«Ζητάμε δύο παραπάνω βουλευτές από αυτούς που μας έδωσε ο λαός το Γενάρη, για να μην έχουμε ανάγκη τα δεκανίκια τους, να μην είμαστε όμηροί τους».Είναι πραγματικά απίστευτο πόση αλαζονεία και υποκρισία μπορούν να χωρέσουν σε μόλις 26 λέξεις. Είναι η φράση που είπε προχθές ο κ. Αλ. Τσίπρας και έκρινα σκόπιμο να την προτάξω, γιατί φανερώνει εντέλει και τον χαρακτήρα του ανθρώπου που διεκδικεί να μας ξανακυβερνήσει.
Δεν θα σταθώ στην παταγώδη διάψευση ενός κόμματος που δεν εκπλήρωσε καμία από τις δεσμεύσεις του και δεν έχει καν την αξιοπρέπεια να ζητήσει έστω μια συγγνώμη που έκλεισε άνευ λόγου τις τράπεζες και προκάλεσε ασφυξία σε χιλιάδες επιχειρήσεις, γιατί πίστεψε τις μπαρούφες του κ. Βαρουφάκη. Ούτε στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να εμφανιστεί και πάλι ως «το μόνο νέο», τσουβαλιάζοντας απαξιωτικά όλους τους αντιπάλους του «στο παλιό», ενώ την ίδια στιγμή βολεύει σε εκλόγιμες θέσεις τούς σφύζοντες από νιότη και εκσυγχρονιστικές ιδέες κ.κ. Φλαμπουράρη, Δραγασάκη, Μπαλτά, Φωτίου, Κοτζιά, την κυρία Τασία κ.ά. Θα μείνω στην ουσία της δήλωσης.
Προσέξτε. Ο κ. Τσίπρας δεν αποκρύπτει απλώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σήμερα όχι 149, αλλά 124 βουλευτές, καθότι οι 25 ανήκουν πλέον στη ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη. Αλλά με απύθμενη υποκρισία διεκδικεί –λέει– δύο επιπλέον βουλευτές για να φτάσει στην αυτοδυναμία, χωρίς να ομολογεί ότι τούτο μπορεί να συμβεί μόνον με το μπόνους των 50 εδρών. Αλήθεια δεν είναι πια «καλπονοθευτικό και ληστρικό» το σύστημα για τον «ηθικό» ΣΥΡΙΖΑ που θα επέβαλλε την απλή αναλογική στις πρώτες 100 μέρες της διακυβέρνησής του; Και πόση αλαζονεία και υποκρισία πρέπει εκ χαρακτήρος να έχεις για να χαρακτηρίζεις αίφνης τον κ. Καμμένο «δεκανίκι», όταν μέχρι προ ημερών έλεγες ότι είναι «ο μόνος σοβαρός αρχηγός»;
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα με στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό ένα κόμμα που μέσα σε μόλις επτά μήνες υπέπεσε σε τόσες κραυγαλέες αντιφάσεις και διαψεύσεις θα είχε ήδη οδηγηθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Εμείς όμως δεν είμαστε μια οποιαδήποτε χώρα. Και καθώς δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να διεκδικεί και πάλι τη διακυβέρνηση, το ερώτημα είναι τι ακριβώς κάνει η Ν.Δ.
Εχουν άραγε αντιληφθεί στη Συγγρού τι περιμένει να ακούσει ένας μετριοπαθής κεντρώος ψηφοφόρος που δεν διανοείται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και αμφιρρέπει μεταξύ ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, Ποταμιού και Ν.Δ.; Είναι απλούστατο. Αναμένει εδώ και έναν μήνα από τον κ. Ευ. Μεϊμαράκη να του πει με ποιους θα εφαρμόσει το μνημόνιο και κυρίως ποια ισοδύναμα μέτρα θα αντιπροτείνει για να ξηλωθούν επιλογές όπως ο ΦΠΑ στους αγρότες και την εκπαίδευση. Εχει καταλάβει κανείς τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει η Ν.Δ. για όλα αυτά που καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι συμφώνησε λόγω ιδεοληψίας;
Το μόνο που έχει διαπιστώσει ο δυνάμει ψηφοφόρος της Ν.Δ. είναι ότι το εν λόγω κόμμα δεν έχει πάρει χαμπάρι γιατί συνετρίβη τον Ιανουάριο. Και καθώς όλα τούτα μοιάζουν δυσνόητα στη Συγγρού, θα γίνω σαφέστερος: Προφανώς ο κ. Μεϊμαράκης όφειλε να σεβαστεί τη σειρά των βουλευτών που εξελέγησαν τον Ιανουάριο. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο όλοι οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. που την εγκατέλειψαν τον Ιανουάριο ανέμεναν να βάλει έστω 2-3 σοβαρούς ανθρώπους στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ακόμη και για συμβολικούς λόγους. Για να καταδείξει ότι κάτι άλλαξε σε σχέση με την παλαιοκομματική λογική του προκατόχου του.
Θα το πω ακόμη πιο απλά. Τι ακριβώς έχει να κερδίσει η Ν.Δ. από τον Δημ. Σταμάτη και τον –αλλάζοντα κόμματα ως πουκάμισα– Βασ. Οικονόμου και τους ξαναχαρίζει δύο έδρες; Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Μεϊμαράκης ότι η ήττα της Ν.Δ. επήλθε όχι μόνο λόγω των ψεύτικων υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως επειδή ο κ. Σαμαράς πάγωσε τις μεταρρυθμίσεις μετά τις ευρωεκλογές και έβαλε στην κυβέρνηση Ντινόπουλους, Γιακουμάτους και Βούλτεψες; Με αυτούς «υπόσχεται» να ξανακυβερνήσει η Ν.Δ.; Κι αν όχι, με ποιους; Τι εμποδίζει τον κ. Μεϊμαράκη να κατονομάσει έστω 4-5 πρόσωπα εκτός κομματικού σωλήνα; Είδε κανείς στη Συγγρού το ψηφοδέλτιο Eπικρατείας του Ποταμιού και, αν ναι, πώς αισθάνεται που αντιπαραβάλλει τον Σταμάτη στον Διαμαντούρο;
Υπάρχει, βέβαια, και η εκδοχή ότι ο κ. Μεϊμαράκης ανομολόγητα επιθυμεί να χάσει οριακά τις εκλογές. Για να εδραιώσει τη θέση του στη Ν.Δ. αλλά και για να πιει ο κ. Τσίπρας το πικρό ποτήρι του μνημονίου μέχρι τέλους. Μόνο που αυτή η εκδοχή είναι ανάξια περαιτέρω σχολιασμού για ένα κόμμα που υποτίθεται ότι διεκδικεί την εξουσία για να σώσει τη χώρα από την καταστροφή.