Γκρους με τον Ιωάννη Πανουτσόπουλο και πιο πρόσφατα ο Μίνως Μάτσας, θα διαπιστώσει ότι δεν την μιμείται. Ακόμη κι όταν τραγουδάει ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά.

Στη συναυλία στις 2/9 στην Τεχνόπολη, που υποστηρίζει ο «Μελωδία» και η «Κ», θα είναι μαζί της οι Eυγένιος Δερμιτάσογλου, Παντελής Θαλασσινός, Λιζέτα Καλημέρη, Μίνως Μάτσας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώτα Νέγκα, Μίλτος Πασχαλίδης, Σταύρος Σιόλας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή