Το οικονομικό μας πρόβλημα είναι πολιτικό. Αρκεί να αντιστοιχίσει κανείς τις μεγάλες πληγές, η επούλωση των οποίων επιδιώκεται αυτές τις εβδομάδες, για να επιβεβαιώσει τον βαθύτατο πολιτικό παρά χρηματοοικονομικό χαρακτήρα της παρατεινόμενης κρίσης.
Το τραπεζικό σύστημα δεν θα είχε ανάγκη καμίας ανακεφαλαιοποίησης, χωρίς την απώλεια εσόδων από την περί «σεισάχθειας» προπαγάνδα, τον εκφοβισμό των καταθετών και την καταστροφή από την τραπεζική αργία και την επιβολή των capital controls που ορθώς χαρακτήρισε «περιττές» ο πρόεδρος του Eurogroup.
Η εμπιστοσύνη στις θετικές, μέχρι το περυσινό φθινόπωρο, προοπτικές χάθηκε εξαιτίας των φαντεζί εμμονών στελεχών του κ. Τσίπρα και των πληγών που άνοιξαν οι «χρονοβόρες και δύσκολες» διαπραγματεύσεις.
«Υπήρχε και ευκολότερος τρόπος» παρατήρησε ο κ. Ντάισελμπλουμ.
Η πολιτική αβελτηρία έριξε την οικονομία, αμέσως μετά το καλοκαίρι, σε κατάσταση ύφεσης, ενώ είχε περάσει έξι τρίμηνα σε τροχιά ανάκαμψης, προ της οποίας είχαμε υποστεί τεράστιες μειώσεις επί 22 τρίμηνα!
Παρά ταύτα, οι φορολογούμενοι συνέχισαν να υποστηρίζουν το κράτος το οποίο ενισχύουν με 4,5 δισ. ευρώ κάθε μήνα. Η είσπραξη του μισητού ΕΝΦΙΑ ξεπέρασε κάθε προσδοκία, εξέλιξη που ερμηνεύθηκε από το οικονομικό επιτελείο ως «ψήφος εμπιστοσύνης» των πολιτών. Στην ίδια γραμμή, ο υπουργός Τσακαλώτος θεώρησε «επιτυχία» της κυβέρνησης την προκληθείσα ζημία στις τράπεζες, αντί να εγγυηθεί την αναμενόμενη επιστροφή των διεθνών επενδυτών.
Το εμπόδιο της πολιτικής στην ανάκαμψη παραμένει. Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών δεν χάνουν την ευκαιρία να επαναλαμβάνουν ότι δεν πιστεύουν στα μέτρα που λαμβάνουν και, ακόμη χειρότερα, δηλώνουν αποστροφή, πολιτική και «ιδεολογική», προς τη «νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική» του μνημονίου!
Σε αντιστάθμισμα της αριστερόστροφης ρητορείας, η κυβέρνηση επιδιώκει, αναλόγως με την περίσταση, τον ρεαλιστικό συμβιβασμό της με την πραγματικότητα. Αυτό δείχνουν η εγκατάσταση του μειοδότη διαχειριστή Fraport AG στα περιφερειακά αεροδρόμια και, ακόμη περισσότερο, η αναμενόμενη επιστροφή της Lamda Development στην αξιοποίηση του «Ελληνικού», όπως και η επανεγκατάσταση των εργολάβων.
Τα εμπόδια όμως παραμένουν και είναι αμιγώς πολιτικά. Τα στελέχη που περιστοιχίζουν τον κ. Τσίπρα νιώθουν άβολα όταν προσπαθούν να κάνουν πράγματα που ψυχικώς αποστρέφονται. Ενώ πρέπει να μειώσουν τους φόρους, οι κ. Αλεξιάδης και Κατρούγκαλος στοχεύουν σε περισσότερες επιβαρύνσεις όσων εργαζομένων και επιχειρήσεων κατόρθωσαν να προσαρμοστούν απέναντι στην πολυετή κρίση, ζητώντας να αυξηθεί η μηνιαία αφαίμαξη των φορολογουμένων υπέρ του κράτους.
Η ολοκλήρωση του πρώτης αξιολόγησης είναι ο απώτατος χρονικός ορίζοντας για να αποφασίσει ο κ. Τσίπρας την αλλαγή που απαιτείται. Η οικονομική πολιτική που χρειάζεται η χώρα είναι η ενίσχυση της προσφοράς, κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Χρειαζόμαστε επενδύσεις και όχι περισσότερη «ενεργό ζήτηση» όπως πίστευε ο πρωθυπουργός στα χρόνια της ανέξοδης αντιπολίτευσης και της αποτυχημένης «διαπραγμάτευσης».