Τον χαρακτήρα του… παράλληλου προγράμματος δίπλα στα επώδυνα μέτρα στα οποία δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Αύγουστο, φέρεται επί της ουσίας να έχει ο εθνικός διάλογος για την παιδεία που ξεκίνησε προ ημερών το αρμόδιο υπουργείο. Και αυτό διότι ζητήματα που ενδιαφέρουν άμεσα την εκπαιδευτική κοινότητα και έχουν πολιτικό κόστος θα συζητηθούν σε… άλλο διάλογο, στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που θα συγκροτηθεί από το υπουργείο Παιδείας με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΟΟΣΑ. Χρόνος λήξης των εργασιών της Επιτροπής έχει οριστεί ο Απρίλιος, όπως και ο χρόνος λήξης του εθνικού διαλόγου διά χειρός Νίκου Φίλη.
Ειδικότερα, χθες στελέχη του υπουργείου χαρακτήριζαν «προσωπικές» τις προτάσεις του προέδρου της Επιτροπής Σοφών, Αντώνη Λιάκου, για το εξεταστικό σύστημα (π.χ. πρότεινε εισαγωγή χωρίς εξετάσεις σε σχολές μικρής ζήτησης). Παρότι η στάση της ηγεσίας του υπουργείου δείχνει ελαφρά αποστασιοποίηση σε σχέση με τα λεγόμενα Λιάκου, η ηγεσία δεν είναι καθόλου δυσαρεστημένη με τις «μικρές βόμβες» που είναι διατεθειμένος να ρίχνει ο κ. Λιάκος με τις προτάσεις του, την ίδια στιγμή που θα εξελίσσεται διάλογος με τους θεσμούς για δύσκολα θέματα. Ενδεικτικά, σύμφωνα με το μνημόνιο που ψηφίστηκε στα μέσα Αυγούστου, η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, οφείλει:
• Να επικαιροποιήσει έως τον Απρίλιο του 2016 την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011.
• Να εκπονήσει εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης και να υποβάλει προτάσεις το αργότερο έως τον Μάιο του 2016, οι οποίες θα εγκριθούν έως τον Ιούλιο του 2016 και, εφόσον είναι δυνατόν, τα μέτρα να τεθούν σε ισχύ πριν από το ακαδημαϊκό έτος 2016-17.
• Να ευθυγραμμίσει τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, έως τον Ιούνιο του 2018.
• Η αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων να συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης.
• Να διασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση όλων των φορέων παροχής εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών ιδρυμάτων, καθορίζοντας ελάχιστα πρότυπα.
Κρίσιμο θέμα είναι και η μείωση των ειδικοτήτων των καθηγητών. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα διαθέτει τις περισσότερες ειδικότητες εκπαιδευτικών στον κόσμο, 117 μαζί με τις υποειδικότητες κυρίως στην τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση. Ο πολυκερματισμός των ειδικοτήτων είναι από τα βασικά προβλήματα στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού και το έχει επισημάνει σε έκθεσή του από το 2011 ο ΟΟΣΑ.