Χρειάζονται τουλάχιστον δύο οντότητες για να γίνει μια επένδυση: μέτοχοι και τράπεζες. Ο επιχειρηματίας μπορεί να βάζει την επενδυτική ιδέα, να προσθέτει το διαχειριστικό του δαιμόνιο και, κυρίως, να προσφέρει την πολύ σκληρή δουλειά. Και να περιμένει τη δίκαιη (και κατά κανόνα πολύ γενναιόδωρη) ανταμοιβή όταν έρθει η επιτυχία. Ακόμη όμως κι αν έχουμε την αρχική εισφορά κεφαλαίου, καμία επένδυση δεν μπορεί να γίνει κάτι σημαντικό χωρίς τη συμμετοχή της τράπεζας. Με πολλούς τρόπους, ο δανεισμός υπό όρους αμοιβής πέραν του μερίσματος που αναμένουν οι μέτοχοι είναι μια υποχρεωτική φάση πραγματοποίησης των επενδύσεων.
Δυστυχώς, στη χώρα μας, η διάλυση που έφερε στο τραπεζικό σύστημα η κρίση χρέους και, στη συνέχεια, η βίαιη ύφεση και η συστηματική αποεπένδυση, ήρθε να προστεθεί στο γνωστό πρόβλημα ακατάλληλου μοντέλου καλλιέργειας της τραπεζικής πίστης.
Πρώτα τα θετικά των τραπεζών. Υποστήριξαν με τρόπο συστηματικό και δυναμικό τις νέες επενδύσεις των υπαρχουσών επιχειρήσεων και πελατών τους. Συμπαραστάθηκαν στις επενδύσεις υποδομών και γενικότερα στην απορρόφηση των τεράστιων ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Πολλαπλασίασαν την ενεργό ζήτηση, εφευρίσκοντας απίθανους τρόπους διεύρυνσης της καταναλωτικής και στεγαστικής πίστης. Δεν κατόρθωσαν όμως να ξεπεράσουν εγκαίρως τις αδυναμίες τους. Οι τράπεζες πήραν κινδύνους μόνον μέχρις εκεί που έφταναν οι έγγειες υποθήκες και κάπως έτσι η ανατίμηση των ιδίων περιουσιακών στοιχείων ήρθε να αντικρίσει τον αυξανόμενο κεφαλαιακό κίνδυνο.
Το χειρότερο όλων ήταν ότι οι τράπεζες δάνεισαν τους ίδιους τους επιχειρηματίες περισσότερο από τις επιχειρήσεις που διοικούσαν αυτοί οι τελευταίοι. Με αποτέλεσμα η κεφαλαιακή σύνθεση του ιδιωτικού τομέα να είναι υπερδιογκωμένη: πολλά δάνεια, μικρό μετοχικό κεφάλαιο. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί εφόσον οι καλές μας επιχειρήσεις προσελκύσουν νέα κεφάλαια, δηλαδή νέες επενδύσεις. Κάποιες επενδύσεις θα γίνουν κατά κύριο λόγο με χρήματα των παλαιών μετόχων. Αλλιώς, οι παλαιοί επιχειρηματίες οφείλουν να αποσυρθούν. Και αν φέρουν αντιρρήσεις, πρέπει οι τράπεζες να τους απομακρύνουν.
Κάποιες άλλες επενδύσεις θα γίνουν από νέους μετόχους ή από επαγγελματίες της επένδυσης (investment funds) ή ειδικούς στην αντιστάθμιση (τα hedge funds που πρέπει να μάθει να εκτιμά ο πρωθυπουργός) ή και distress funds, δηλαδή ειδικών εταιρειών διάσωσης, τον ρόλο των οποίων πρέπει σύντομα να εκτιμήσουν εκεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ!
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα οφείλει να περιορίσει τον παραδοσιακό του ρόλο, προκειμένου να υποστηρίξει την αναζωογόνηση της οικονομίας. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που σκέφτονται στην κυβέρνηση.