Η πρόταση του κ. Αριστείδη Μπαλτά να εξασφαλιστούν μέσα από την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους κάποια από τα ισοδύναμα, προκειμένου να μην επιβληθεί το 23% ΦΠΑ στην εκπαίδευση, πρωταγωνίστησε στα τηλεοπτικά δελτία, αφήνοντας στο περιθώριο τα βασικά σημεία της πολιτικής που θα ακολουθήσει στο υπουργείο Πολιτισμού. Κι αυτή είναι: συρρίκνωση εποπτευόμενων φορέων κι αν χρειαστεί κατάργηση κάποιων, υποστήριξη των μικρών ομάδων αλλά και της ερασιτεχνικής παραγωγής όταν ακόμη ξεκινά από το σχολείο.
Ηταν σαφές στις προγραμματικές δηλώσεις του κ. Μπαλτά ότι η σχέση με τα θέματα παιδείας δεν τελείωσε αναλαμβάνοντας άλλο υπουργείο. Κάτι που φάνηκε από την πρότασή του να βρεθούν μέσω της δρομολογημένης αύξησης της τιμής των εισιτηρίων σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους «κάποια τουλάχιστον από τα ισοδύναμα», ως συμβολή στην οικονομία, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, «και κυρίως ως συμβολή στο παράλληλο με το Πολιτισμού υπουργείο Παιδείας». Ομως και σε άλλα σημεία των προγραμματικών του δηλώσεων ξεκαθάρισε πως πρέπει: «να δημιουργήσουμε στενότερη συνάφεια πολιτισμού και παιδείας».
Αντιμετωπίζοντας τον πολιτισμό ως «συνθήκη ζωής, έκφρασης και συμπεριφοράς», δεν μίλησε για άξονες αλλά για «εντάσεις». Μία απ’ αυτές οι μικροί και οι μεγάλοι. Εστιάζοντας στους μικρούς, είπε ότι η Ελλάδα παραδόξως είναι προικισμένη αυτήν τη στιγμή με μεγάλες υποδομές, όπως το Μέγαρο Μουσικής, το Ιδρυμα Νιάρχου, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών κ.ά., αλλά «λείπουν οι μικρές υποδομές μέσα από τις οποίες μπορούν να εκφραστούν και να δημιουργήσουν μικρότερες ομάδες». Πρόσθεσε μάλιστα ότι υπάρχουν κτίρια που μπορούν στην Αθήνα να φιλοξενήσουν τις προσπάθειές τους, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στα σχολεία με την ερασιτεχνική παραγωγή, φέροντας ως παράδειγμα τις λαμπρές φιλαρμονικές που λειτουργούν σε χωριά της Κέρκυρας.
Επιγραμματικά αναφέρθηκε στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, στη διάδοση της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό, στον εξορθολογισμό του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων που έχει δρομολογηθεί αλλά και στην πρωτοβουλία για τον ενάλια αρχαιολογία και τον καταδυτικό τουρισμό. (Εδώ βέβαια πρέπει να εξασφαλιστεί το θεσμικό πλαίσιο για το οποίο κανείς υπουργός δεν κάνει λόγο.) Εξήγγειλε ότι στην κάρτα αλληλεγγύης θα συμπεριληφθεί και η δωρεάν είσοδος στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, ενέργεια που δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, υπογράμμισε πως «θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε και την πολιτιστική συμβολή των προσφύγων και των μεταναστών» και έκλεισε την ομιλία του υπογραμμίζοντας πως το ΥΠΠΟ «δεν είναι ένας γυάλινος πύργος όπου έρχονται κάποιοι και εκφράζουν αιτήματα, αλλά διασκορπίζεται σε όλες τις τέχνες και τους χώρους». Δυστυχώς δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των χορηγών και στη βελτίωση του χορηγικού νόμου, που αυτήν τη στιγμή είναι ο τομέας στον οποίο ελπίζουν μουσεία, θέατρα, ορχήστρες, καλλιτέχνες…