Ο ιμάμης Χουσεΐν Μπόσνιτς ζει στην πόλη Μπουζίμ της βορειοδυτικής Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με τα 17 παιδιά του και τις τέσσερις συζύγους, μολονότι απαγορεύεται διά νόμου σε αυτή τη χώρα η πολυγαμία. Ο ίδιος ήταν και ο άτυπος ηγέτης των εξτρεμιστών ουαχαβιτών, αφού ο «επίσημος» αρχηγός τους Νουσρέτ Ιμάμοβιτς πολεμάει από το 2013 μέσα από τις τάξεις της οργάνωσης Αλ Νούσρα, συριακή εκδοχή της Αλ Κάιντα, της οποίας φέρεται να είναι τρίτος στην ιεραρχία.
Σήμερα ο Μπόσνιτς βρίσκεται στη φυλακή έχοντας καταδικαστεί σε κάθειρξη επτά ετών για «δημόσια υποκίνηση τρομοκρατικών δραστηριοτήτων» και «στρατολόγηση» τζιχαντιστών, αφού τόσο από το τζαμί όσο και από το Διαδίκτυο δίδασκε το Κοράνι στην πιο ακραία του εκδοχή, καλώντας τους πιστούς ισλαμιστές να ενταχθούν και να πολεμήσουν μέσα από το «Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και το Ιράκ».
«Πάρτι» με κατάρες
Με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, στις ουκ ολίγες ισλαμιστικές ιστοσελίδες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, έγινε «πάρτι» με ύμνους (…) στους δράστες και κατάρες στους «απίστους», προκαλώντας ανησυχία στις αρχές. Σε πύλη στο Διαδίκτυο, που ονομάζεται «ειδήσεις της Ούμα» με κείμενα στη βοσνιακή γλώσσα, δημοσιεύτηκαν επιδοκιμασίες για τις τρομοκρατικές ενέργειες στη Γαλλία και απειλές κατά της Ευρώπης και των Βαλκανίων.
«Η ωμή πρόσκληση συμμετοχής σε τρομοκρατικές ενέργειες μέσω κάποιων ιστοσελίδων είναι μεγαλύτερο κακό από την προφορική στρατολόγηση ατόμων για ένταξη σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Τα κείμενα αυτά έχουν πάντα μεγαλύτερη επίδραση σε νεαρούς ανθρώπους» λέει ο βοηθός υπουργός Ασφάλειας της χώρας, Βιεκοσλάβ Βούκοβιτς. Το αιματηρό επεισόδιο της Τετάρτης στο Σεράγεβο, κατά το οποίο ένας ουαχαβίτης σύμφωνα με τα ΜΜΕ της Βοσνίας σκότωσε σε γραφείο στοιχημάτων δύο ένστολους στρατιώτες, έναν Βόσνιο και έναν μουσουλμάνο, πυροβόλησε εναντίον λεωφορείου και τραυμάτισε έναν επιβάτη και στη συνέχεια κατέφυγε στο σπίτι του όπου αυτοανατινάχθηκε με εκρηκτικά, ενέτεινε τους φόβους για διείσδυση ένοπλης τρομοκρατικής δράσης του ισλαμικού εξτρεμισμού στα Βαλκάνια.
Ομως ο ισλαμικός εξτρεμισμός όπως και στη Μέση Ανατολή, έτσι και στα Βαλκάνια δεν γνωρίζει σύνορα. Αναπτύσσεται στο θερμοκήπιο της ραγδαίας ριζοσπαστικοποίησης των παραδοσιακά φιλήσυχων μουσουλμανικών πληθυσμών, στην Αλβανία, το Κόσοβο, την ΠΓΔΜ, το Σάντζακ και το Πρέσεβο της Σερβίας και λιγότερο στη νοτιοανατολική Βουλγαρία.
Σοβαρή απειλή
Oπως λέει στην «Κ» ο διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Ευρωπαϊκών θεμάτων και ζητημάτων ασφαλείας στα Τίρανα, ειδικός σε θέματα ισλαμικής τρομοκρατίας, Αριαν Ντουρμίσι, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ισλαμικός εξτρεμισμός αποτελεί πλέον σοβαρή απειλή για την ασφάλεια των Βαλκανίων και της δομής των κοινωνιών τους που είναι πολυθρησκευτικές και πρέπει να βασίζονται σε λεπτές ισορροπίες ώστε να διασφαλίζεται η σταθερότητά τους» και «πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μια αυξανόμενη τάση εξτρεμισμού στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια, όπως δείχνουν και τα στοιχεία από τον αριθμό των τζιχαντιστών που έχουν μπει στο ISIS».
Στην ερώτησή μας εάν θεωρεί πως είναι αυξημένος ο κίνδυνος ισλαμικών τρομοκρατικών χτυπημάτων στη ΝΑ Ευρώπη απαντά: «Το “Ισλαμικό Κράτος” έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να εγκαθιδρύσει Χαλιφάτο σε περιοχές που βρίσκονταν υπό κατοχή μουσουλμανικών κρατών σε διάφορες περιόδους της Ιστορίας. Τα Βαλκάνια εμφανίζονται σε χάρτη περιοχών που το ΙSIS έχει την πρόθεση να θέσει υπό τον έλεγχό του την επόμενη πενταετία. Δεν νομίζω πάντως ότι σε αυτή τη συγκυρία θα προγραμμάτιζε τρομοκρατική επίθεση στα Βαλκάνια, γιατί στόχος τους είναι να πλήξουν υψηλής ισχύος και σημασίας στόχους, όπως φάνηκε και στην περίπτωση των επιθέσεων στο Παρίσι και της ανατίναξης του ρωσικού αεροσκάφους».
Ο Ντουρμίσι λέει ακόμα πως, σύμφωνα με τα στοιχεία αρχών ασφαλείας και ανεξάρτητων πηγών, ο αριθμός των τζιχαντιστών από τα Βαλκάνια που πολεμούν αυτή την περίοδο στα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ κυμαίνεται από 400 έως 700 και φέρεται να έχουν σκοτωθεί περί τους 50.
Δίκτυα στρατολόγησης και πυρήνες τζιχαντιστών λειτουργούν σε όλες τις προαναφερόμενες χώρες, αναπτύσσοντας δραστηριότητες κυρίως μέσα και γύρω από παράνομα τζαμιά, τα οποία χρηματοδοτούνται από ουαχαβιτικούς κύκλους της Σαουδικής Αραβίας, της Υεμένης, του Κατάρ, αλλά και της Αιγύπτου.