Πόσο ωραία το είπαν στη συνέντευξη στην «Καθημερινή» της Κυριακής ο Τζιτζικώστας μαζί με τη γενιά του! (Υπ’ όψιν ότι την έχει πάντοτε μαζί του, τη γενιά του, ό,τι και να κάνει, όπου και αν βρίσκεται…). «Η εποχή των ηγετών, έτσι όπως τους ξέραμε στο παρελθόν, έχει περάσει». Εχει δίκιο και ουδείς μπορεί να του το αρνηθεί. Ετσι όπως τους ξέραμε (Αϊβασίληδες να μοιράζουν παροχές), δεν τους θέλουμε και, κυρίως, δεν τους χρειαζόμαστε πια. Ομως ηγεσία και, επομένως, ηγέτες πάντοτε θα είναι απαραίτητοι σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, παρεκτός στα όνειρα των αναρχικών, των αντικοινωνικών και των απροσάρμοστων.
Η προσπάθεια του Τζιτζικώστα να υποβαθμίσει τον ρόλο της ηγεσίας στην πολιτική υπηρετεί, προδήλως, τη σκοπιμότητά του να παρακάμψει το πρόβλημα του κενού της κοινοβουλευτικής ηγεσίας της Ν.Δ. εάν αυτός και η γενιά του εκλεγούν. Από την πλευρά του συμφέροντός του, κάνει καλά και προσπαθεί να παρακάμψει το ζήτημα, διότι όποια και αν είναι η πιθανή λύση του, ο ίδιος και, φυσικά, η Ν.Δ. μόνο ζημιωμένοι θα βγουν. Αν εκείνος τον οποίον θα διορίσει κοινοβουλευτικό αρχηγό της Ν.Δ. αποτύχει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, το πρόβλημα για το κόμμα θα είναι προφανές. Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή πετύχει, και πάλι θα υπάρχει πρόβλημα, καθώς είναι βέβαιο ότι η επιτυχία θα θρέψει τη φιλοδοξία του και, συνεπώς, είναι πολύ πιθανό να βρεθεί η Ν.Δ. με δύο ηγέτες: τον κοινοβουλευτικό και τον εξωκοινοβουλευτικό. (Ο τελευταίος μαζί με τη γενιά του, ασφαλώς ― πήγα να την ξεχάσω…).
Ισως επειδή ο ίδιος ο Τζιτζικώστας αντιλαμβάνεται πόσο κρίσιμο είναι το ζήτημα και πόσο ανεπαρκείς οι απαντήσεις που δίνει, οι φίλοι του έχουν αρχίσει να διαδίδουν ότι, αν εκλεγεί ο Τζιτζικώστας, θα διορίσει τον Αντώνη Σαμαρά ως επικεφαλής του κόμματος στη Βουλή. Τον Σαμαρά, επαναλαμβάνω, ο οποίος δεν αντέχει ούτε να βλέπει τον Τσίπρα και, γι’ αυτό, απέφυγε ακόμη και να του παραδώσει το πρωθυπουργικό γραφείο. Καλά ο Τζιτζικώστας ― από τους βουλευτές που είδαμε ώς τώρα να εκδηλώνονται υπέρ του ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι είναι ο Σαμαράς που σπρώχνει την υποψηφιότητα. Αναρωτιέμαι, όμως, η γενιά του πώς θα το πάρει. Ελπίζω να τη ρωτήσει προηγουμένως…
Η πρώτη σύγκρουση
Πληροφορήθηκα από φίλους διπλωματικούς ότι συνέβη ο πρώτος καβγάς του υπουργού Εξωτερικών με τον αναπληρωτή του για ευρωπαϊκά θέματα. Την αφορμή δεν την έμαθα, αλλά για την αιτία είμαι απολύτως βέβαιος. Διότι όσοι γνωρίζουν τον Νίκο Κοτζιά ξέρουν ότι του είναι αδύνατον να ανεχθεί ανάμεσα στα πόδια του οποιονδήποτε θα του στερούσε έστω μικρό κομμάτι της εξουσίας του και μάλιστα στα ευρωπαϊκά, τα οποία έχουν ανατεθεί ―τύποις, τουλάχιστον― στον αναπληρωτή του. Οσοι επίσης γνωρίζουν τον Νίκο Ξυδάκη καταλαβαίνουν ότι του είναι αδύνατον να παραμείνει διακοσμητικός. Δεδομένου ότι εγώ συμβαίνει να ανήκω και στις δύο κατηγορίες, ήμουν βέβαιος ότι θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα…
Σχεδόν απάνθρωπο
Τυχαίνει να γνωρίζω πλήρως το ρεπερτόριο της Αντζελας Δημητρίου, επειδή, πριν από πολλά χρόνια, όταν έμενα τα καλοκαίρια κάπου στα νότια προάστια, η λεγόμενη «λαίδη της λαϊκής πίστας» τραγουδούσε σε ένα κέντρο στην παραλιακή και κάθε νύκτα τα γκαρίσματά της ακούγονταν σε ακτίνα τουλάχιστον τριών χιλιομέτρων. Το ανέφερα αυτό, διότι βλέποντας τη φωτογραφία του πρωθυπουργικού ζεύγους της Ελλάδος με το ζεύγος Ομπάμα, αμέσως θυμήθηκα τους στίχους του σουξέ της: «Και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα». Από το βλέμμα της απόγνωσης και το ψεύτικο βεβιασμένο χαμόγελο της κ. Περιστέρας στη φωτογραφία, είναι φανερό ότι η δυστυχής υπέφερε και μόνο με την ιδέα ότι πρέπει να φωτογραφηθεί χαμογελαστή δίπλα στον πρόεδρο των «φονιάδων των λαών». Γιατί έπρεπε να το κάνει; Ηταν σχεδόν απάνθρωπο. Ευτυχώς, η ωραία ατμόσφαιρα στο πανεπιστήμιο Δυτικής Κοζάνης (ή κάπως έτσι…), θα τη βοηθήσει να έλθει και πάλι στα ίσια της…
Δυστυχώς…
Για μένα ήταν πλήγμα βαρύ ― εσείς όπως το πάρετε. Παρατήρησα τη φωτογραφία του Δ. Λ. Ρ. Ο. Ε. Αβραμόπουλου από το δείπνο της Ελληνικής Πρωτοβουλίας στη Νέα Υόρκη, όπου ο επίτροπος εμφανίζεται στο περιβάλλον που προτιμά. Πρόσεξα, λοιπόν, ότι το παπιγιόν που φορά ο Αβραμόπουλος (το δείπνο ήταν προδιαγραφών dinner jacket, έστω και αν ο Τσίπρας ήταν χωρίς γραβάτα…) ήταν ετοιματζίδικο, από αυτά που τα πουλάνε δεμένα. Συγγνώμη αν και εσείς, όπως εγώ, έχετε τον Αβραμόπουλο ως ίνδαλμα και σας στενοχωρώ με αυτό, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι δεν ξέρει να δένει το παπιγιόν του…
Δεν ντρέπονται;
Φυσικά, όχι. Κάποιοι ―περισσότεροι από ό,τι φανταζόμαστε― είμαι βέβαιος ότι θα ντρέπονται για την αισχρή και συγχρόνως ασύλληπτα σαχλή ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, διότι υπάρχουν οπωσδήποτε έντιμοι και αξιοπρεπείς γιατροί, τους οποίους όλοι μας τους έχουμε συναντήσει. Είμαι εξίσου βέβαιος, όμως, ότι αυτοί έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν και δεν ανακατεύονται με την κόπρο του συνδικαλισμού. Πάντως, η διοίκηση του ΙΣΑ δεν ντρέπεται καθόλου που υπέγραψε την περί ης ο λόγος ανακοίνωση, με την οποία εκφράζεται (άκουσον, άκουσον!) η άρνηση των γιατρών να δέχονται πληρωμή με τραπεζική κάρτα, επειδή, όπως γράφουν, αρνούνται «να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των τραπεζών». Δεν ντρέπονται, υποθέτω, επειδή είναι θέμα «αγώνα». Με την έννοια ότι το κάνουν για να μάθουν οι παλιοτράπεζες και οι παλιοτραπεζίτες να ανοίγουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς διαφόρων γιατρών, που τους τσακώνουν κατά καιρούς με καταθέσεις τις οποίες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν βάσει των δηλωθέντων εισοδημάτων τους…