Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αδελαΐδα και στην ταυτότητά του αναγράφεται ως Αυστραλός. Από την άλλη, βέβαια, το όνομά του είναι ελληνικό, οι γονείς του είναι Ελληνες, μιλάει αρκετά καλά τη γλώσσα μας και, όταν επισκέπτεται τη χώρα μας, πηγαίνει στο Βέλο, έξω από την Κόρινθο, για να περάσει λίγο χρόνο με τις αδερφές της μητέρας του. Η πρώτη μας ερώτηση, όταν συναντήσαμε τον 19χρονο Θανάση Κοκκινάκη, ήταν πόσο Ελληνας νιώθει. «Πάρα πολύ», απάντησε, προσθέτοντας ότι είναι περήφανος για τις ρίζες του από μια χώρα με τέτοια ιστορία. Ο νεαρός τενίστας βρέθηκε στην Αθήνα (χάρη στην πρωτοβουλία και τη χορηγία του OTE TV) για έναν αγώνα επίδειξης κόντρα στον νεαρό και ταλαντούχο Στέφανο Τσιτσιπά, ενώ παρέδωσε και ένα σύντομο μάθημα τένις σε δεκάδες μικρά παιδιά που βρέθηκαν στο ΤΑΤΟΙ Club για να τον γνωρίσουν και να έχουν να διηγούνται ότι κάποτε αντάλλαξαν μερικές μπαλιές με ένα αστέρι του παγκόσμιου τένις.
Αυτήν τη στιγμή βρίσκεται 71ος στην κατάταξη (είχε βρεθεί και στο νούμερο 69) και, αν μελετήσουμε λίγο την εξέλιξη που είχαν οι μεγάλοι τενίστες της εποχής μας στην ηλικία του, θα δούμε ότι οι επόμενοι μήνες ίσως αποδειχθούν κομβικοί για την καριέρα του. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς στα 19 του ήταν 81ος στον κόσμο, αλλά μέσα σε ένα χρόνο είχε φτάσει στο νούμερο 16. Ο Φέντερερ από το 67 ανέβηκε στο 24, ο Μάρεϊ από το 64 στο 16 και ο Ναδάλ από το 56 στο 2! Αλλωστε, ο Κοκκινάκης μέσα στη σεζόν έγινε μέλος της… υψηλής κοινωνίας των μεγάλων τενιστών, συμμετέχοντας σε Γκραν Σλαμ και κερδίζοντας προκρίσεις – στο φετινό Ρολάν Γκαρός έφτασε μέχρι τον τρίτο γύρο και αποκλείστηκε από τον Τζόκοβιτς έπειτα από τρία πολύ ανταγωνιστικά σετ. «Οσο ανεβαίνω στην κατάταξη και συμμετέχω σε μεγάλα τουρνουά, συναντώ όλο και συχνότερα αυτούς τους παίκτες», μας είπε. «Είναι μια σπουδαία εμπειρία να αγωνίζεσαι απέναντί τους, γιατί σου δείχνουν τις αδυναμίες σου και αυτό σε βοηθάει να καταλαβαίνεις τι πρέπει να βελτιώσεις».
Μεγαλώνοντας στα κορτ
Από μικρός ονειρευόταν να γίνει αθλητής, αν και στην αρχή έπαιζε μπάσκετ (στην πορεία μάλιστα ψήλωσε πολύ, φτάνοντας το 1,93 μ.), αλλά σύντομα κατάλαβε ότι, όπως είπε, «το τένις μού πήγαινε καλύτερα». Επιασε για πρώτη φορά ρακέτα στα οκτώ του χρόνια και γύρω στα 11 άρχισε να συνειδητοποιεί ότι είναι πραγματικά καλός. Ως μαθητής περνούσε ατέλειωτες ώρες στα κορτ: «Ξυπνούσα από τα χαράματα και έκανα δύο ώρες προπόνηση πριν πάω σχολείο, μετά το σχόλασμα έπαιζα για άλλες δύο ώρες και τελείωνα τη μέρα μου στο γυμναστήριο. Ηταν τόσο έντονο το πρόγραμμα, που είχα μερικούς τραυματισμούς σε μικρή ηλικία, αλλά συνήθισα από νωρίς τη σκληρή δουλειά και αυτό με βοήθησε πολύ στην πορεία». Το πρόγραμμά του δεν έχει αλλάξει στην ενήλικη ζωή του, με την καθημερινή του ρουτίνα να περιλαμβάνει προπόνηση και μόνο προπόνηση.
Οι παιδικοί του φίλοι, όπως μας είπε, πηγαίνουν πια στο πανεπιστήμιο και ζουν εντελώς διαφορετική ζωή από τη δική του. «Μου λείπει το σπίτι μου, μου λείπουν οι άνθρωποι, αλλά αυτό που κάνω είναι επιλογή μου. Μ’ αρέσει αυτή η ζωή, δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Εχει τα πάνω της και τα κάτω της, βέβαια, όπως όλα τα πράγματα. Υπάρχουν εβδομάδες που νιώθω πολύ κουρασμένος και τα συνεχόμενα ταξίδια δεν είναι πάντα τόσο ευχάριστα. Την ώρα του αγώνα καταλαβαίνεις ότι η προσπάθεια άξιζε τον κόπο».
Στο ταξίδι του στην Ελλάδα μαζί του ήταν και ο πατέρας του, Τρύφωνας, ο οποίος έλαμπε από χαρά βλέποντας τον γιο του να μιλάει Ελληνικά στους δημοσιογράφους και να γίνεται αντικείμενο συζήτησης στα πάτρια εδάφη. «Είναι πολύ μεγάλη τιμή για εμάς να βρισκόμαστε εδώ», είπε συγκινημένος. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αυστραλία όταν ήταν πέντε χρόνων, αλλά δεν έχασε ποτέ την επαφή του με την Ελλάδα και όποτε του το επιτρέπει η δουλειά (είναι πολιτικός μηχανικός) έρχεται να δει τους συγγενείς του. Παράλληλα προσπαθεί να ξεκλέβει χρόνο και για να ακολουθεί τον Θανάση στους αγώνες. Οχι μόνο για να τον καμαρώνει, αλλά και για να τον προσέχει, να τον κρατάει συγκεντρωμένο και προσγειωμένο. «Τα Αυστραλάκια που κάνουν καριέρα στο τένις έχουν αυτό το μειονέκτημα», μας είπε, «βρίσκονται μόνα τους από μικρή ηλικία πολύ μακριά από το σπίτι και είναι εύκολο να αποπροσανατολιστούν. Οταν δεν μπορώ να ταξιδέψω εγώ, στέλνω τον άλλο γιο μου μαζί του, που είναι μεγαλύτερος και μπορεί να τον συμβουλεύει».
Στην ατζέντα του Θανάση, έπειτα από κάποιες μέρες ξεκούρασης, υπάρχουν αγώνες σε όλο τον κόσμο. Ο βασικός του στόχος είναι μέχρι τον Ιούνιο να ανέβει τουλάχιστον μέχρι την 56η θέση της κατάταξης, ώστε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Και μετά; «Να κερδίσω Γκραν Σλαμ», απαντά αποφασιστικά, αποκαλύπτοντας πίσω από το χαμηλών τόνων προφίλ του ένα παιδί γεμάτο ζωντάνια και υψηλές φιλοδοξίες, «να γίνω ο καλύτερος στον κόσμο, το νούμερο 1».