Ενας στενός συνεργάτης του Ακη Τσοχατζόπουλου βρίσκεται κοντά στην αγορά ενός από τα σημαντικότερα γραφεία μηχανολόγων – μηχανικών της Γερμανίας, με σοβαρή εμπλοκή σε ηλεκτρονικά συστήματα 4ης γενιάς για άρματα μάχης. Πρόκειται για τον δικηγόρο Θεσσαλονίκης Α.Μ., ο οποίος ελέγχει την ελληνική θυγατρική του γραφείου Ντάιζενροθ (Ingeneurbuero Deisenroth – IBD).
Η εταιρεία, με έδρα το Λόμαρ, ιδρύθηκε από τον Φρίντριχ Ουλφ Ντάιζενροθ το 1981. Βάση-αντικείμενο της αρχικής του δραστηριότητας ήταν ένα εκρηκτικό για τη λεγόμενη «αναδραστική θωράκιση». Μέσα από τη θωράκιση του άρματος υπάρχει ένα δεύτερο στρώμα το οποίο χωρίζεται από το εξωτερικό από μια εκρηκτική ύλη. Αυτή ενεργοποιείται μετά το αρχικό πλήγμα από εχθρικό βλήμα και κατευθύνει την πλάκα της θωράκισης αντίθετα με το βλήμα, περιορίζοντας την ταχύτητά του. Η τεχνική αυτή αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τους Σοβιετικούς το 1949, ενώ στη Δύση οι μόνοι που συνέχισαν να ερευνούν πάνω σε αυτή τη μέθοδο την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν οι Δυτικογερμανοί.
O Ντάιζενροθ δραστηριοποιήθηκε ως προμηθευτής για τον στρατό της Δυτικής Γερμανίας από το 1981 έως το 1989, καθώς τα άρματα έπαιζαν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου κρίσιμο ρόλο στο λεγόμενο θέατρο της Κεντρικής Ευρώπης, όπου οι Σοβιετικοί είχαν μεγάλη αριθμητική, αλλά όχι και τεχνική, υπεροπλία στα τεθωρακισμένα. Το 1991 η IBD ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Chempro. Το 2007 η πλειοψηφία των μετοχών της Chempro πουλήθηκε στη Rheinmetall. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκαν νέα συστήματα προστασίας, όπως η τεχνολογία MEXAS (Modular Expandable Armour System), με την οποία επανεξοπλίζονται τα άρματα Λέοπαρντ-2 ή το σύστημα ΑΜΑΡ (Advanced Armour Modular Protection), με το οποίο ενισχύεται η θωράκιση με κεραμικά σωματίδια νανοτεχνολογίας.
Για να βρίσκεται πιο κοντά στα… σημεία πώλησης, ο Ντάιζενροθ ίδρυσε εταιρείες στον Καναδά, στη Σουηδία, τη Γαλλία και την Ελλάδα το 2003. Στην Ελλάδα, στη διοίκηση της εταιρείας εμφανίζεται ο Α.Μ. αμέσως μετά τη λήξη της θητείας του στο υπουργείο Ανάπτυξης, όπου είχε ακολουθήσει τον Ακη Τσοχατζόπουλο μετά το υπουργείο Αμυνας. Η εταιρεία εμφανίζεται να έχει μονάδα παραγωγής στο Λάκωμα Χαλκιδικής, παράγοντας υλικά για την ελληνική, την ισπανική και τη γερμανική αγορά. Το 2010, ο κ. Α.Μ. εμφανίζεται να συνεργάζεται με τον Ισκαντάρ Σάφα στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Το συμφωνητικό πώλησης
Πριν από λίγους μήνες ο Ντάιζενροθ πεθαίνει και ο κ. Α.Μ. εμφανίζει συμφωνητικό πώλησης σε αυτόν της IBD, την εγκυρότητα του οποίου αμφισβητούν οι κληρονόμοι του Ντάιζενροθ. Κύκλοι της βιομηχανίας όπλων λένε ότι οι τρεις κληρονόμοι του μικρή μόνο σχέση είχαν «με τις δουλειές». Kάποιοι κύκλοι της αγοράς αμυντικού εξοπλισμού πιστεύουν ότι το ποσό των 60 εκατομμυρίων ευρώ που λένε ότι αποτιμάται η IBD (με τον υπολογισμό μελλοντικών συμβολαίων) δεν μπορεί «να υπάρχει στα χέρια» του δικηγόρου από τη Θεσσαλονίκη και ότι προέρχεται από πηγές που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τον ευαίσθητο τεχνολογικό χαρακτήρα της εταιρείας.
Η τεχνολογία της IBD είναι η μόνη που θα μπορούσε π.χ. να βοηθήσει τα ρωσικά άρματα στην Ουκρανία που δέχονται σοβαρά πλήγματα από αντίπαλες δυνάμεις με σχετικά ελαφρύ φορητό οπλισμό. Πάντως, το επιχείρημα αυτό παραβλέπει το γεγονός ότι η εταιρεία είναι στενά συνδεδεμένη με τη Rheinmetall, αλλά και τον αυστηρά ρυθμιζόμενο χαρακτήρα των «κινήσεων προϊόντων» από και προς τις διάφορες εταιρείες του ομίλου, σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στη γερμανική μητρική. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν με νόημα ότι δεν γνωρίζουν ποια σχέδια και άδειες βρίσκονται στην κατοχή κάθε μιας από τις εταιρείες του ομίλου.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η ελληνική εταιρεία (EODH) ήταν προσωπική εταιρεία του Ντάιζενροθ. Η μεταβίβαση της εταιρείας στον κ. Α.Μ. είχε δρομολογηθεί όταν ο Ντάιζενροθ ήταν ακόμα εν ζωή. Η εξαγορά, που τιμολογείται πάντως από παράγοντες της αγοράς αμυντικού εξοπλισμού της Γερμανίας σε ποσό αρκετά χαμηλότερο των 60 εκατομμυρίων ευρώ, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από την αγορά και η διαφορά των δύο πλευρών να κριθεί τελικά από διαιτητική διαδικασία που έχει δρομολογηθεί από γνωστά δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου.