Σαρκασμός, εστέτ ειρωνεία και λαϊκή ευαισθησία

Σαρκασμός, εστέτ ειρωνεία και λαϊκή ευαισθησία

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λένε ότι οι στίχοι μπορούν να είναι σφαίρες που σε χτυπούν, αλλά σε αφήνουν με ακόμη περισσότερη ζωή. Λένε, πάλι, ότι η ποίηση μπορεί ν’ αποτελέσει συνεχή λεκτικά εμφράγματα. Ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου (γενν. 1983) μοιάζει, από βιβλίο σε βιβλίο, να υπηρετεί αυτόν τον, ας πούμε, σκοπό. Ηδη από την πρώτη του συλλογή («Εκαστος εφ’ ω ετάφη», Γαβριηλίδης 2007) ήταν φορτωμένος από τέτοιες σφαίρες, μόνο που τότε αργούσαν λίγο περισσότερο να βρουν τον στόχο τους. Στη δεύτερη συλλογή («Μισές αλήθειες», Μελάνι 2012) άρχισε να οπλίζεται με περισσότερες χειροβομβίδες και με περισσότερο Βασίλη Στεριάδη και Θωμά Γκόρπα. Ωστόσο, στην πρόσφατη («Με ύφος Ινδιάνου», Μελάνι 2014) δεν σταματά να οπλίζει και να ξαναοπλίζει το ποιητικό όπλο, πυροβολώντας σχεδόν αδιακρίτως.

Ο Συφιλτζόγλου είναι ο ποιητής του σαρκασμού, της εστέτ ειρωνείας, αλλά, ταυτόχρονα, και της λαϊκής ευαισθησίας. Δεν χαρίζεται σε κανέναν, την ίδια στιγμή που θέλει ν’ αγκαλιάσει τους πάντες. Το «Με ύφος Ινδιάνου» είναι μία, ας μου επιτραπεί, διπολική συλλογή, όπου ο θυμός για την ανθρωπότητα συγκρούεται με το αγνό και επιθετικό μελόδραμα, δίχως κανέναν περιττό συναισθηματισμό. Και δεν μιλάμε για τα προφανή: έρωτα, αγάπη και τα τοιαύτα. Ο Συφιλτζόγλου τα βάζει με τις λεπτομέρειες του κόσμου, όχι με τις καθολικές αλήθειες και παραδοχές. Είναι ένας Ινδιάνος ο ίδιος, που δεν λέει πολλά, δεν θέλει πολλά πάρε-δώσε με τον κόσμο· θέλει μόνο να τον αντιμετωπίσει, όχι από μίσος, αλλά από υπερήφανη αγάπη.

Αυτή η ποιητική συλλογή του είναι ένας λακωνικός χρησμός, ο οποίος διαθέτει ψήγματα σουρεαλισμού και συνειρμικής γραφής (όχι αυτόματης όμως), φτιαγμένα από πολλές, συναφείς και μη, κατασκευασμένες ή κοινώς υπάρχουσες, πραγματικότητες. Νιώθεις, σε κάποια ποιήματα, ότι αυτός είναι ο πιο σύγχρονος λόγος της ποίησης και, από την άλλη, δεν μπορείς παρά να γυρίσεις πίσω, στα χρόνια του ’70 και του ’80, τότε που η λογοτεχνία προσαρμοζόταν σ’ έναν καινούργιο κόσμο με συγκινητική αφέλεια. Το «Με ύφος Ινδιάνου» είναι, μάλλον, και αυτό: η διαρκής προσπάθεια προσαρμογής στον καινούργιο κόσμο· με αφέλεια, σκευή, εμπειρία και πάθος. Λίγο είναι;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή