Ούτε ένα μήνα μετά την ερμηνεία της «Ηρωικής» του Μπετόβεν από τον Ζούμπιν Μέτα και τη Φιλαρμονική του Ισραήλ, το Μέγαρο Μουσικής προγραμμάτισε (;) το ίδιο έργο με μία ακόμη σπουδαία ορχήστρα, αυτήν του Φεστιβάλ της Βουδαπέστης υπό τον Ιβάν Φίσερ. Οσοι παρακολούθησαν και τις δύο συναυλίες είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν στη δεύτερη όλα όσα απουσίαζαν από την πρώτη: σφρίγος, δύναμη, ζωντάνια, πλαστικότητα.
Στις 15 Νοεμβρίου, στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής, ο Φίσερ απελευθέρωσε το πνεύμα του έργου, επαναστατικό από κάθε άποψη, αναδεικνύοντας όλες τις όψεις της μουσικής γραφής. Η ποιότητα της ανάγνωσης φάνηκε ήδη από τα εναρκτήρια μέτρα του πρώτου μέρους. Κατ’ αρχάς, η διάταξη της ορχήστρας, με τα κοντραμπάσα τοποθετημένα στο κέντρο, πίσω από τα πνευστά και τα έγχορδα τοποθετημένα αμφιθεατρικά σε βάθρα, ενίσχυε την ανάδειξη των διαφορετικών «φωνών» της γραφής, καθώς ο ήχος έφτανε στον ακροατή εστιασμένος και από σαφώς διακριτά κέντρα.
Ο Φίσερ έδινε έμφαση στη μουσική χάρη σε κοφτές διατυπώσεις και υπογράμμιζε την ορμή μέσα από διαρκώς αναπροσαρμοζόμενες ταχύτητες και μύριες διαβαθμίσεις δυναμικής. Το αποτέλεσμα ήταν συναισθηματικά έντονα φορτισμένο, ενώ ταυτόχρονα άφηνε χώρο για τις ευγενείς παρεμβάσεις των ξύλινων πνευστών.
Το πλήθος των διαβαθμίσεων δυναμικής εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στο αργό δεύτερο μέρος, που στα χέρια του Φίσερ απέκτησε επισημότητα και μεγαλείο, ποιότητες πολύ διαφορετικές από τη στατική μεγαλοπρέπεια της ερμηνείας του Μέτα. Δυναμικό αλλά και αέρινο ήχησε το τρίτο μέρος. Η Συμφωνία ολοκληρώθηκε με την εξαιρετική απόδοση του τελευταίου μέρους, όπου κυριάρχησαν οι εναλλαγές ανάμεσα στις περισσότερο εμβατηριακές παραγράφους, στις έντονα δραματικές και στη φωτεινή, ανάλαφρη διάθεση, όπως την εξέφραζαν οι ενότητες στις οποίες δεσπόζει το φλάουτο. Μια σύγχρονη, συναρπαστική ερμηνεία μελετημένη σε βάθος, από έναν άνθρωπο εμφανώς ενήμερο για τις εξελίξεις.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, ο Δημήτρης Σγούρος ερμήνευσε το πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς. Αριστα εξοικειωμένος με το έργο, ο Σγούρος διαθέτει στο έπακρο τεχνική και δεξιοτεχνία για την απαιτητική μουσική. Σήμερα, όμως, διαθέτει επιπλέον τη λεπτότητα και την εκφραστικότητα για το λυρικό μεσαίο μέρος. Η συνεργασία του με τη θαυμάσια ορχήστρα υπό τον Ιβάν Φίσερ είχε ως αποτέλεσμα μια απολαυστική ερμηνεία.