Και να μη γνώριζε κάποιος ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο θα μπορούσε πολύ εύκολα να το καταλάβει από τη γλώσσα των κομμάτων. Αναλλοίωτη. Παρά την πενταετή, σαρωτική, κρίση. Σα να μπαίνει σε λειτουργία η, επί δεκαετίες, ίδια δεξαμενή λέξεων και επιχειρημάτων, αναπροσαρμοσμένη μόνο στα στοιχειώδη: στα ονόματα των πολιτικών.
Σταχυολογούμε αποσπάσματα προεκλογικών ομιλιών, που δεν προέρχονται υποχρεωτικά από διαφορετικούς πολιτικούς αρχηγούς. Σαν ένα σύντομο τεστ. Δεν θα αποδώσουμε, ευθύς εξαρχής, τις φράσεις στα πρόσωπα, γιατί αυτό ακριβώς θέλουμε να αποδείξουμε: ότι ο λόγος είναι ερήμην των προσώπων. Εξαρτάται από την «περιοχή» των ψηφοφόρων στην οποία κάθε πολιτικός αρχηγός θέλει να απευθυνθεί: είναι απογοητευμένοι, θυμωμένοι με το παλιό πολιτικό προσωπικό ή θίγονται τα συμφέροντά τους από τα μέτρα; Εσείς, μπορείτε να επιχειρήσετε να τσεκάρετε ποιος είπε τι. (Οι σωστές απαντήσεις, στο τέλος του κειμένου*):
1. «Οι παλιοί πολιτικοί μάς έσπρωξαν στο χαντάκι, μας γέμισαν χρέη. Και εμείς πρέπει να βγούμε από το χαντάκι». 2.«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος, τα σημαντικά προβλήματα της χώρας, και τα μεγάλα συμφέροντα». 3. «Δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα για τους αγρότες (…) αποκλείεται η φορολόγηση όταν είσαι μόνο αγρότης». 4. «Να μπει ένα τέλος στον φαύλο κύκλο της άγριας φορολογίας. Οχι νέοι φόροι αλλά αναδιάταξη του φορολογικού μηχανισμού έξω από τη λογική των ημετέρων ώστε να πληρωθούν οι φόροι που οφείλονται το κράτος». 5.«Εχει έρθει η ώρα για αλλαγή πορείας. Εχει έρθει η ώρα να επιστρέψει η ελπίδα στην Ελλάδα». 6. «Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο, εθνικό, αναπτυξιακό σχέδιο. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται να κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις, τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και να προκαλέσουμε ένα παραγωγικό σοκ».
Στο σημείο αυτό, ανοίγει η πόρτα, στην οποία είναι αναρτημένη (με φωτοτυπικό χαρτί Α4) η ένδειξη «Γραφείο κυβερνήσεως – Πρωτόκολλο» και… προβάλλει ο Βασίλης Λεβέντης. Κάπως έτσι ο αρχηγός της Ενωσης Κεντρώων πρόκειται να κάνει εντυπωσιακή είσοδo (σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις) στην ερχόμενη Βουλή, ύστερα από πολλά χρόνια εκλογικών αναμετρήσεων στις οποίες το ποσοστό που συγκέντρωνε ήταν κάτω από 1%. Το τηλεοπτικό σποτ που γύρισε ο κ. Λεβέντης, με έναν ηθοποιό ο οποίος παριστάνει αργόσχολο δημόσιο υπάλληλο, ώς τη στιγμή που η αιφνιδιαστική είσοδος του αρχηγού τον πανικοβάλλει και τον ξεβολεύει, δίνει το ρηξικέλευθο μήνυμα: «διώχνω τους αργόμισθους, πολεμώ τα ρουσφέτια». Λες και υπάρχει κόμμα που, επισήμως, θα υπερασπιζόταν το αντίθετο.
Αν συνενώσουμε τον προεκλογικό λόγο των υποψηφίων και την αντίδραση των ψηφοφόρων (όπως προοιωνίζεται στις δημοσκοπήσεις), δεν υπάρχει αντίφαση. Κανείς, πλέον, δεν εμπιστεύεται κανέναν. Ούτε οι πολιτικοί τους ψηφοφόρους ούτε και αντίστροφα. Ετσι η γκάμα του «νέου» είναι κάθε φορά απροσδιόριστη. Μπορεί να είναι ένας αιφνιδιασμός (όπως το επιτυχημένο σποτ με το τρενάκι, του Π. Καμμένου, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015) ή η «επανεκτίμηση» της trash αντίληψης περί πολιτικής, με ένα πρόσωπο ταυτισμένο με χαζοξενύχτια στην τηλεόραση, πίτσες σε απευθείας σύνδεση, εξουθενωτική αφέλεια και γραφικότητα.
Οι μέρες που απομένουν ώς τις 20 Σεπτεμβρίου δεν είναι πολλές. Είναι όμως αρκετές για να αναδείξουν τη μεγάλη κόπωση, τη γύμνια των επιχειρημάτων, την αέναη επανάληψη, την έλλειψη πολιτικού διαλόγου.Την αδυσώπητη φθορά τόσο των ερωτημάτων όσο και των απαντήσεων.
*Οι απαντήσεις: 1, 2 Αλέξης Τσίπρας, 3 Βαγγέλης Μεϊμαράκης, 4 Σταύρος Θεοδωράκης, 5, 6 Φώφη Γεννηματά.