Μια νέα απειλή για τη σταθερότητα των Βαλκανίων διαγράφεται με τις προσφυγικές ροές. Πού συνίσταται αυτή; Στον κίνδυνο να εγκλωβιστούν εκατοντάδες χιλιάδες εξ αυτών στη Σερβία ή και στην ΠΓΔΜ, εάν οι Ούγγροι σφραγίσουν, όπως σχεδιάζουν, τα σύνορά τους, και να δημιουργηθούν αφόρητες για τις κοινωνίες συνθήκες οι οποίες θα επιφέρουν αντιδράσεις και εν τέλει αποσταθεροποίηση. Οι ηγεσίες των χωρών που διασχίζει ο «βαλκανικός διάδρομος» ανησυχούν και ενεργοποιούνται με σκοπό να διαμορφώσουν, με τη βοήθεια της Ε.Ε., μία ενιαία πολιτική διαχείρισης του φαινομένου και να αποτρέψουν την επερχόμενη ανθρωπιστική κρίση. Σερβία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία, Ουγγαρία άλλα και Αλβανία βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή, με αξιωματούχους τους να πηγαινοέρχονται στις πρωτεύουσες και να προσπαθούν να συντονιστούν. Η Ελλάδα όχι μόνο απουσιάζει από αυτή την κινητικότητα, αλλά καταγγέλλεται ανοιχτά από τους γείτονες ως μέρος του προβλήματος. Το κλίμα είναι βαρύ για τη χώρα μας και οι κυβερνώντες χωρίς κανέναν κεντρικό σχεδιασμό περιορίζονται στο να παρακολουθούν τα καραβάνια των προσφύγων που περνούν, έχοντας στραμμένο το ενδιαφέρον τους αποκλειστικά στις εκλογές;
Σε κρίσιμες στιγμές, όπως αυτή των επεισοδίων στην Ειδομένη ή την αποβίβαση από το «Ελ. Βενιζέλος» στη Θεσσαλονίκη προσφύγων, οι χειρισμοί της κυβέρνησης εξέθεσαν την χώρα. Στη μεν περίπτωση της Θεσσαλονίκης με ευθύνη της μεταδόθηκε η εικόνα μιας χώρας της Ε.Ε. που οργανωμένα προωθεί παράνομους μετανάστες σε γειτονικά κράτη, προκαλώντας την ευρωπαϊκή κατακραυγή! Οσο για την επικίνδυνη εξέλιξη στην Ειδομένη, ουδείς αρμόδιος στην Αθήνα σήκωσε το τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με τα Σκόπια, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουν το διμερές όπως εμφανίστηκε πρόβλημα, παρά μόνον αφέθηκαν να βγάλουν τα «κάστανα από τη φωτιά» ο τοπικός αστυνομικός διευθυντής, ο δήμαρχος και κάποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις! Και όμως δεν έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από την υπογραφή στα Σκόπια Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ένα από τα οποία προβλέπει την από κοινού αντιμετώπιση προβλημάτων (λαθρο)μετανάστευσης στα σύνορα. Μια καλή αφορμή να ξεκινήσει, μεταξύ άλλων, συνεργασία με τα Σκόπια και να γίνει ένα μικρό βήμα για να λιώσουν οι πάγοι στις διμερείς σχέσεις χάθηκε.
Αν θυμάμαι καλά, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990, που τα Βαλκάνια άρχισαν να σείονται, η Ελλάδα βρίσκεται εκτός παιγνιδιού. Στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, στον πόλεμο του Κοσόβου, στην αιματηρή διεθνοτική σύγκρουση στην ΠΓΔΜ, στην «εξέγερση των πυραμίδων» στην Αλβανία είχε λόγο στις εξελίξεις, αναλάμβανε πρωτοβουλίες, προώθησε τα συμφέροντά της, κατοχυρώθηκε ως σταθεροποιητικός παράγοντας. Τώρα πια δεν μας υπολογίζει κανείς. Αναδύονται άλλες χώρες, οι οποίες διεκδικούν το κενό που αφήνει στον βαλκανικό χάρτη η ελληνική υποχώρηση. Εμείς απολαμβάνουμε την εθνικά «υπερήφανη» μοναξιά μας, κυνηγώντας το φάντασμα του Σόιμπλε.