Ο Γιώργος Βαρεμένος κι ο Αλ. Φλαμπουράρης στέκονταν χαρούμενοι στο προαύλιο του Πολυτεχνείου όταν ακούστηκαν οι πρώτες κραυγές απ’ το βάθος. Η ομάδα των αντεξουσιαστών φοιτητών είχε μόλις εντοπίσει τους υπουργούς με τα στεφάνια, και δεν άργησε να πάρει τα όπλα: στον ρυθμό τού «φύγετε από δω!», μπουκαλάκια με νερό άρχισαν να πέφτουν από ψηλά, καφέδες ετοιμάζονταν για απογείωση και οι ομάδες περιφρούρησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήξεραν ποιον να πρωτοσώσουν, γιατί απ’ το βάθος ερχόταν κι ο Αλ. Τσίπρας να τιμήσει με το στεφάνι του την επέτειο.
Περιττό να πει κανείς πως τελικά κι εκείνον τον… τίμησαν οι νεαροί αντεξουσιαστές με ποικιλία ύβρεων και ποτ πουρί ιπτάμενων αντικειμένων, από αναπτήρες μέχρι πλαστικά ποτήρια. Κι αν ο Αλ. Τσίπρας αναχώρησε σε fast forward για να γλιτώσει τα χειρότερα, ο Νίκος Βούτσης, που ακολουθούσε με το στεφάνι της Βουλής των Ελλήνων, πέρασε από Γολγοθά. Με τους φοιτητές του ΣΥΡΙΖΑ και τους νεαρούς αντεξουσιαστές να έχουν γίνει ένα κουβάρι στο βάθος του πλάνου, ο πρόεδρος της Βουλής είπε στην κάμερα πως «σήμερα αποκτά ιδιαίτερη σημασία και το μήνυμα ενάντια στη βαρβαρότητα». Μέχρι πέρυσι, βλέπετε, τη «βαρβαρότητα» του κραξίματος δεν την εισέπραττε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, τα στελέχη του γνώριζαν την αποθέωση άμα τη εμφανίσει.
Οι αγκαλιές
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αγκαλιές της Νάντιας Βαλαβάνη με τις καθαρίστριες έξω απ’ το υπουργείο, τα φιλιά στον Γιάνη Βαρουφάκη ή τον Γιώργο Κατρούγκαλο στην ορκωμοσία της πρώτης συριζαίικης κυβέρνησης να λέει πως «αν μου ρίξουν έστω κι ένα γιαούρτι, εγώ θα παραιτηθώ, γιατί θα σημαίνει πως δεν με θέλει ο λαός»; Από τότε μέχρι τώρα, βέβαια, τα γιαούρτια έπεσαν βροχή – σε αντίθεση με τις παραιτήσεις.
Ο ίδιος ο Γ. Κατρούγκαλος μπορεί να μην είδε το μέσα μέρος απ’ το κεσεδάκι, αλλά γνώρισε τη διαπόμπευση στα ανοιχτά της Βουλής τον Ιούνιο, όταν τον χτύπησαν σαν το κύμα οι φωνές των συμβασιούχων του ΟΑΕΕ. «Υπάρχει και η αυτοκτονία, το καταλαβαίνετε;», του φώναζε μια γυναίκα, ενώ εκείνος προσπαθούσε να αρθρώσει δυο κουβέντες στη σειρά. «Μας έχετε πεθάνει!», έλεγε ένας νεαρός, οι άλλοι πίσω του άρχισαν ν’ αγριεύουν, «ήσασταν αριστεροί υποτίθεται», ξεκίνησαν να φωνάζουν όλοι μαζί, και κάπου εκεί ο Γ. Κατρούγκαλος έκανε μεταβολή να φύγει προς την Πανεπιστημίου πριν δει το γιαούρτι που θα σημάνει το τέλος του πολιτικού του βίου. Μόνο που μερικούς μήνες αργότερα, οι διαμαρτυρόμενοι τον παγίδευσαν ξανά, και μάλιστα στην εκλογική του περιφέρεια. Τον Οκτώβριο ο υπουργός παγιδεύτηκε στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας και για να φύγει απ’ το κτίριο, υπέστη το παρατεταμένο «ουουου!» του ΠΑΜΕ: οι διαμαρτυρόμενοι στέκονταν στα πλαϊνά της σκάλας κι εκείνος την κατέβαινε αργά, σαν τη Σέρσεϊ Λάνιστερ στον δρόμο της ντροπής.
Ο «Ερωδιός»
Ο μόνος που θα μπορούσε να τον καταλάβει θα ήταν μάλλον ο έτερος συριζαίος, υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης. Εκείνος, ένα μήνα πριν, βγήκε να ξεσκάσει μαζί με τη γυναίκα του στον «Ερωδιό» στα Εξάρχεια, αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν οι εξεγερμένοι… ντόπιοι είδαν την άφιξή του σαν υπέροχη ευκαιρία εκτόνωσης. Κι έτσι μια ομάδα μαυροφορεμένων νεαρών εισέβαλε στο μπαρ, ο κ. Σκουρλέτης επιχείρησε να τους γητέψει διά της διαλογικής, αλλά τα λόγια σύντομα στέρεψαν, οπότε ο υπουργός αναγκάστηκε υβριζόμενος ν’ αναχωρήσει προς άλλες, πιο φιλόξενες γειτονιές.
Οι οποίες, όμως, δεν είναι πάντοτε πιο ασφαλείς. Η άτυχη Ολγα Γεροβασίλη, ας πούμε, σίγουρα πίστευε πως στο Παγκράτι, στο σπίτι της, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Μόνο που στα μέσα Οκτωβρίου μια ομάδα νεαρών ανέβηκε στο ακριβώς απέναντι κτίριο και άρχισε να… πετροβολεί τα παράθυρα της κυβερνητικής εκπροσώπου με μανία!
Αντιστοίχως, η Τασία Χριστοδουλοπούλου θεωρούσε πως οι πολίτες την αγαπούν, τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο, που πήγε στον Ελαιώνα να δει τις εγκαταστάσεις για τους μετανάστες, αλλά την εντόπισαν οι κάτοικοι και την περιέλαβαν στη μέση του δρόμου.
Στο ίδιο μήκος κύματος διαμαρτυρίας και η αναπλ. υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου: αν μέχρι πρότινος νόμιζε πως οι αριστερές της ιδέες είναι ευπρόσδεκτες στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τώρα πλέον μάλλον θα έχει αλλάξει γνώμη, αφού τον Οκτώβριο οι φοιτητές την ξωπέταξαν απ’ το πανεπιστήμιο χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.
Ο… Επιτάφιος
Αυτό, βέβαια, δεν ήταν τίποτε μπρος σε εκείνο που έπαθε ο αναπλ. υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης όταν πήγε σε μια εκδήλωση στην Ιατρική Σχολή. Με το που ανέβηκε εκείνος στο βήμα, σηκώθηκαν όρθιοι οι φοιτητές των ΕΑΑΚ, και ενθυμούμενοι τη θητεία του στο πλευρό τους τον παλιό καιρό που ήταν κι εκείνος φοιτητής, τον στόλισαν με διάκοσμο που θα ζήλευε κι ο Επιτάφιος: τα «δεν έχεις τσίπα» και «θα έπρεπε να ντρέπεσαι» ήταν μόνο το ορεκτικό. Για κυρίως πιάτο, ο κ. Πολάκης άκουσε τη φαρμακερή ατάκα «εσείς εδώ έχετε μπουφέ κι εμείς στα πανεπιστήμια δεν έχουμε ούτε σίτιση!».
Το «Φίλιον»
Και μιας και μιλάμε για σίτιση, αντίστοιχο κάζο έπαθε και ο Ν. Φίλης ένα μεσημέρι του Ιουλίου, ενώ ετοιμαζόταν να τραγανίσει το λαχταριστό του σάντουιτς. Ο Ν. Φίλης, βλέπετε, πήγε στο «Φίλιον», αλλά εκεί οι θαμώνες δεν φάνηκαν και πολύ φιλικοί. Ενας συγκεκριμένος κύριος όρμησε καταπάνω του φωνάζοντας: «Με το δημοψήφισμα μας πάτε στη δραχμή. Γιατί δεν το λέτε καθαρά;». Ο υπουργός πιθανώς να περίμενε υποστήριξη απ’ τα γύρω τραπέζια, αφού το «Φίλιον» της Σκουφά είναι το στέκι του. Πλην, αντί να συνετίσουν τον εξεγερμένο, οι υπόλοιποι θαμώνες άρχισαν να τον… χειροκροτούν. Και ο κ. Φίλης απέμεινε μόνος με το σάντουίτς του.
Περιττό να πει κανείς πως για όλες αυτές τις μικρές επιθέσεις που εκδηλώνονται κάθε που εντοπίζεται συριζαίος υπουργός σε ουδέτερη ζώνη, καμία μήνυση δεν έχει ποτέ κατατεθεί και κανείς αστυνομικός δεν έχει κληθεί να επαναφέρει τους θερμόαιμους στην τάξη. Στον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπετε, κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί πως ο αέρας γύρισε, και μαζί και η διάθεση των πολιτών. Κι έτσι, οι υπουργοί πάνε κατευθείαν στο «σχέδιο Β»: τώρα πια, εμφανίζονται μόνο σε μέρη εκτός «διακεκαυμένης ζώνης» και πάντοτε στέλνουν αστυνομικούς να «σαρώσουν» την περιοχή την προηγούμενη ημέρα. Αλλά όπως θα σας πει κι ο παλιός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, ακόμα και το «σχέδιο Β» κάποιες φορές αποτυγχάνει.
Το κόλπο
Κι έτσι, τη σουρεαλιστικότερη των επιθέσεων έμελλε να την υποστεί ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας. Δύο μήνες πριν, ο πρωθυπουργός απετόλμησε απόβαση στη ΔΕΘ με μια ομάδα αστυνομικών να τον φυλάει όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ την τυχερή του δεκάρα. Μια ομάδα γυναικών εμφανίστηκε μες στο πλήθος και ξεκίνησε να ζητωκραυγάζει τον Αλ. Τσίπρα και να χειροκροτάει. Καθώς οι κάμερες ήταν παρούσες, οι αστυνομικοί άφησαν με χαρά τις κυρίες να πλησιάσουν. Πράγμα το οποίο μετάνιωσαν μέσα στα επόμενα δύο λεπτά: οι γυναίκες με το που έφτασαν σε απόσταση αναπνοής απ’ τον πρωθυπουργό, μεταλλάχθηκαν σε σύγχρονες αμαζόνες κι άρχισαν να ξεφωνίζουν: «Ντροπή σου! Εκλεισες τα μεταλλεία! Οι άντρες μας είναι στις στοές!». Ηταν, βλέπετε, οι σύζυγοι των επαναστατημένων μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής. Ευτυχώς για τον Αλ. Τσίπρα, οι αστυνομικοί της φρουράς του πρόλαβαν και μπήκαν στη μέση. Αλλιώς ο πρωθυπουργός ίσως μάθαινε έστω και ετεροχρονισμένα τι έκαναν οι αμαζόνες όταν επιτέλους εντόπιζαν τους άνδρες εχθρούς τους.