Τα δέκα επόμενα χρόνια μπορούν να δημιουργηθούν στην Ελλάδα 500.000 νέες θέσεις εργασίας στην πληροφορική, κυρίως στον τομέα των προγραμματιστών.
Αυτός ο φιλόδοξος στόχος δεν προέρχεται από επίσημη κυβερνητική πηγή, γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον και αξιοπιστία. Ειδική μελέτη που έγινε από ιδιωτικούς φορείς, απαντά σε ένα πρόβλημα που έπρεπε να είναι αντικείμενο εντατικής κρατικής δραστηριότητας. Μέχρι το 2020 θα υπάρχουν περισσότερες από 800.000 κενές θέσεις εργασίας στην Ευρώπη στον τομέα των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής. Οι περισσότερες από τις θέσεις αυτές αφορούν θέσεις προγραμματιστών που απαιτούν ειδικές γνώσεις ανεξάρτητα από πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η Ελλάδα που έχει το σημαντικότερο πρόβλημα ανεργίας στην Ευρώπη αλλά και κατάλληλο δυναμικό μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος του κενού.
Η χώρα, έχει το θλιβερό προνόμιο να διαθέτει μεγάλη δεξαμενή ανέργων από τους οποίους οι μισοί περίπου, 650.000 άτομα, είναι ηλικίας μικρότερης των 35 ετών. Επιπλέον, η πλειοψηφία όσων φοιτούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (68.345 νέοι εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το 2015-16) θα μπορούσε να αναπτύσσει τις σχετικές δεξιότητες, ώστε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του νέου ψηφιακού περιβάλλοντος.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μελέτη, που εκπονήθηκε με πρωτοβουλία του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Ενώσεων Πληροφορικής (CEPIS) στο οποίο πρόεδρος είναι ο (Ελληνας) Βύρων Νικολαΐδης με τη συνεργασία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του ALBA και του Ελληνικού Δικτύου Επαγγελματιών Πληροφορικής (HePIS).
Η Ελλάδα δεν προσελκύει επενδύσεις για τη δημιουργία εταιρειών που στοχεύουν στην εγχώρια αγορά ούτε καν για εξαγωγές αλλά μπορεί να κάνει «εξαγωγή» κόστους! Προσφέρει ευκαιρίες σε ορισμένους τομείς για την εγκατάσταση στη χώρα «κέντρων κόστους». Εχει πλεονεκτήματα όπως η γεωγραφική θέση που προσφέρει ευκαιρίες για υπηρεσίες αποθήκευσης ή μεταφορών αλλά και δημιουργία κέντρων ανάπτυξης εφαρμογών λογισμικού που θα μπορούσαν να απασχολούν χιλιάδες καλοπληρωμένους επαγγελματίες της πληροφορικής κυρίως προγραμματιστές.
Αλλωστε σήμερα, επαγγελματίες προγραμματιστές μπορούν να απασχοληθούν διεθνώς, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους.
Πολυεθνικές εταιρείες δημιουργούν (και στην Ελλάδα) κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης, αφού υπάρχει το κατάλληλο προσωπικό, ενώ κάποιοι προσφέρουν υπηρεσίες ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε εταιρείες που εδρεύουν αλλού, ενώ αναπτύσσονται μοντέλα παροχής υπηρεσιών υψηλού επιπέδου από απόσταση.
Το σημαντικό είναι ότι φορείς του ιδιωτικού τομέα, που δεν έχουν… αιτήματα, δεν ζητούν προμήθειες ή κίνητρα, διατυπώνουν μια τεκμηριωμένη εκτίμηση. Προφανώς απαιτείται ενεργοποίηση κρατικών και ιδιωτικών φορέων ώστε να ενισχυθεί με κάθε τρόπο η εκμάθηση γλωσσών προγραμματισμού και άλλων γνώσεων που έχουν ζήτηση διεθνώς. Θα γίνει; Αγνωστο!
Πάντως αν διευκολυνθεί η ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων, το κενό στην Ευρώπη μπορεί να καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό από Ελληνες ανέργους. Αν όλοι αδιαφορήσουν, μικρή μειοψηφία της ελληνικής νεολαίας θα έχει την πρόνοια ή την τύχη να μάθει γλώσσες προγραμματισμού. Οι ανάγκες θα καλυφθούν από προγραμματιστές άλλων εθνικοτήτων. Το μόνον βέβαιον είναι ότι το κενό στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, θα καλυφθεί.