H κατάσταση στην Ειδoμένη αλλάζει γρήγορα, καθώς η θερμοκρασία πέφτει στους πέντε βαθμούς Κελσίου τη νύχτα και οι 1.000 και πλέον μετανάστες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα. Πέντε μεγάλες θερμαινόμενες τέντες του ΟΗΕ φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν τις ανάγκες μερικών δεκάδων. Κυρίως μητέρες με παιδιά και ηλικιωμένοι μένουν εδώ, ενώ οι υπόλοιποι κοιμούνται σε σκηνές πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή, μέσα στην παλιά αποθήκη απέναντι από τον σταθμό και σε παλιά βαγόνια. Ο νεαρός που έπαθε ηλεκτροπληξία το Σάββατο προσπαθούσε να βρει τρόπο να μπει σε ένα από αυτά τα βαγόνια, όταν πιάστηκε από τα ηλεκτροφόρα καλώδια στην κορυφή ενός από αυτά. Αυτό εξαγρίωσε τους μετανάστες, οι οποίοι άρχισαν να φωνάζουν «αλάουακμπαρ» τρέχοντας με το φορείο προς τα σύνορα. Αμέσως μετά ξέσπασαν τα επεισόδια με την αστυνομία των Σκοπίων.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η σύγχυση που επικρατεί», λέει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, επικεφαλής της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Ειδομένη. «Ακούγεται μια φήμη τη νύχτα ότι θα ανοίξουν τα σύνορα και τρέχει ο κόσμος να περάσει. Μετά επικρατεί απογοήτευση», εξηγεί.
Κάποιοι δεν έχουν καν παπούτσια, και τις νύχτες, όταν οι υπάλληλοι του ΟΗΕ, οι εθελοντές και τα μέλη των ΜΚΟ φεύγουν, κάνουν ό,τι μπορούν για να φάνε και να ζεσταθούν. «Πηγαίνω στην ουρά για το φαγητό, όμως δεν είναι ποτέ αρκετό για όλους», λέει η Ομέρα Μπαλότς, 26χρονη μητέρα από το Πακιστάν. Ταξιδεύει επί ένα μήνα με τα δυο της αγόρια, έξι και οκτώ ετών, προσπαθώντας να φτάσει στη Σουηδία, όπου βρίσκεται ο άντρας της. «Αν είσαι γυναίκα με παιδιά, είναι πιο δύσκολα. Οι άντρες σε σπρώχνουν και σε βγάζουν από τη σειρά. Κάθε μέρα τα παιδιά τρώνε και λιγότερο». Τις νύχτες κάποιοι πηγαινοέρχονται αδυνατώντας να κοιμηθούν και άλλοι τσακώνονται για μια θέση στις θερμαινόμενες σκηνές.
«Εδώ όλα πήγαιναν ρολόι όσο ήταν καταυλισμός λίγων ωρών. Η συνεργασία μεταξύ των ΜΚΟ ήταν άψογη και οι πρόσφυγες και μετανάστες έπαιρναν την απαραίτητη βοήθεια και έφευγαν σε λίγες ώρες. Τώρα λείπουν τα πάντα», λέει ο κ. Βασίλης Ναούμ, χειρουργός από τη Θεσσαλονίκη και συντονιστής των Γιατρών του Κόσμου στην Ειδομένη. «Χρειαζόμαστε ρούχα, παπούτσια, κουβέρτες και φαγητό», λέει η Ελληνοαυστραλή νοσοκόμα Ελένη Ζάχου. Οι μετανάστες δεν σταματάνε να λένε «thank you yunan» (ευχαριστούμε Ελληνες), αφού τουλάχιστον δύο με τρία φορτηγά φτάνουν κάθε μέρα φέρνοντας βοήθεια από όλη την Ελλάδα.
Το Σάββατο ο στρατός των Σκοπίων ξεδίπλωσε συρμάτινο φράχτη τεσσάρων χιλιομέτρων, όμως σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών της χώρας, ο φράχτης θα επεκταθεί σε πολλά χιλιόμετρα ακόμα. Σε μια προσπάθεια να αποσυμφορήσει την κατάσταση, ο ΟΗΕ διαθέτει λεωφορεία για Αθήνα και πολλοί μετανάστες πλέον παίρνουν τον δρόμο του γυρισμού.