Τα κρατικά κανάλια
Κύριε διευθυντά
Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση του επιστολογράφου σας κ. Γεωργίου Καλλιμοπούλου («Κ», 5.8.15), ο οποίος διαμαρτύρεται για την «πολυτέλεια» μιας χώρας που πένεται και ασφυκτιά να έχει πέντε κρατικά κανάλια: ΕΡΤ, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3, ΕΡΤ HD και Βουλή. Ο ίδιος αναρωτιέται για το πόσο προσωπικό απασχολείται στους σταθμούς αυτούς και ποιες είναι οι απολαβές του.
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι οι νεοσυσταθέντες τηλεοπτικοί σταθμοί προκαλούν και ακουστικά τη δυσφορία των τηλεθεατών. Ο Πυθαγόρας είπε ότι «αληθινή μουσική είναι εκείνη που αφήνει μέσα μας μια θεία, μια ουράνια αρμονία». Αλλά εμείς τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε συχνά δυσάρμονες και υπερμοντέρνες –τύπου ροκ – μουσικές παρεμβολές κυρίως στα δελτία ειδήσεων.
Μας απογοητεύουν και οπτικά τα κανάλια αυτά με τις πεντάλφες, τα τρίγωνα και άλλα αλλόκοτα σχήματα, τα οποία όλα εναλλάσσονται με τέτοια ταχύτητα ώστε να μας αποσυντονίζουν ψυχικά σε βάρος της πολύτιμης ειρήνης μας. Σε κρατικά κανάλια δεν επιτρέπονται αυτά!
Ζούμε βέβαια σε εποχή πρωτοφανούς στην ιστορία διαφθοράς και αθεΐας, γι’ αυτό και όλα να τα περιμένει κανείς. Είθε να ανανήψουμε το συντομότερο προτού μας προφθάσει η θεία οργή…
Ιωαννης Θεοδωροπουλος – Απόστρατος Π.Ν., συγγραφέας
Οι Βουρλιώτες
Κύριε διευθυντά
Το αναγραφόμενο στο ένθετο της εφημερίδας σας στις 9/8/2015 ότι στο χωριό Βουρλιώτες της Σάμου «ψάχνεις τις προσφυγικές μνήμες των Μικρασιατών που ήρθαν από τα Βουρλά», αλλά και η αντίληψη πολλών για προσφυγική προέλευση του χωριού, καθιστούν επιβεβλημένη την υποχρέωση αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, αφού το χωριό ούτε δημιουργήθηκε ούτε ποτέ κατοικήθηκε από πρόσφυγες. Και αν μεν γίνεται αναφορά στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, αρκεί η διαπίστωση ότι αυτή απέχει χρονικά κάπου τρεισήμισι αιώνες από τότε που το χωριό ονομάστηκε Βουρλιώτες.
Αντλώντας τα ιστορικά στοιχεία τόσο από τους ιστορικούς της Σάμου (Εμ. Κρητικίδης «Πραγματεία περί της ερημώσεως και του Συνοικισμού της Σάμου» – Ερμούπολις 1870, Επ. Σταματιάδης «Σαμιακά» – Σάμος 1881, Ι. Βακιρτζής «Ιστορία της Σάμου» – Σάμος 1912) όσο και από τα κείμενα ξένων κυρίως περιηγητών, πληροφορούμαστε ότι η, σχεδόν ερημωμένη από την πειρατεία, Σάμος ανοικήστηκε, κατά τα μέσα του 16ου αιώνος, με ενέργειες του Οθωμανού στολάρχου Κιλίτζ Αλή, αποκλειστικά από ελεύθερους αποίκους – ανοικιστάς Χριστιανούς, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τα απίθανα προνόμια που παρείχαν τα δύο Διατάγματα (1550 και 1556) του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.
Από τα ιστορικά στοιχεία αλλά και από την παράδοση προκύπτει ότι το χωριό δημιουργήθηκε από τρεις κυρίως κατηγορίες οικιστών:
A. Τοπογραφικά πρώτοι εγκαταστάθηκαν στη σημερινή του θέση, ελεύθεροι μετανάστες από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας και από αυτούς το χωριό ονομάστηκε Βουρλιώτες. Στο αγγλικό σύγγραμμα «A description of the present state of Samos…» που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1677 από τον επίσκοπο Σάμου (1666-1669) και οικιστή του Σόχο Ιωσήφ Γεωργειρήνη, αναφέρονται οι Βουρλιώτες ως ορεινό χωριό αποικία των Βουρλών (…Vourloté a Colony of Vourla, a small town by Smyrna). Ο περιηγητής Tournefort στο έργο του «A Voyage into the Levant» αναφέρει ότι επισκέφθηκε τους Βουρλιώτες στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 1702. Χαρακτηρίζει το χωριό ορεινό, που απέχει 10 μίλια από το Καρλόβασι και 2 μίλια από τη θάλασσα, και το ονομάζει Vourlotes, ονομασία που πήρε από αποίκους των Βουρλών (… Those of Vourla settled at Vourlotes). Με την ονομασία αυτή το βρίσκουμε και στον σχετικό του χάρτη. Παρόμοιο σχεδόν χάρτη με την ίδια ονομασία (Vourlotes) μας δίνει και ο περιηγητής Choiseul Gouffier στο έργο του 1782 «Voyage pittoresque de la Grèce».
Β. Χρονολογικά πρώτοι άποικοι – ανοικισταί είναι οι λεγόμενοι Χιοσάσιοι, απόγονοι των Σαμίων που το 1476 αναγκάστηκαν, λόγω της πειρατείας, να μεταναστεύσουν ομαδικά στη Χίο. Αυτοί αρχικά εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Παλαιοχώρι, κοντά στη θάλασσα στις παρυφές του Κάμπου Βουρλιωτών. Τα δεινά όμως από την πειρατεία τούς ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το Παλαιοχώρι και να συνοικήσουν με τους αποίκους των Βουρλών.
Σ’ αυτή την ομάδα, ίσως, θα πρέπει να προστεθούν και οι λίγοι παλιοί Σάμιοι της περιοχής που κατά την ερήμωση είχαν καταφύγει στα ψηλώματα.
Γ. Η διαχρονική ύπαρξη σημαντικού αριθμού οικογενειών, που το επώνυμό τους προσδιορίζει τον τόπο προέλευσής τους, μας δίνει μια τρίτη ομάδα οικιστών απ’ όλο τον ελλαδικό χώρο (Αξιώτης, Αρβανίτης, Αρναουτόπουλος, Θεσσαλονικεύς, Κυπραίου, Λερίου, Μανιάτης, Ρουμελιώτης, Τριπολιτσιώτης, Τσιριγώτης, Σκοπελίτης, Σφακιανός, Υδραίου, Χίου).
Στα παραπάνω μπορούν να γίνουν οι εξής εύλογες παρατηρήσεις:
A1: Η μικρή πόλη (small town) των Βουρλών δεν είναι δυνατόν να μετανάστευσε ολόκληρη.
Β1: Το κτίσιμο δύο σημαντικών μεταβυζαντινών εκκλησιών της οσίας Πελαγίας και της Αγίας Ματρώνας στο Παλαιοχώρι, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια των εκτεταμένων εύφορων περιοχών (κυρίως του Κάμπου Βουρλιωτών) που το περιβάλλουν, δείχνουν σημαντικότατο πληθυσμό συνοικιστών.
Γ1: Στη δημιουργία του χωριού, συνέβαλε όχι ασήμαντα, όλος ο ελλαδικός χώρος.
Ασφαλές συμπέρασμα ως προς την πληθυσμιακή αναλογία των κατοίκων δεν μπορεί να εξαχθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κάτοικοι δεν είναι μόνο απόγονοι των αποίκων, όχι προσφύγων, των Βουρλών με πιθανότητα να μην είναι και οι περισσότεροι.
Κατά τον Ι. Βακιρτζή έχουμε ένα πληθυσμό «… κράμα της όλης ελληνικής φυλής…». Το δυναμικό αυτό κράμα στους Βουρλιώτες πόνεσε τη νέα γη, την αγάπησε, την τιθάσευσε και την καλλιέργησε και αυτή δεν αρνήθηκε να του δώσει πλουσιοπάροχα τους εκλεκτούς καρπούς της (κρασί, λάδι, κ.τ.λ.) αλλά και δεν άφησε ανεκμετάλλευτα, τα ψηλώματα αναπτύσσοντας αξιόλογη ορεινή κτηνοτροφία.
Αυτοί οι σκληροτράχηλοι και περήφανοι αγωνιστές της γης και του βουνού, έδωσαν «το παρόν» σε όλους τους εθνικούς, αντιστασιακούς και πολιτικούς αγώνες και μέσα από αφάνταστες θυσίες και στερήσεις ανέδειξαν πλήθος επιστημόνων, όλων των κλάδων, τοπικής, πανελλαδικής και παγκόσμιας εμβέλειας, ιεράρχες, στρατηγούς, πολιτικούς, επιχειρηματίες, εμπόρους, επιτηδευματίες αλλά και μετανάστες που ευεργέτησαν τον τόπο τους, είτε γυρίζοντας σε αυτόν είτε από τα ξένα.
