Παραλήφθηκαν μετά την… κατάργηση της υπηρεσίας που επρόκειτο να παράσχουν. Είναι τέσσερα και κόστισαν στο ελληνικό Δημόσιο συνολικά 1,6 εκατ. ευρώ. Περιήλθαν στην κατοχή του ΟΑΣΑ χωρίς εκείνος να βρει τρόπο να τα αξιοποιήσει. Και από το φθινόπωρο του 2010, οπότε ο ΟΑΣΑ παρέλαβε τα τέσσερα διώροφα λεωφορεία που είχαν προγραμματιστεί να εκτελούν τουριστικά δρομολόγια, αυτά απλώς παραμένουν σε σχετική ακινησία, μειώνεται η εμπορική τους αξία, ενώ περιορίζεται ολοένα και περισσότερο η δυνατότητα του οργανισμού να ανακτήσει έστω και ένα μέρος από το κόστος που κατέβαλε για την προμήθειά τους.
Ακόμη μία ιστορία παραλογισμού του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο προχώρησε τον Φεβρουάριο του 2009 στην παραγγελία των τεσσάρων αυτών οχημάτων με στόχο να τα αξιοποιήσει στην τουριστική περιηγητική γραμμή 400, η οποία λειτουργούσε από το 2008 (με συμβατικού τύπου λεωφορεία), χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία.
Οταν ο ΟΑΣΑ αποφάσισε την αναστολή της λεωφορειακής γραμμής 400, στον χώρο δραστηριοποιούνταν ήδη ιδιωτική εταιρεία η οποία εμφάνιζε μεν ελαφρώς μειούμενη κίνηση, η οποία όμως ήταν κερδοφόρα.
Στελέχη του ΟΑΣΑ τότε υποστήριζαν ότι η γραμμή 400 δεν ήταν ποτέ ανταγωνιστική της αντίστοιχης περιηγητικής γραμμής της ιδιωτικής εταιρείας, η οποία παρείχε ποιοτικότερη υπηρεσία, γιατί… αυτή δεν ήταν ποτέ η πρόθεση του ΟΑΣΑ. Παρά το γεγονός ότι ο οργανισμός είχε ήδη προμηθευτεί τα ειδικά οχήματα και είχε ήδη δρομολογημένη τη γραμμή (με απλού τύπου λεωφορεία), δεν κατέβαλε την παραμικρή προσπάθεια να ενισχύει το μερίδιό του στην εν λόγω υπηρεσία, την οποία μια ιδιωτική εταιρεία παρείχε με επιτυχία και κυρίως κερδοφορία. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της τότε ΕΘΕΛ (Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων), η μέση ημερήσια επιβατική κίνηση δεν ξεπέρασε τα 11 άτομα τους δύο τελευταίους μήνες του 2010. Ο Δεκέμβριος του 2009 εμφάνισε μέση ημερήσια κίνηση που άγγιξε μόλις τους 7 επιβάτες, ενώ τον προηγούμενο μήνα ο αριθμός ανήλθε στους 13. Η πορεία της γραμμής 400 ακολουθούσε συστηματικά μειούμενη κίνηση.
Οταν αποφασίστηκε η αναστολή της λεωφορειακής γραμμής, η διοίκηση της ΕΘΕΛ και του ΟΑΣΑ έπρεπε να βρουν μια λύση για την αξιοποίηση του υψηλότατης αξίας εξοπλισμού, που δεν παρείχε πλέον την υπηρεσία για την οποία τον προμηθεύτηκε. Οι πρώτες σκέψεις ήταν να μετατρέψουν την Αθήνα σε Λονδίνο, δρομολογώντας τα λεωφορεία σε γραμμές με υψηλή επιβατική κίνηση ώστε να εξυπηρετούνται από οχήματα μεγαλύτερης χωρητικότητας. Ωστόσο η ιδιομορφία των διώροφων λεωφορείων δεν τους επέτρεπε να κινούνται σε στενούς δρόμους, με αποτέλεσμα και αυτό το σχέδιο να ναυαγήσει.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2012, έγινε ένας διαγωνισμός για την ενοικίαση των οχημάτων αυτών, τον οποίο όμως μπλόκαραν οι συνδικαλιστές, όπως εξηγούν στελέχη της εταιρείας. Τρία χρόνια αργότερα κι ενώ τα λεωφορεία μετρούσαν χρόνια ακινησίας, διεξήχθη ακόμη ένας διαγωνισμός στον οποίο υπήρχε ένας ενδιαφερόμενος ο οποίος όμως τελικώς αποσύρθηκε.
Ο ενδιαφερόμενος ήταν η εταιρεία αστικών συγκοινωνιών Λάρισας, που ήθελε να δραστηριοποιηθεί σε τουριστικά δρομολόγια εκτός Λάρισας, αλλά τελικώς και αυτό το σχέδιο ναυάγησε. Σήμερα τα οχήματα βρίσκονται ακινητοποιημένα σε στεγασμένο χώρο και διατίθενται προς ενοικίαση, με την ώρα ή την ημέρα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το ενδιαφέρον για βραχυχρόνια μίσθωση είναι ιδιαίτερα χλιαρό, με αποτέλεσμα τα διώροφα λεωφορεία να μη φέρνουν αξιοσημείωτα έσοδα στον ΟΑΣΑ.