«Η ανθρωπιστική διάθεση των ελληνικών επιχειρήσεων να θέσουν την προστασία και φροντίδα των εργαζoμένων και των οικογενειών τους σε προτεραιότητα, ανταποκρίνεται όχι μόνο στο νομικό πρόσταγμα –Duty of Care– αλλά κυρίως στην ηθική υποχρέωση και στο καθήκον του εκάστοτε εργοδότη απέναντι στον άνθρωπο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο». Αυτός είναι ο επίλογος του άρθρου της κ. Αναστασίας Π. Ρας, γενικής διευθύντριας Hellas Employee Assistance Programs, το οποίο αφιερώνει στο editorial της έκδοσης «EAP Briefing» του 2ου Quarter 2015 στο «Duty of Care» – τη νομική υποχρέωση του εργοδότη να διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στον εργασιακό χώρο τους. Το ερέθισμα όμως –όπως και αυτόν τον συνειρμό– της το έδωσε η προσωπική διαπίστωσή της ότι «αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις, παρά το ασταθές πλαίσιο και τους σοβαρούς οικονομικούς περιορισμούς των τελευταίων εβδομάδων, ενίσχυσαν τις υπάρχουσες υποστηρικτικές υπηρεσίες ή και εισήγαγαν υποστηρικτικά προγράμματα και υπηρεσίες, προκειμένου έμπρακτα να ενδυναμώσουν τους εργαζομένους και τις οικογένειές τους και να τους βοηθήσουν να διαχειρισθούν τις απρόβλεπτες και εκτός κανονικότητας συνθήκες». O γνωστός όρος Duty of Care προσδιορίζει τη νομική υποχρέωση του εργοδότη, η οποία όμως δεν περιορίζεται απλά στην υγεία και στη φυσική ασφάλεια, αλλά κυρίως στην ψυχολογική υγεία και ασφάλεια και ιδιαίτερα στη διαφύλαξη της ευεξίας του ανθρώπινου δυναμικού, επισημαίνει η κ. Ρας και αναφέρεται σε επιμέρους διαστάσεις του θέματος. Υπογραμμίζει ότι η υποχρέωση αυτή δεν αφορά μόνο τον εργοδότη αλλά και τους εργαζομένους, οι οποίοι οφείλουν να επιδείξουν προσωπική υπευθυνότητα και να φροντίζουν τη δική τους υγεία και ασφάλεια, αξιοποιώντας τα μέτρα προστασίας που τους παρέχει ο εργοδότης, αλλά και τους συναδέλφους τους, ώστε να μην τους βλάψουν –συνειδητά είτε ασυνείδητα– με τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο η υποχρέωση αυτή δεν αναφέρεται μόνο σε κατασταλτικά μέτρα όταν έχει γίνει ήδη το ατύχημα είτε η βλάβη στη φυσική ή ψυχική υγεία του εργαζομένου. Η υποχρέωση έγκειται σε προληπτικά μέτρα μέσα από πολιτικές και διαδικασίες στους τομείς διαχείρισης οργανωσιακών κινδύνων και στην έγκαιρη αναγνώριση των ψυχοκοινωνικών κινδύνων και των επιπτώσεών τους στους εργαζομένους και στο εργασιακό περιβάλλον γενικότερα.
Η επικαιροποίηση του θέματος «λόγω των κρίσιμων συνθηκών που διανύουμε στη χώρα μας» φιλοδοξεί να δώσει τροφή για σκέψη και προβληματισμό και ενδεχομένως ανάληψη περαιτέρω δράσης. «Ιδιαίτερα σημαντική» χαρακτηρίζει η κ. Ρας την ενημέρωση όλου του ανθρώπινου δυναμικού σε σχέση με την πρόληψη του στρες και τις υποστηρικτικές υπηρεσίες που προσφέρει ο οργανισμός για την αντιμετώπισή του και, κυρίως, την ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση των στελεχών στο να εντοπίζουν έγκαιρα τις συμπεριφοριστικές επικινδυνότητες στις ομάδες τους, αλλά και τις ανησυχητικές ενδείξεις στους ίδιους πριν «χτυπήσουν» κόκκινο.