Σταυρος Δ. Μαστραντωνης, Μηχανολόγος – Ηλεκτρολόγος ΕΜΠ, Κάτοικος Αθηνών – Δημότης Βουρλιωτών
Tο… γελαστό παιδί και τα πειραματόζωα
Κύριε διευθυντά
Κατά τεκμήριον ο κ. Δραγασάκης θεωρείται το σοβαρότερο πρόσωπο της συριζαίικης κυβερνητικής κομπανίας. Με χαρακτηριστική απλοϊκότητα και κυνική αφέλεια ομολόγησε, προ ημερών, πως η στρατηγική που ακολούθησε το κόμμα του στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους δανειστές δεν τους βγήκε. Ούτε οι εκβιασμοί ούτε οι μπλόφες τους πέρασαν. Γοητευμένοι από τις τυχοδιωκτικές σαχλοθεωρίες των παιγνίων του εκκεντρικού Χουντίνι της ελληνικής οικονομίας και παγιδευμένοι στη σαγήνη της ασαφούς και ακατανόητης πολυλογίας του, οδήγησαν τη χώρα πλησίστια στο χείλος του καταρράκτη, πιστεύοντας στο chiken game που τους σέρβιρε και περιμένοντας πως οι κουτόφραγκοι θα έβρεχαν τα… σλιπάκια τους στην ιδέα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Καθώς σε μια τέτοια περίπτωση θα τους έβρισκε, λέει, μεγαλύτερο κακό από ό,τι εμάς! Οπότε –εκόντες, άκοντες– θα έστεργαν να υποκύψουν στις… δίκαιες απαιτήσεις μας! Δηλαδή περίμεναν να πετύχουν στην πραγματικότητα μία κανονική επανάληψη της ταινίας «Το ποντίκι που βρυχάται», (φαντάζομαι όλοι γνωρίζουν την περίφημη ταινία). Oμως ο νέος Πίτερ Σέλερς απέτυχε, οι κουτόφραγκοι δανειστές δεν… τσίμπησαν και η χώρα βυθίστηκε περισσότερο στο οικονομικό τέλμα, άβουλο έρμαιο στις ορέξεις και επιταγές τους. Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλον ότι δεν υπάρχουν επίσημες δημοσκοπήσεις, μία διάχυτη εντύπωση θέλει το… γελαστό παιδί να επανεκλέγεται. Και μάλιστα πανηγυρικά!
Αν, τελικά, ο ελληνικός λαός διαθέτει τοιαύτη και τοσαύτη ηλιθιότητα, χαρμάνι με απέραντο μαζοχισμό και αυτοκτονική διάθεση σαν των αφρικανικών μυρμηγκιών «μαραπούντα», ώστε να επαναφέρει στον «θρόνο» τη χειρότερη μεταπολεμική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος –μολονότι τα δείγματα γραφής της είναι πολλά και ενδεικτικά– ε, τότε θα είναι πανάξιος της μοίρας που τον περιμένει.
Η Ιστορία θα καταγράψει άλλη μία περίπτωση μαζικής αυτοχειρίας λαού, όπως αυτές της Λιβύης, του Ιράκ, της Συρίας. Με μόνη διαφορά πως ενώ τις υπόλοιπες κατέστρεψαν απολυταρχικές και μη εκλεγμένες ηγεσίες, στην περίπτωσή μας καταφέρνουμε να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας, εκλέγοντας την κυβέρνηση που, όπως φαίνεται, μας αξίζει. Κάτι που πρώτος διατύπωσε κάποτε, για όλους τους λαούς του κόσμου, ο αείμνηστος Τσώρτσιλ.
Αλεξ. Παπαδημητροπουλος – Πολιτ. μηχανικός
«Eνα απέραντο φρενοκομείο»
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώντας κατά τους τελευταίους μήνες τα πολιτικά πράγματα, χωρίς να αναφέρω ονόματα, αφού όλοι οι Eλληνες γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και φρίττουν με αυτά τα απίστευτα και πρωτόγνωρα που ακούν και βλέπουν, ο νους όλων, πιστεύω, πηγαίνει στη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή πριν από 2-3 δεκαετίες: «Η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο». Εκείνος αγαπούσε την πατρίδα και γνώριζε πολλά. Διερωτώμαι τι θα έλεγε τώρα, εάν ήταν εν ζωή, γι’ αυτά που ζούμε. Την οικονομική υποδούλωση της πατρίδας μας, αποτέλεσμα της «χρηστής» διαχείρισης «άξιων» ηγετών των τελευταίων δεκαετιών, την απαξίωση των θεσμών, τον χωρίς φρένο ηθικό κατήφορο, την απαξίωση της παιδείας, την διαφθορά κ.ά. Θλιβερό, αλλά φυσικό επακόλουθο αυτών η ανεργία και η οικονομική εξαθλίωση οικογενειών, η μετανάστευση αξίων νέων επιστημόνων, η υπογεννητικότης, χωρίς κάποια κίνητρα αντιστροφής της τάσης, που σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη εισροή αλλοδαπών οδηγεί με βεβαιότητα σε αλλοίωση της εθνολογικής βάσης της κοινωνίας μας.
Αγαπητοί εθνοπατέρες, σκεφθήκατε ποτέ τι θα πουν για μας τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας; Ακούει κανείς;
Δημητρης Βανδωρος – πρ. Διοικητής Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών