ΑΠΩΛΕΙΑ. Η δυναμική κοκκινομάλλα Ιρλανδέζα του Χόλιγουντ, Μορίν Ο’ Χάρα, ήταν διάσημη όχι μόνο για τα πράσινα μάτια της. Η καριέρα της ήταν μεγάλη και αν και ποτέ δεν πήρε Οσκαρ, ευτύχησε να χαρεί την αναγνώριση της προσφοράς της το 2014, στα βραβεία της Ακαδημίας.
Η Μορίν Ο’ Χάρα, που πέθανε στα 95 της χρόνια, είναι κομμάτι της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, αν και από την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση σε ηλικία μόλις 19 ετών ξεχώρισε. Ηταν η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Δάφνης ντι Μωριέ «Η ταβέρνα της Τζαμάικα» (1939), όπου η νεαρή Μορίν στάθηκε επάξια δίπλα στον σπουδαίο ηθοποιό Τσαρλς Λότον. Ηταν ο Λότον, άλλωστε, που την ξεχώρισε όταν την είδε στα δοκιμαστικά των Elstree Studios του Λονδίνου, όπου είχε πάει ως ταλέντο από τη θεατρική σκηνή του Δουβλίνου.
Η Μορίν Ο’ Χάρα ήταν αγέρωχη στις συναναστροφές της. Ο Τζον Γουέιν, που ήταν συμπρωταγωνιστής της στον «Ησυχο άνθρωπο» (1952) του Τζον Φορντ, είχε πει για τη Μορίν ότι ήταν «σπουδαίος τύπος». Ο Φορντ, επίσης Ιρλανδός, είχε γοητευτεί από τον συνδυασμό σκληράδας και πάθους στον χαρακτήρα της Μορίν Ο’ Χάρα και της είχε προσφέρει ρόλο στην επίσης μεγάλη επιτυχία «How Green was My Valley» (1942), το κλασικό έργο της Ουαλλίας, που βασιζόταν σε ένα κοσμαγάπητο, τότε, μυθιστόρημα. Η Μορίν Ο’ Χάρα, εκτός από τους εξωτικούς και μυστηριώδεις ρόλους, έπαιξε και σε ταινίες που έπρεπε να είναι γυναίκα και σύζυγος. Σταρ της 20th Centurty-Fox, έμεινε στην ιστορία του σινεμά και στο πάνθεον του Χόλιγουντ.