Οσο η χώρα παραμένει χωρίς δασικούς χάρτες και η δασική νομοθεσία είναι τόσο περίπλοκη, τόσο το ξεκαθάρισμα (και συνεπώς η προστασία) των δασικών εκτάσεων θα παραμένει… κάτι σχετικό. Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), που έγινε αποδεκτή προ ημερών από το υπουργείο Περιβάλλοντος, οδηγεί στην ακύρωση οικοδομικής άδειας που εκδόθηκε πριν από 38 χρόνια, καθώς φαίνεται ότι βασίστηκε σε ανίσχυρα από νομικής άποψης έγγραφα.
Η υπόθεση επί της οποίας γνωμοδότησε το ΝΣΚ αφορά χωριό της Μαλεσίνας στη Φθιώτιδα. Το 1976, ένας ιδιώτης είχε λάβει πληροφοριακό (κατά την άποψη του δασαρχείου, δεδομένου ότι η διαδικασία χαρακτηρισμού εκτάσεων είναι διαφορετική) έγγραφο ότι η έκταση που κατείχε είναι μη δασική. Με βάση το έγγραφο αυτό, εξέδωσε οικοδομική άδεια το 1977 για την ανέγερση λυόμενου. Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρεία «Μεταλλεία Αταλάντης» έκανε εξώδικη καταγγελία, υποστηρίζοντας ότι τα συγκεκριμένα 2 στρέμματα του ιδιώτη ήταν τμήμα μεγαλύτερης έκτασης, η οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα το 2009 από το δασαρχείο Αταλάντης, καθώς και ότι το 2006 είχε δηλωθεί από το Δημόσιο κατά την κτηματογράφηση της περιοχής. Ετσι το 2013 ο διευθυντής Δασών Φθιώτιδας ανακάλεσε το «πληροφοριακό έγγραφο» του 1976 και κατόπιν την οικοδομική άδεια του 1977.
Οι ιδιώτες προσέφυγαν κατά της απόφασης, επικαλούμενοι την αρχή της ίσης μεταχείρισης και απόφαση της διεύθυνσης Δασών Φθιώτιδας να δεχθεί ανάλογο «πληροφοριακό έγγραφο», με βάση το οποίο είχε κτιστεί στην περιοχή γηροκομείο με οικοδομική άδεια του 1979.
Η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Διεύθυνση Προστασίας Δασών του υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο με τη σειρά του ζήτησε τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Οπως έκρινε το τελευταίο, με βάση τη νομοθεσία (νόμος 998/79, που τροποποιήθηκε με τον 3208/03 και πρόσφατα με τον 4280/14, η συνταγματικότητα του οποίου δεν έχει ακόμα κριθεί), οι βεβαιώσεις που κάποτε εξέδιδαν τα δασαρχεία δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα και αποτελούν απλά πληροφοριακά έγγραφα. Σημειώνει δε ότι η ανάκληση της οικοδομικής άδειας πρέπει να γίνεται σε εύλογο χρόνο, εκτός αν αυτό επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως η προστασία του δάσους (οπότε δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός). «Εκτάσεις που απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα μετά το 1975 και πριν από το 1979, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με βάση διοικητική πράξη, δύνανται να χαρακτηρίζονται αναδασωτέες», καταλήγει.
Να σημειωθεί ότι με άλλη γνωμοδότηση, η οποία επίσης έγινε δεκτή από το υπουργείο, το ΝΣΚ έκρινε υπέρ της προστασίας της νησίδας Κιτριανή στη Σίφνο, η οποία έχει χαρακτηριστεί δασική και διεκδικείται από το Δημόσιο και μια ξενοδοχειακή εταιρεία.