Υπάρχουν πολλοί τρόποι διαχείρισης πολιτικών δυσκολιών. Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει τη σαλαμοποίηση. Και η σημερινή κυβέρνηση -όπως οι προηγούμενες- εφαρμόζει αυτή τη μέθοδο. Μετατρέπει τα μεγάλα προβλήματα σε πολλά μικρότερα με την ελπίδα ότι θα «καταναλωθούν» ευκολότερα από το κοινό των ψηφοφόρων.
Είναι χρήσιμο να πούμε ότι η ίδια αντίληψη είναι κυρίαρχη στην Ευρώπη και γι’ αυτό εφαρμόζεται με συνέπεια από την τρόικα ή όπως αλλιώς θέλουμε να τους πούμε. Κι αυτοί εφαρμόζουν τη σαλαμοποίηση και ακολουθούν διαδρομή πολλών συνόδων – συναντήσεων στις οποίες κάθε φορά πρέπει να συμφωνηθούν διαφορετικά προαπαιτούμενα προκειμένου να εκταμιευθούν οι ανάλογες δόσεις. Εχουν αποδεχθεί ότι το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να κοπούν μικρές δόσεις των μέτρων, και τους βολεύει, γιατί με τον τρόπο αυτό η καταβολή των δόσεων θα είναι σε μικρότερες δόσεις ώστε να διευκολύνονται οι θεσμοί που θα τις καταβάλλουν.
Μόλις πριν από λίγες μέρες περάσαμε τις δυσκολίες των διαπραγματεύσεων και την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Και χωρίς να ξεκουραστούν, οι διαπραγματευτές συνεχίζουν για την επόμενη σύσκεψη, και τώρα αγωνιούμε -αυτό το Σαββατοκύριακο- για το αν και πότε θα υπάρξει συμφωνία ώστε να πάρουμε το υπόλοιπο δισεκατομμύριο που χρειαζόμαστε…
Προκειμένου λοιπόν να κλείσει η χρονιά… ομαλά, πρέπει να συμφωνήσουμε σε θέματα-φωτιά όπως η τύχη των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, η σύσταση του νέου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, οι ρυθμίσεις στο εργασιακό καθεστώς, η απελευθέρωση αγορών / επαγγελμάτων, οι παρεμβάσεις στην αγορά ενέργειας και η αναδιοργάνωση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων. Τα περισσότερα από αυτά θα έπρεπε να τα επιδιώξουμε εθελοντικά χωρίς να μας υποχρεώνουν και σε όλα σχεδόν είχαμε δεσμευτεί όταν συμφωνήσαμε με τους θεσμούς. Τώρα απλά μας αναγκάζουν να τα εφαρμόσουμε, επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα τιμήσουμε τις δεσμεύσεις μας.
Και είναι τόσο δύσκολα τα θέματα αυτά; Οχι, υπάρχουν δυσκολότερα, που έμειναν για την επόμενη δόση: το ασφαλιστικό, δηλαδή αν θα μειωθούν και πόσο οι συντάξεις ή αν θα αυξηθούν οι εισφορές, και το φορολογικό, που αφορά το αν θα φορολογηθούν οι αγρότες, τα ενοίκια, αν η έκτακτη εισφορά ενσωματωθεί στη φορολογική κλίμακα. Αυτά αφορούν τις «κρίσιμες διαπραγματεύσεις» που θα γίνουν στις αρχές του 2016 και τότε θα ανησυχήσουμε για την επόμενη δόση…
Η σαλαμοποίηση, ως πολιτικός όρος, αποδίδεται στον Ούγγρο κομμουνιστή ηγέτη Ματίας Ράκοζι, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του ’40 υποστήριζε ότι ακολουθώντας την «τακτική του σαλαμιού» διέλυσε τα μη κομμουνιστικά κόμματα, από τα οποία «έκοβε φέτες σαν σαλάμι». Κατηγορούσε τους αντιπάλους του ως συνεργαζόμενους με τους φασίστες και μετά άλλους ως συμπαθούντες τους φασίστες κ.λπ., μέχρι που στο πολιτικό προσκήνιο έμειναν αυτοί που ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του.
Ωστόσο η σαλαμοποίηση των μέτρων για την οικονομία ίσως είναι το αίτιο της αποτυχίας αυτών των μέτρων. Αν οι αναγκαίες τομές εφαρμόζονταν με… ειλικρίνεια και κανονικά κι αν τα αντίστοιχα κεφάλαια έρχονταν σε μεγάλες εντυπωσιακές δόσεις, θα είχαν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Απλώς τώρα η αποτελεσματικότητα της όποιας πολιτικής διαχέεται στο μέλλον αφυδατώνοντας την οικονομία, που εθίζεται στη μακροχρόνια υποβάθμιση. Απλώς εξυπηρετούνται οι πολιτικές σκοπιμότητες στην Ελλάδα και την Ευρώπη.