Ο Γιώργος Κ. άνοιξε τα mail του το πρωί της περασμένης Δευτέρας ως συνήθως: με την πρώτη ρουφηξιά του καφέ. Το τρίτο στη σειρά ήταν από τον μάνατζερ Nοτίου Ευρώπης της γερμανικής εταιρείας που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα εδώ και 25 χρόνια. Μια επιστολή ευγενική μεν, η οποία όμως με αυστηρό ύφος επεσήμανε τη μη έγκαιρη αποπληρωμή των τιμολογίων του Ιουνίου, απαιτώντας άμεση εξόφληση, καθώς η δίμηνη πίστωση είχε παρέλθει. Αρκετά ανήσυχος ο Γ.Κ. έστειλε μιαν απαντητική επιστολή στους προμηθευτές του, υπενθυμίζοντας την άψογη μέχρι τώρα συνεργασία και έφυγε γρήγορα για την τράπεζά του. Εκεί τον περίμενε μία ακόμη ψυχρολουσία: τον ενημέρωσαν ότι μπορεί να κάνει αίτηση για αποστολή εμβάσματος στη Γερμανία μόνο για ποσό ίσο με τις περυσινές πληρωμές του. Αλλά ο περσινός τζίρος τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν μικρότερος και το ποσό που του αναλογούσε ήταν το μισό από αυτό που όφειλε. Εκανε την αίτηση, έφυγε οργισμένος, επέστρεψε στο γραφείο του και άρχισε να ψάχνει λύσεις, για άνοιγμα λογαριασμού στο εξωτερικό ή ακόμη και μεταφορά της έδρας της εταιρείας.
Ο Γ.Κ., τον οποίο γνωρίζω προσωπικά, είναι ένας από τους χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες που αυτήν τη στιγμή απειλούνται με αφανισμό, λόγω των capital controls. Εχουν δουλειά και δεν μπορούν να δουλέψουν, και αναζητούν απεγνωσμένα λύσεις εκτός Ελλάδος. Είναι αυτοί που με τους φόρους τους και τις θέσεις εργασίας αιμοδοτούν την οικονομία της χώρας. Και ενώ για τους υπόλοιπους πολίτες ο περιορισμός στις αναλήψεις στην ουσία δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, καθώς μια οικογένεια με τρεις λογαριασμούς μπορεί να σηκώσει περίπου 5.000 ευρώ, οι επιχειρήσεις που με οποιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται με το εξωτερικό υποφέρουν. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα με την πολιτική της παρατεταμένης αβεβαιότητας, από το 2010 έως σήμερα, οδήγησε τους καταθέτες σε αναλήψεις 100 δισεκατομμυρίων. Η αφροσύνη και η ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε το κερασάκι στην τούρτα. Δεν περιμένω κανείς πολιτικός ν’ αλλάξει έως τις 20 Σεπτεμβρίου. Ελπίζω όμως να καταλάβουν οι ψηφοφόροι ότι χωρίς υγιή και εύρωστο ιδιωτικό τομέα, χωρίς σταθερότητα δεν θα σηκώσουμε ποτέ κεφάλι. Ας ψηφίσουμε, εκ των ενόντων, τους λιγότερο επικίνδυνους.