Στη συνέχεια των παρατηρήσεών σας επί της προχθεσινής μου επισήμανσης για την παρωχημένη γλώσσα που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός (http://bit.ly/1Z3B0q5) στο κρίσιμο ζήτημα των διεθνών επενδύσεων, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσουμε σήμερα με τρεις παρατηρήσεις που κατά κανόνα προτάσσουμε όταν θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί οι επενδυτές δεν πλησιάζουν τη χώρα μας. Λέμε: «Επενδύσεις δεν γίνονται επειδή στη χώρα μας υπάρχει πολιτική αστάθεια, γραφειοκρατία και διαφθορά».
Στην περίπτωσή μας, οι τρεις αυτοί λόγοι δεν διώχνουν τους επενδυτές. Σίγουρα τους προβληματίζουν αλλά δεν τους διώχνουν σήμερα περισσότερο από όσο τους προβλημάτιζαν στο απώτερο παρελθόν. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Η πολιτική αστάθεια είναι σοβαρό εμπόδιο. Οι επενδυτές έχουν πολλούς και ασφαλείς τρόπους να συνυπολογίσουν το συγκεκριμένο ρίσκο. Αν αποτελούσε λόγο αποχής, κανείς επενδυτής δεν θα πήγαινε στο Βέλγιο, που κατάφερε να μείνει χωρίς πρωθυπουργό επί 541 ημέρες το 2011-12, καταρρίπτοντας το προηγούμενο δικό του ρεκόρ των 194 ημερών του 2008.
Η δύσμοιρη κατάσταση του Ιράκ, η ομίχλη της Λιβύης αποτελούν επίσης προφανείς λόγους αστάθειας, και όμως, οι επενδυτές επιμένουν να ενδιαφέρονται. Καλύτερο ακόμη το παράδειγμα της Αιγύπτου. Αλλη μορφή αστάθειας, που κέρδισε όμως το ενδιαφέρον τεράστιων επενδυτικών ροών με εξαιρετικά αποτελέσματα, όπως δείχνει το τρομακτικό χρηματιστηριακό μπουμ: υπερδιπλασιασμός σε ενάμισι έτος με μικρή ανάσχεση τους τελευταίους μήνες.
Ενα άλλο αναφερόμενο εμπόδιο, σοβαρό αλλά όχι καθοριστικής σημασίας, είναι η γραφειοκρατία. Κακώς ο πρωθυπουργός υπερτόνισε, στη φιλική συζήτηση που είχε με τον Μπιλ Κλίντον, τα σχετικά προβλήματα της ελληνικής γραφειοκρατίας αγνοώντας επιδεικτικά την όποια πρόοδο των τελευταίων ετών, προφανώς επειδή πάντοτε καταψήφιζε με ενάργεια οποιοδήποτε προοδευτικό νομοθέτημα, επειδή προφανώς διευκόλυνε τα διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα.
Γραφειοκρατία όμως έχει και η Κίνα αλλά και η Ινδία. Αυστηρότατη γραφειοκρατία, άλλου τύπου βεβαίως, έχουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κανείς επενδυτής όμως δεν σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή να μείνει μακριά από αυτούς τους τόπους παραγωγής, εξαγωγών και κατανάλωσης.
Αναφερόμαστε ακόμη δικαίως στο εμπόδιο της διαφθοράς. Θα σας πρότεινα να σημειώσετε ότι τόσο η Νιγηρία όσο και η Βραζιλία, παρά τα σοβαρότατα σχετικά προβλήματα, αποτελούν δύο εξαιρετικούς προορισμούς για τους επενδυτές.
Με δυο λόγια, οι επενδυτές πηγαίνουν όπου υπάρχουν καλές προοπτικές απόδοσης των επενδύσεών τους. Το μόνο «πολιτικό» εμπόδιο είναι να κρατούν οι πολιτικοί τον λόγο τους και να μην υπαναχωρούν σε όσα υπόσχεται η χώρα, οι νόμοι της, τα στατιστικά της στοιχεία και, προφανώς, η δημόσια διοίκηση. Αύριο η συνέχεια…