Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αλλά χωρίς εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι οι περισσότεροι ιερείς της χώρας μας. Ωστόσο διψούν για γνώση, έστω κι αν έχουν εισέλθει στην πέμπτη και έκτη δεκαετία του βίου. Συνολικά, 3.000 ιερείς –από τους περίπου 10.000 σε όλη τη χώρα– κάθισαν στα θρανία για να επιμορφωθούν για τα σύγχρονα ζητήματα και πώς θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας να αντιμετωπίσουν προβλήματά τους.
Ειδικότερα, την τελευταία διετία πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα ποιμαντικής επιμόρφωσης προγράμματα διά βίου μάθησης, στα οποία μετείχαν 3.000 ιερείς. Εξ αυτών, το ένα τρίτο μετείχε στο πρόγραμμα για την «ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των κληρικών και των λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας», όπως ήταν ο τίτλος του. Οι 1.000 ιερείς ενημερώθηκαν για τις σύγχρονες ποιμαντικές προσεγγίσεις των προβλημάτων του γάμου και της οικογένειας, του παιδιού και του εφήβου, τις μεθόδους ποιμαντικής συμπαράστασης στους πενθούντες, τους νοσούντες και τους οικείους τους, την εκπαιδευτική διδασκαλία για τη δημιουργία πολιτιστικών προγραμμάτων με βάση τα θεολογικά κείμενα καθώς και με βάση την ειρήνη και την αλληλεγγύη.
Το προφίλ όσων μετείχαν στο πρόγραμμα αποτελεί μικρογραφία της σύνθεσης της Eκκλησίας. Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι (40,55%) ήταν 41-50 ετών, ενώ το 7,22% όσων παρακολούθησαν το πρόγραμμα ήταν άνω των 60 ετών. Η μεγάλη πλειοψηφία (82%) ήταν απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης (ΑΕΙ/ΤΕΙ) και εννέα στους δέκα (90,6%) δήλωσαν ότι έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Ωστόσο, περίπου το 58% ανέφερε ότι έχει μικρή ή καθόλου εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το σύνολο σχεδόν των συμμετεχόντων (97,47%) πιστεύει ότι έχει ανάγκες για συνεχή επιμόρφωση, ενώ στο ερώτημα για τις επιθυμητές ενότητες σε μελλοντικά σεμινάρια τα υψηλότερα ποσοστά συγκέντρωσαν τα σύγχρονα κοινωνικά θέματα (17,21%), η εξομολογητική (13,36%) και η εκκλησιαστική διοίκηση (10,93%).
Τα προγράμματα για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων των κληρικών και των λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας ήταν διετούς διάρκειας (Οκτώβριος 2013-2015) και συγχρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.