Στην ύπαρξη ενός ευρύτατου κυκλώματος, που επιβάρυνε τον Ελληνα φορολογούμενο με υποχρεώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, παραπέμπουν νέα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η «Κ» για τις εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου. Δάνεια δηλαδή που, επειδή τελικά δεν πληρώθηκαν, το Δημόσιο ανέλαβε να αποπληρώσει. Το ζήτημα είναι γνωστό στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, που έχει ανοίξει άλλωστε και σχετικό φάκελο για παράνομες επιδοτήσεις.
Πριν από λίγες ημέρες πέρασε «στα ψιλά» η είδηση πως 57 επιχειρηματίες παραπέμφθηκαν στον ανακριτή επειδή χορηγήθηκαν στις εταιρείες τους υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες εγγυήσεις του Δημοσίου ύψους 94 εκατομμυρίων. Μαζί τους παραπέμφθηκαν διευθύντρια και υπάλληλος συγκεκριμένης διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που φέρονται ως υπεύθυνοι και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος με τις επιβαρυντικές διατάξεις του ειδικού νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου.
Ομως καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως οι 57 αυτές υποθέσεις ή όσες εξ αυτών αποδειχθούν τελικά κατά τον νόμο κολάσιμες ενδέχεται να μην είναι οι μόνες τέτοιες. Ανω των 10.000 ιδιωτικών επιχειρήσεων έχουν αντλήσει χρηματοδοτήσεις με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου και σύμφωνα με τα στοιχεία εξαμήνου του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους οι εγγυήσεις αυτές ανέρχονται σε 1,575 δισ. ευρώ, ενώ άλλα 1,638 δισ. έχουν χορηγηθεί σε πληγέντες φυσικών καταστροφών.
Η πλειονότητα αυτών των εγγυήσεων είναι ασφαλώς σύννομη αλλά, όπως προκύπτει, έχουν παρεισφρήσει επιτήδειοι και υπάρχουν ανησυχίες για ενδεχόμενη ύπαρξη πρόσθετων αμφιλεγόμενων υποθέσεων. Στους διαδρόμους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αλλά και σε κύκλους της αγοράς κυκλοφορούν εδώ και πολύ καιρό πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες «ολόκληρο κύκλωμα είχε στηθεί γύρω από τις εγγυήσεις αυτές» χορηγώντας τις σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα που «όχι μόνον δεν τις δικαιούνταν, αλλά και που δεν θα μπορούσαν να τις πληρώσουν ποτέ».
Οταν οι δανειολήπτες αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που έχουν χορηγηθεί με εγγύηση του Δημοσίου, αυτά πληρώνονται από το Δημόσιο. Μάλιστα προϋπολογίζεται σχετική δαπάνη ετησίως. Για τη χορήγηση των εγγυήσεων συνεδρίαζε ειδική ενδεκαμελής επιτροπή η οποία απαρτίζεται κυρίως από εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα, επιμελητήρια αλλά και στελέχη του ΓΛΚ. Επιπλέον όμως προβλέπεται και διαδικασία διαγραφής των απαιτήσεων του ελληνικού Δημοσίου καθώς μετά την κατάπτωση μιας εγγύησης, το Δημόσιο μπορεί να διεκδικήσει από τον δανειολήπτη τα οφειλόμενα μέσω της εφορίας. Εκτός εάν αποφασισθεί αρμοδίως η διαγραφή της απαίτησης.
Αλλά και για τη διαδικασία αυτή υπάρχουν υπόνοιες για παρατυπίες. Η άκρη του νήματος που οδήγησε τώρα στην παραπομπή των πρώτων υπόπτων «εξαιτίας σοβαρών νομικών ζητημάτων» ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, όταν τον Δεκέμβριο του 2012 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και νυν βουλευτής Φθιώτιδας της Ν.Δ. Χρήστος Σταϊκούρας έστειλε στον εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος δύο τέτοιες υποθέσεις. Λίγες ημέρες αργότερα, η Εισαγγελία με επιστολή της προς το ΓΛΚ ζήτησε συγκεντρωτική κατάσταση με στοιχεία όχι μόνον για τις δύο αυτές υποθέσεις αλλά για όλα τα πρόσωπα που έχουν λάβει εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου από το 2000 και μετά. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο τότε αναπληρωτής υπουργός, οι καταστάσεις αυτές απεστάλησαν. Επιπλέον σημειώνει πως «στο τέλος του 2014 είχε συνταχθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών σχέδιο νόμου, το οποίο, δίχως να υπονομεύει τον αναπτυξιακό ρόλο που το κράτος οφείλει να επιτελεί με την πολιτική εγγυήσεων, αυστηροποιούσε τις ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις παροχής εγγυήσεων, διασφαλίζοντας τη συμβατότητα αυτών με την ευρωπαϊκή νομοθεσία». Ομως οι εκλογές δεν επέτρεψαν την προώθησή του προς ψήφιση.
Το ζήτημα επανέρχεται τώρα στο προσκήνιο λόγω των παραπομπών, αλλά η υπόθεση απειλεί εδώ και καιρό να εκθέσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημιουργώντας προβλήματα σε ένα αναπτυξιακό εργαλείο. Μάλιστα η Επιτροπή είχε παγώσει για δύο χρόνια τον αναπτυξιακό/επενδυτικό νόμο εξαιτίας των καταγγελιών για κακοδιαχείριση. Η χάραξη πολιτικής εγγυήσεων του Δημοσίου, όταν γίνεται σωστά και προσανατολίζεται στην κάλυψη δανείων που χρηματοδοτούν νέες, σύγχρονες επιχειρηματικές δραστηριότητες και επενδυτικά προγράμματα, μπορεί να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, εκτιμούν οικονομολόγοι. Για αυτό άλλωστε και θεσπίστηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ομως μια μικρή αμαρτωλή μειοψηφία εμπλεκομένων στη διαδικασία απειλεί τώρα την ευχέρεια αυτή της Πολιτείας, προσθέτουν κύκλοι της αγοράς.