Ο προσφυγικός κλοιός σφίγγει για την Ελλάδα. Τα Σκόπια ξεκίνησαν την κατασκευή φράχτη στην Ειδομένη για να εμποδίσουν την είσοδο των ροών από την Ελλάδα. Επιτρέπουν, επί του παρόντος, την αυστηρά ελεγχόμενη διέλευση μόνο προσφύγων από εμπόλεμες περιοχές, δηλαδή Συρία, Ιράκ και Αφγανιστάν, αποκλείοντας χιλιάδες Αφροασιάτες οικονομικούς μετανάστες που μέχρι τώρα κινούνται μαζί στην ίδια κοίτη. Είχαν προηγηθεί η Κροατία και η Σλοβενία και ακολούθησε χθες η Σερβία. Η επίσκεψη, παράλληλα, του κ. Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία με πρώτο θέμα στην ατζέντα το προσφυγικό δεν απέφερε, πέρα από κάποια ευχολόγια, κάτι χειροπιαστό και άμεσο ώστε να παρεμποδιστεί ή να περιοριστεί η καθημερινή μαζική απόβαση στα νησιά και από εκεί στα ενδότερα της χώρας. Πώς διαμορφώνεται υπό το πρίσμα όλων αυτών η κατάσταση; Ο «βαλκανικός διάδρομος» από την Ειδομένη μέχρι την Αυστρία και πιο πέρα τη Γερμανία, στενεύει απελπιστικά, αφού οι ενδιάμεσες χώρες δείχνουν αποφασισμένες να περιορίσουν τις εισόδους, ανοιγοκλείνοντας τις διόδους, χωρίς να αποκλείεται να τις κλείσουν κιόλας με συρματοπλέγματα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την πύλη εισόδου στην Ελλάδα των ροών, τη θάλασσα του Αιγαίου δηλαδή, που θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να φρουρηθεί ακόμα και αν «βοηθήσουν» τα μποφόρ του χειμώνα, εάν η Τουρκία δεν ελέγξει αποτελεσματικά τις ακτές της, πράγμα απίθανο.
Ετσι θα έχουμε το φαινόμενο της εισόδου στη χώρα μας πολλών και της εξόδου λίγων. Και οι υπόλοιποι τι θα γίνουν; Θα στοιβάζονται στην επικράτεια όπου μπορούν περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία, που ίσως δεν θα έρθει ποτέ (!), για να διαβούν και αυτοί τα σύνορα. Μια γεύση του τι επίκειται, πήραμε τις δυο τελευταίες μέρες στην Ειδομένη, όπου ενώ κατέφθαναν από την Αθήνα κατά χιλιάδες οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες, διάβαιναν με το «σταγονόμετρο» στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι αρχές της οποίας έκλεισαν εντελώς τα σύνορα για κάποιες ώρες. Αγανακτισμένοι Ιρανοί στους οποίους η αστυνομία της ΠΓΔΜ δεν επέτρεπε τη διέλευση καθώς δεν προέρχονταν από εμπόλεμες περιοχές, επιχείρησαν να σπάσουν τον κλοιό και άλλοι δέρνονταν με πρόσφυγες από τη Συρία. Και τι κάνουμε τώρα; Ενας θεός ξέρει, και πάντως δεν δείχνουν να ξέρουν οι έχοντες την ευθύνη για τον σχεδιασμό αντιμετώπισης μιας επικίνδυνης ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης, που έρχεται όλο και πιο κοντά μετά το κλείσιμο των συνόρων από τους βόρειους γείτονες. Αν αυτό λέει κάτι, δεν έχουν ξεκινήσει καν να γίνονται τα hot spots για τη φιλοξενία 20.000 στην αρχή και άλλων 30.000προσφύγων στη συνέχεια, κατά πώς έχουμε δεσμευθεί στη σύνοδο της Ε.Ε. Με το να φωνάζουμε, και καλά κάνουμε, ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό δεν θα απαλλαγούμε από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που κατά τα φαινόμενα οσονούπω θα αναγκαστούν, εγκλωβισμένοι, να «λιμνάσουν», άγνωστο για πόσο, στη χώρα.