Λάβκραφτ, συνώνυμο του τρόμου

Λάβκραφτ, συνώνυμο του τρόμου

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Λάβκραφτ, αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας του τρόμου και του φανταστικού, γεννήθηκε πριν από 125 χρόνια (έφυγε από τη ζωή το 1937). Την περασμένη εβδομάδα ήταν τα γενέθλιά του και στη σελίδα στο facebook του θρυλικού Weird Tales Magazine, περιοδικό όπου φιλοξενήθηκαν πολλά από τα χειρόγραφα του συγγραφέα, αναρτώντο διαρκώς ευχές και σχέδια εμπνευσμένα από το λογοτεχνικό του σύμπαν. Ηταν σχέδια ανατριχιαστικά, με παράξενα τέρατα, με πλοκάμια και κέρατα και αιχμηρά δόντια και μοχθηρά μάτια. Ηταν μαύρες γάτες και νεκροκεφαλές, ήταν θαλάσσια πλάσματα, ήταν δαίμονες, και ήταν και ο Κθούλου, ο θεός του σκότους όπως τον φαντάστηκε ο Λάβκραφτ, ο οποίος δέσποζε σε πολλές από τις ιστορίες του και χάρισε τραγικό τέλος σε πολλούς από τους ήρωές του. Το σύμπαν του Λάβκραφτ εξακολουθεί και εμπνέει.

Το έργο του Χ. Φ. Λάβκραφτ ασκεί μια διαχρονική σαγήνη. Δημιούργησε μια λογοτεχνική σχολή. Τα όσα φαντάστηκε διαιωνίζονται από ομοτέχνους του, όπως ο Neil Gaiman, ο Stephen King ή ο Clive Barker. Οι εικόνες από το έργο του ενέπνευσαν τον Ελβετό καλλιτέχνη H.R. Giger. Ο μέγας Κθούλου και οι γόνοι του εξακολουθούν να κρύβονται σε σύγχρονα βιβλία της λογοτεχνίας του φανταστικού, στα κόμικς, στον κινηματογράφο, ωστόσο το ύφος του Λάβκραφτ παραμένει ξεχωριστό. Ο τρόπος που έμπαινε στην ιστορία ήταν ανατριχιαστικός. Το μικρό κείμενό του «Το τέρας στο κατώφλι» ξεκινάει με αυτή τη φράση: «Είναι αλήθεια ότι φύτεψα έξι σφαίρες στα μυαλά του καλύτερού μου φίλου, ελπίζω όμως να δείξω με το αφήγημα αυτό ότι δεν είμαι δολοφόνος».

Από τις πρώτες λέξεις του ήσουν υπνωτισμένος. Ηξερες ότι κάτι δεν πάει καλά. Οτι ο θάνατος ελλοχεύει. Και ίσως κάτι χειρότερο από τον θάνατο. Ενιωθες ότι κάτι κρύβεται στο σκοτάδι, κάτι εξωπραγματικό, από άλλη διάσταση, και αλίμονο κάποια αλχημεία έφερε αυτό το κάτι στον δικό μας κόσμο. Κακόμοιροι ήρωες, σκεφτόσουν όταν διάβαζες Λάβκραφτ, κάπου στα τέλη της εφηβείας, κάπου στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Και αυτός ο τρόμος σε μεθούσε. Και διάβαζες αχόρταγα. Για εκείνη την τραγική περιπλάνηση των επιστημόνων στα «Βουνά της τρέλας» που θα έφερνε στο φως ολέθρια για την ανθρωπότητα μυστικά, για την «περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρτ», του έγκλειστου στο ψυχιατρείο νεαρού με τις ασυνήθιστες ψυχικές και σωματικές ιδιαιτερότητες, για το «Νεκρονομικόν», το απαγορευμένο βιβλίο που υπέγραφε ο τρελός Αραβας, ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ.

«Απόλυτο μίσος για τον κόσμο γενικά, μίσος που επιτείνεται από την αποστροφή του για τον σύγχρονο κόσμο ειδικότερα. Σ’ αυτά θα μπορούσε να συνοψίσει κανείς τη στάση του Λάβκραφτ» γράφει ο Μισέλ Ουελμπέκ στο δοκίμιό του «Χ. Φ. Λάβκραφτ: Εναντίον του κόσμου, εναντίον της ζωής» (εκδ. Εστίας), μια πολύ ενδιαφέρουσα, ενδελεχή και διεισδυτική ματιά τόσο στο έργο του συγγραφέα όσο και στον ίδιο τον άνθρωπο. Και ο Λάβκραφτ ως άνθρωπος ήταν ξεχωριστή περίπτωση εκκεντρικότητας. Απεχθανόταν τους ανθρώπους, μισούσε τους έρωτες, ήταν ρατσιστής. Δεν αποζητούσε χρήματα, δεν ήξερε να τα χειριστεί. Δεν τα κατάφερνε με τις γυναίκες.

Βαθύτατα αδιάφορος και εχθρικός απέναντι σε όλες τις αξίες του σύγχρονου κόσμου, απέτυχε σε όλες του τις προσπάθειες να ζήσει μια «κανονική» ζωή. Κατάφερε όμως να γίνει ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της λογοτεχνίας του φανταστικού. Να γίνει το «Λάβκραφτ» συνώνυμο του τρόμου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή