Σπάνια κυβέρνηση έκανε τόσες γκάφες σε τόσο βραχύ διάστημα. Καλά δεν συζητούμε για το πρώτο εξάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρόκειται για σουρεαλιστικό εφιάλτη: με Βαρουφάκη, Στρατούλη, Λαφαζάνη, Ζωή, Ραχήλ Μακρή, γουναράδικα, capital controls και άφθονη ανασφάλεια. Στο μικρό διάστημα που παρήλθε από την δευτέρα απουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το βαριετέ συνεχίζεται αμείωτο. Με τον πρώην υπουργό Γιάννη Πανούση να κινδυνεύει να υποστεί διώξεις διότι δημοσιοποίησε τις απειλές εναντίον του σε συζήτηση ανάμεσα σε μέλος της κυβέρνησης και τους τροφίμους των φυλακών. Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, ενώ τα λόγια του τραγουδιού είναι «η πίκρα σήμερα δεν έχει σύνορα». Στο γεύμα που παρέθεσε ο Πρωθυπουργός προς τιμήν του κ. Ολάντ εκλήθη ως επικεφαλής της ελληνικής διανόησης ο Λάκης Λαζόπουλος. Τι να κάνουμε, μας τελείωσε ο Καστοριάδης και ο Λάκης ήταν εύκαιρος.
Ο κ. Φίλης εμπλέκεται σε περισπούδαστες συζητήσεις περί γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. (Το ξύλο όμως για το ολίσθημα του υπουργού εισέπραξε ο κ. Κουμουτσάκος από τους Χρυσαυγίτες). Τα ιδιωτικά σχολεία επιβαρύνονται με 23% ΦΠΑ διότι είναι εκκολαπτήρια της πλουτοκρατίας και το καλύτερο… ο ΣΥΡΙΖΑ διαδηλώνει κατά του εαυτού του. Τους έχουμε κουφάνει τους Ευρωπαίους.
Μέσα στο ανωτέρω χάος βραδυπορούν και οι εκλογές για τον νέο πρόεδρο της ΝΔ. Είναι τόσα τα καθημερινά παράδοξα ώστε δεν γίνεται αντιληπτό αυτό που θα ήταν πασιφανές σε άλλες φυσιολογικές εποχές ότι από τους υποψηφίους η υπεροχή του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, σε σπουδές, δείκτη νοημοσύνης, αντίδοτο για τον περιρρέοντα λαϊκισμό και δυνατότητα ανανέωσης του γηράσκοντος κόμματος είναι μεγάλη. Το πρόβλημα της μη αναγνώρισης είναι ότι η κοινότητα της ΝΔ έχει προσβληθεί από τον ίδιο ιό της ακηδίας που μαστίζει το μέγιστο τμήμα της κοινωνίας μας. Συνεπώς αδυνατεί να αξιολογήσει τις επιλογές που θέτει ενώπιων των ψηφοφόρων η τετράδα των υποψηφίων: Έναν εκπρόσωπο της λαϊκής δεξιάς, έναν λουστραρισμένο νεανίσκο, έναν καβγατζή (ο οποίος όμως υπήρξε ευσυνείδητος υπουργός υγείας) και τον πολλά υποσχόμενο κατά την γνώμη του γράφοντος Μητσοτάκη.
Ας αναρωτηθούν οι νεοδημοκράτες ποιος από όλους μπορεί να επαναφέρει το λανθάνον ανθρώπινο κεφάλαιο της αστικής τάξης την οποία εκπροσωπεί στους κόλπους του κόμματος. Όλοι οι νέοι με σπουδές και επαγγελματική κατάρτιση που δεν πλησιάζουν πλέον την παράταξη λόγω χαμηλής στάθμης βουλευτών ποιόν θα εμπιστευτούν; Μήπως το προσωπικό του τελευταίου ανασχηματισμού της ΝΔ μπορεί να ανταγωνιστεί σε λαϊκισμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Ας κάνουν οι ψηφοφόροι της ΝΔ έναν κατάλογο αρετών που πρέπει να διέπουν τους υποψηφίους και ας τους βαθμολογήσουν στην κλίμακα 1 – 10. 1) Σοβαρότητα, 2) προηγούμενο έργο, 3) δυνατότητα ευρέσεως εργασίας εκτός πολιτικής, 4) παρουσία στο διεθνές προσκήνιο των ομοίων τους, 5) ευχέρεια βελτίωσης, 6) απήχηση στον κόσμο.
Διανύουμε περίοδο διάβασης της ερήμου του πολιτικού μας βίου. Σπάνια η Βουλή εγνώρισε τέτοιο (μέτριο) προσωπικό. Αναμφίβολα η αφαίμαξη του ΣΥΡΙΖΑ βελτίωσε κάπως την εικόνα του νέου υπουργικού Συμβουλίου, αλλά πολύ απέχει αυτό από μια υπεύθυνη κυβέρνηση. Το σύνολο των ΑΝΕΛ αποτελεί γελοιογραφία κόμματος που κάνει τους εταίρους μας διαρκώς να απορούν.
Ακούγεται η άποψη ότι αν δεν είχε αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου θα βλέπαμε καθημερινά ταραχές στους δρόμους που θα αποτελείωναν την πληγωμένη μας οικονομία. Ωστόσο η επικρατούσα ακηδία δεν είναι καθησυχαστικό φαινόμενο. Ίσως, όπως σημειώνει ο Κώστας Καλλίτσης, αποτελεί ένα είδος ολικής επαναφοράς της αβεβαιότητας. Το να κάνεις ότι δεν βλέπεις τον γκρεμό πλάι στον οποίο βαδίζεις αποτελεί εθελοτυφλία που σε προστατεύει μεν από τον καθημερινό φόβο, αλλά δεν εγγυάται για την μελλοντική σου πορεία.
Στο μεταξύ η φορολόγηση συνεχίζεται ακάθεκτη, ο δημόσιος τομέας ουδόλως μεταρρυθμίζεται και η αμεριμνησία μας δεν κινδυνεύει ούτε από την επιδρομή των προσφύγων που απειλούν την οικονομία με τον εγκλωβισμό τους στη χώρα μας.
* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