Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σήμερα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας έχει μειωθεί σημαντικά τα τρία τελευταία χρόνια και εκτιμάται ότι στο τέλος του έτους θα είναι μικρότερος κατά 200 εκατ. άτομα σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2012. Παράλληλα, όμως, το ποσοστό των πολύ φτωχών επί του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι φέτος για πρώτη φορά μικρότερο του 10%. Στις διαπιστώσεις αυτές καταλήγει η Παγκόσμια Τράπεζα, ενώ ορίζει πλέον ως ακραία φτώχεια το εισόδημα κάτω των 1,90 δολαρίων την ημέρα, σαφώς άνω του 1,25 δολ. την ημέρα που ίσχυε έως τώρα και καταγράφει βελτίωση σε σημαντικούς δείκτες ευημερίας. Παρά τη γενικότερη βελτίωση, όμως, η Τράπεζα διαπιστώνει ότι η ακραία φτώχεια παραμένει σε «απαράδεκτα υψηλά» επίπεδα ενώ προειδοποιεί ότι δυσχεραίνεται η εξάλειψή της από παράγοντες όπως η επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, η ανισότητα σε στοιχεία που δεν αφορούν το εισόδημα όπως η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά και από το βάθος της ακραίας φτώχειας στις χώρες κυρίως της υποσαχάριας Αφρικής και δευτερευόντως της ανατολικής Ασίας.
Βάσει του νέου ορίου της φτώχειας, η Τράπεζα εκτιμά πως στο τέλος του έτους θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας 702 εκατ. άτομα, που αντιστοιχούν στο 9,6% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ το 2012 ανέρχονταν σε 902 εκατ. άτομα και το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 12,8%. Η ακραία φτώχεια βρίσκεται, άλλωστε, σε φθίνουσα πορεία τα τελευταία 25 χρόνια καθώς το 1990 ζούσαν με κάτω από το ένα δολάριο την ημέρα –το τότε όριο της φτώχειας– 1,9 δισ. άτομα. Η Τράπεζα αποδίδει τη συνεχή μείωση της φτώχειας στους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που έχουν καταγράψει τα τελευταία χρόνια οι αναδυόμενες οικονομίες, και ιδιαιτέρως η Ινδία, καθώς και στις αυξημένες επενδύσεις στους καίριους τομείς της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Δεδομένου, όμως, ότι καταγράφεται επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης στις αναδυόμενες οικονομίες, προειδοποιεί ότι θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί ο στόχος που έθεσαν τον περασμένο μήνα 193 χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών για πλήρη εξάλειψη της φτώχειας έως το 2030.
Παραθέτει, έτσι, τις τρεις μεγαλύτερες προκλήσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας που παραμένουν και είναι το βάθος της ακραίας φτώχειας, η ανισοκατανομή στην ευημερία και οι επίμονες ανισότητες στις πέραν του εισοδήματος πλευρές της ανάπτυξης. Επισημαίνει επίσης πως είναι πιεστική η ανάγκη να αντιμετωπιστεί η ήπια φτώχεια και να περιοριστούν οι κίνδυνοι για όσους επιστρέφουν στη φτώχεια ή δεν κατορθώνουν να βγουν από αυτήν σε πολλές χώρες, και ιδίως σε εκείνες στις οποίες μειώθηκε το εισόδημα του φτωχότερου 40%.
Τονίζει, παράλληλα πως ακόμη και σε έναν κόσμο όπου είναι μονοψήφιο το ποσοστό των πολύ φτωχών, η μείωση της φτώχειας και η ευημερία για τους πολλούς προσκρούουν σε ανισότητες που δεν έχουν σχέση με το εισόδημα όπως η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την περίθαλψη, καθώς αυτές εμποδίζουν τους φτωχούς να βελτιώσουν το εισόδημά τους. Για την αντιμετώπιση αυτών των εγγενών δυσκολιών υπογραμμίζει πως πρέπει να τεθούν τρεις κεντρικοί στόχοι στην παγκόσμια πολιτική: η διατήρηση της ανάπτυξης, η αύξηση των επενδύσεων στην ανθρώπινη ανάπτυξη και, τέλος, η προστασία των φτωχών και των ευάλωτων κατηγοριών του πληθυσμού από τους νέους κινδύνους.
Παρουσιάζοντας, πάντως, τη σχετική έκθεση, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζιμ Γιονγκ Κιμ, εξέφρασε αισιοδοξία ερμηνεύοντας τα στοιχεία ως ένδειξη πως «είμαστε η πρώτη γενιά στην ανθρώπινη ιστορία που μπορεί να δώσει τέλος στην ακραία φτώχεια». Στις θετικές εξελίξεις καταγράφεται, επίσης, η βελτίωση ορισμένων καίριων δεικτών ευημερίας με προεξάρχουσες τη μείωση ασθενειών όπως το έιτζ και η φυματίωση, και, προπαντός, την αύξηση του αριθμού των παιδιών φτωχών χωρών που επιβιώνουν και πηγαίνουν σχολείο.