Οι διακυμάνσεις στο νόμισμα της Κίνας σκιαγραφούν τις καλές και τις κακές πλευρές ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου όπου όσα συμβαίνουν σε ένα μέρος μπορούν ακαριαία να επηρεάσουν πολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων αλλού. Οσο η Κίνα επηρεάζει την ισοτιμία του γουάν, οι αγορές σε όλον τον κόσμο θα αντιδρούν αναλόγως ακόμη κι αν αντιδρούν διαφορετικά. Πολλοί ήταν οι λόγοι που την υπαγόρευσαν αλλά η υποτίμηση του γουάν αιφνιδίασε πολλούς. Επιδιώκοντας τη σταθερότητα, η Κίνα έχει συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο από το 1994 σε χαμηλή ισοτιμία. Ετσι τη δεκαετία του 2000 ήσαν ανταγωνιστικές οι εξαγωγές της Κίνας. Η κρίση το 2008 κατέδειξε πως το μοντέλο αυτό δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει και η Κίνα προσπαθεί έκτοτε να τονώσει την κατανάλωση για να καλύψει το κενό που αφήνει η μείωση από την εξωτερική ζήτηση.
Ο μετασχηματισμός από ένα εξαγωγικό οικονομικό μοντέλο σε ένα καταναλωτικό θα ήταν σαν η Γερμανία να μετεξελιχθεί σε ΗΠΑ και η Κίνα πρέπει να μιμηθεί κάποια από τα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ. Ενα από αυτά είναι η κυρίαρχη θέση του δολαρίου στο παγκόσμιο εμπόριο που δίνει στους Αμερικανούς καταναλωτές τη δυνατότητα να δανείζονται τεράστια ποσά αλλά η παγκόσμια ζήτηση για δολάρια να καθυστερεί τη στιγμή που τα χρέη τους θα επιφέρουν καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, η Κίνα επιδίωξε να προωθήσει τη διεθνή χρήση του γουάν και έχει σημειώσει επιτυχίες. Η επόμενη θα είναι να γίνει αποδεκτό το γουάν στο καλάθι διεθνών νομισμάτων του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ, όμως, έχει τονίσει πως η Κίνα πρέπει πρώτα να αφήσει ελεύθερο το νόμισμα και έχει αναβάλει κάθε σχετική απόφαση μέχρι τον Οκτώβριο του 2016.
Στο μεταξύ η σύνδεση με το δολάριο διευκόλυνε τη στρατηγική της Κίνας καθώς η ενίσχυση του αμερικανικού νομίσματος τα τελευταία δύο χρόνια οδηγούσε σε ενίσχυση του γουάν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αγοραστική δύναμη των Κινέζων και να προλειαίνεται το έδαφος για τη μετάβαση από τις εξαγωγές στην κατανάλωση. Η επιδείνωση, όμως, του παγκόσμιου περιβάλλοντος δεν προσέφερε ευνοϊκό κλίμα και η ανάπτυξη στην Κίνα έχει διολισθήσει στο 7%. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, οι επιπτώσεις της στροφής της Κίνας γίνονται αισθητές παντού. Οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου έχουν επιχειρήσει να συντονίσουν τη νομισματική τους πολιτική. Τα τελευταία δύο χρόνια, όμως, αποκλίνουν με τη μία οικονομική ζώνη να εξετάζει αύξηση των επιτοκίων και την άλλη να εφαρμόζει ποσοτική χαλάρωση στοχεύοντας εν μέρει στην υποτίμηση του νομίσματος και την τόνωση της ανάπτυξης.
Στο μεταξύ, τα ενθαρρυντικά στοιχεία για την αμερικανική οικονομία καλλιέργησαν στις ΗΠΑ προσδοκία για μια αύξηση των επιτοκίων τον Σεπτέμβριο. Οι τελευταίες κινήσεις του Πεκίνου, όμως, αναγκάζουν το δολάριο να ανατιμάται έναντι ενός ακόμη νομίσματος. Στην περίπτωση μιας αύξησης των επιτοκίων, το δολάριο θα ενισχυθεί σε βαθμό που μπορεί να είναι πρόβλημα για την αμερικανική οικονομία. Εν ολίγοις, η αλλαγή μοντέλου στην Κίνα ίσως έχει αλλάξει την απάντηση στο σημαντικότερο οικονομικό ερώτημα του έτους: οι προσδοκίες για μια αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου προσανατολίζονται στον Δεκέμβριο και για πολλούς στο 2016.
Παράλληλα οι χώρες που εξάγουν εμπορεύματα γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη την περίοδο 2000-2008 όταν η Κίνα εισήγαγε μεγάλο όγκο εμπορευμάτων. Ετσι οι τιμές παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα και για λίγα χρόνια αργότερα. Από το 2011, όμως, άρχισαν να υποχωρούν και οι οικονομίες Βραζιλίας, Νιγηρίας και Ρωσίας καθώς και κάποιες περιοχές της Ασίας πλήττονται πάρα πολύ όπως προδίδει η πτώση των νομισμάτων τους. Η υποτίμηση του γουάν μειώνει την αγοραστική δύναμη της Κίνας, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η υποτίμηση των νομισμάτων των χωρών που εξάγουν εμπορεύματα. Κάθε υποτίμηση του γουάν, τους δημιουργεί περισσότερα προβλήματα.