Εν αναμονή νέου ηγέτη

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ι εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία θα αναδείξουν πρόεδρο του κόμματος. Οχι ηγέτη της κεντροδεξιάς. Ούτε διάδοχο του κ. Αλέξη Τσίπρα στο πρωθυπουργικό αξίωμα. Διότι αν και η διαδικασία εκλογής είναι ανοικτή στον «κάθε περαστικό», ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να έχει πρωτίστως την αποδοχή της μεγίστης δυνατόν πλειοψηφίας των μελών και παραδοσιακών ψηφοφόρων της συντηρητικής παρατάξεως. Αλλως ο κίνδυνος της διασπάσεως είναι μεγάλος.

Ο ηγέτης που θα αναδειχθεί από την κάλπη θα πρέπει να προσδιορίσει τη νέα φυσιογνωμία της Ν.Δ., προσαρμόζοντας ένα γηρασμένο κόμμα στη σημερινή πραγματικότητα. Διότι η Ν.Δ. όπως διαμορφώθηκε κατ’ απομίμηση του ΠΑΣΟΚ από τον Ευάγγελο Αβέρωφ έκλεισε οριστικά κύκλο της. Εχει χρεοκοπήσει οικονομικά, αλλά και ιδεολογικά, διότι δεν παράγει ιδέες, δεν ασχολείται με το καίριο πρόβλημα των συντηρητικών κομμάτων της Ευρώπης, που δεν είναι άλλο από τη θέση του εθνικού αστικού κράτους στο ενοποιημένο ευρωπαϊκό περιβάλλον – εκ των πραγμάτων συμβατότερο προς τις διεθνιστικές αρχές της αριστεράς, εκτός από τον τομέα της οικονομίας φυσικά.

Η Ελλάς του 2015, η Ευρωπαϊκή Ενωση στην παρούσα συγκυρία, το άμεσο γεωπολιτικό μας περιβάλλον έχουν δραματικά αλλάξει στη διάρκεια σαράντα ετών. Δεν είναι δυνατόν για τέσσερις δεκαετίες το κύριο σύνθημα της Ν.Δ. να εξαντλείται στο ότι είναι το κόμμα που ενέταξε τη χώρα στην ΕΟΚ και ότι τα στελέχη της είναι οι αυθεντικότεροι εκφραστές της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδος. Διότι απλούστατα τα πράγματα δεν έχουν ούτως ακριβώς. Το αντιευρωπαϊκό ΠΑΣΟΚ μετεξελίχθηκε σε κόμμα ευρωπαϊκό και επί πρωθυπουργίας του κ. Κώστα Σημίτη η χώρα ενετάχθη στη ζώνη του ευρώ, ενώ ο αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε απολύτως το πρόγραμμα προσαρμογής της τρόικας και θα το εφαρμόσει εκών άκων.

Η Νέα Δημοκρατία τείνει ατυχώς να καταστεί ένας πολιτικός αναχρονισμός. Είναι άδικο, διότι είναι η παράταξη που συσπειρώνει δραστήριους πολίτες, πιστούς στις παραδόσεις, ώστε να διατηρείται η κοινωνική συνοχή –και εκτός του υλιστικού πλαισίου που επιβάλλουν οι διάφορες τροπές της οικονομίας– και ταυτοχρόνως ριζοσπαστών κατά την άσκηση της εξουσίας. Πάσχει όμως από ανίατη διανοητική οκνηρία.

Στη Γαλλία, ο Νικολά Σαρκοζί αναθεώρησε στην πράξη κάποιες από τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές του Σαρλ ντε Γκωλ στον τομέα της οικονομίας και των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Στη Βρετανία ο συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον επαναφέρουν στον πολιτικό διάλογο την αντίληψη του Μπέντζαμιν Ντισραέλι περί του ενός συντηρητικού κόμματος που θα περιλαμβάνει όλο το έθνος, αντί του κοινωνικού και οικονομικού δαρβινισμού που επέβαλε η Μάργκαρετ Θάτσερ.

Αλλά οι υποψήφιοι ηγέτες της Ν.Δ. διαγκωνίζονται απλώς να αποδείξουν ποιος θα είναι ο αποτελεσματικότερος «αντίπαλος» του κ. Αλέξη Τσίπρα. Λυπούμεθα, αλλά κανείς εκ των τεσσάρων. Οχι διότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικός διαμετρήματος. Αλλά διότι ο κ. Τσίπρας του 2011 δεν ήταν ο ίδιος στις εκλογές του 2012, του Ιανουαρίου ή του Σεπτεμβρίου του 2015 ή των αμέσως προσεχών μηνών. Η Ν.Δ. δεν είναι δυνατόν να ετεροπροσδιορίζεται από τις μεταλλάξεις του κ. Τσίπρα και εάν δεν ανακτήσει διακριτά χαρακτηριστικά κόμματος συντηρητικού και περιεκτικού ταυτόχρονα, το πρόβλημα θα αναδυθεί οξύτερο μετά την εκλογή του νέου ηγέτη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή