Τα «Δεκεμβριανά»

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η​​μουν σπίτι μου, όταν άκουσα ότι έβαλαν φωτιά στο κτίριο του ΔΣΑ. Ηταν Δεκέμβριος 2008, μετά τη δολοφονία του νεαρού Γρηγορόπουλου. Μέσα είχαν εγκλωβισθεί καθαρίστριες. Εφυγα από το σπίτι μου. Η Αθήνα ήταν έρημη σ’ όλη τη διαδρομή από Αγ. Παρασκευή. Μπαίνοντας στην Ιπποκράτους, πέντε αναρχικοί έκαιγαν δύο κάδους απορριμμάτων και υποτίθεται ότι έλεγχαν την περιοχή. Πιο κάτω στο ύψος του Α.Τ. Εξαρχείων, αστυνομικοί απαγόρευαν τη διέλευση. Δεύτερος έλεγχος. Αφησα το αυτοκίνητο και συνέχισα με τα πόδια. Μέχρι να φθάσω στην Ακαδημίας απόλυτη ησυχία. Φθάνοντας, πληροφορήθηκα ότι χάρη σ’ ένα δικηγόρο, που έσπασε με πυροσβεστήρα την κεντρική είσοδο του Συλλόγου, απεγκλωβίστηκαν οι καθαρίστριες. Ηδη καίγονταν το ισόγειο, το περίπτερο που το πλιατσικολογούσαν και το παρακείμενο δέντρο.

Ανέβηκα πάνω στον πρώτο όροφο με τον υπάλληλο Κατσαπρίνη και ανοίξαμε τα παράθυρα.

Η Πυροσβεστική με υπεράνθρωπες προσπάθειες αντιμετώπιζε τη φωτιά που έκαιγε κάτω. Το διπλανό κτίριο οπτικών είχε κι αυτό λεηλατηθεί.

Παρά δίπλα η Εμπορική Τράπεζα καιγόταν, όπως και στην άλλη γωνία (Ακαδημίας και Σίνα) κτίριο του Πανεπιστημίου επί ώρες… Ενδιάμεσα είχε αποκοπεί η πρόσβαση και έτσι δυσχεραινόταν το έργο της Πυροσβεστικής. Τα κτίρια είχαν λαμπαδιάσει. Ο κόσμος παρακολουθούσε το θέαμα. Κάποιοι τραβούσαν φωτογραφίες για το αρχείο τους· να ’χουν να διηγούνται…

Η πρώτη έκπληξη, όχι μόνο δική μου, ήταν γιατί δεν παρεμβαίνει η αστυνομία, αφού τουλάχιστον ένα γύρο υπήρχαν οργανωμένες ομάδες και πλιατσικολογούσαν.

Μείναμε με την απορία. Το κέντρο της Αθήνας ήταν πυρπολημένο. Ατμόσφαιρα πολεμική, αλλά μόνο με έναν εμπόλεμο. Η άλλη πλευρά ήταν θεατής.

Την επόμενη μέρα, στο κατεστραμμένο κέντρο τα επεισόδια συνεχίζονταν με μικρή έκταση, από μαχητικούς νεολαίους, όπως τα παρακολουθούσα ιδίοις όμμασι. Υπήρχαν, άλλη μεγάλη έκπληξη, στοχοποιημένα μαγαζιά, επιχειρήσεις, δίπλα στα άθικτα, στα προστατευμένα.

Κάποια στιγμή οι αστυνομικοί συνέλαβαν έναν νεαρό και τον περιέφεραν γύρω γύρω. Σύντροφοί του προσπαθούσαν να τον απελευθερώσουν. Σταμάτησαν κάποια στιγμή κοντά στη Στοά «Οπερα» με τον συλληφθέντα. Δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Μετά μάθαμε ότι είχαν εντολή από την πολιτική ηγεσία να μην πειράξουν κανένα. Φοβούμενοι μήπως χυθεί αίμα. Ετσι εξηγήθηκε κι αυτό το τραγελαφικό φαινόμενο των αστυνομικών που γυρνούσαν Ακαδημίας, Χ. Τρικούπη, Πανεπιστημίου, Ιπποκράτους και πάλι την Ακαδημίας με τον συλληφθέντα παρέα! Μόνο καφέ που δεν ήπιαν…

Αυτή την κατάσταση ζήσαμε τότε, μ’ ένα κράτος παράλυτο και μια κοινωνία εντελώς απροστάτευτη.

Εκατοντάδες εκατομμύρια οι ζημιές, ανεπούλωτες οι πληγές. Ενα πολύ κακό προηγούμενο. Οι διαδηλωτές και οι καταστροφείς δεν ήταν πολλοί, απλώς βρήκαν πεδίο πρόσφορο να δράσουν άναρχα, καθοδηγούμενοι από γνωστούς άγνωστους που τους κατηύθυναν αναλόγως.

Είναι ακόμη απορίας άξιον, αφού είχαν τη δυνατότητα παρακολούθησης με σύγχρονα μηχανήματα εντοπισμού των υπεύθυνων των καταστροφών, για ποιο λόγο σιώπησαν οι Αρχές. Εκτός αν υπήρξε πολιτική κάλυψη, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, ότι φάνηκε εκ των υστέρων, με διάφορες κινήσεις σύμπραξης, προώθησης και ανάδειξης προσώπων σε ανώτερα αξιώματα.

Πέραν της φρίκης των γεγονότων, πέραν της καταστροφής, της λεηλασίας, η Ιστορία θα δώσει το δικό της περιεχόμενο, τη δική της εκδοχή των όσων συνέβησαν.

Πάντα με υποκειμενικό τρόπο γραμμένη. Ο καθένας θα την ονομάσει όπως θέλει. Οπως συμφέρει. Η πολιτική τάξη θα δώσει τη δική της εξήγηση. Εντεχνα και κυρίαρχα θα περάσει ή θα θελήσει να δώσει και ιδεολογικό στίγμα. Να πολιτικοποιήσει και να εκμεταλλευθεί το καθετί. Οσο αρνητικό κι αν μοιάζει στα μάτια των νουνεχών. Εχουν την τάση, τη διαστροφή, να βγάζουν το άσπρο μαύρο, μοιράζοντας συγχωροχάρτια με ανταλλάγματα, όπως στον Μεσαίωνα.

Αλίμονο όμως σ’ αυτούς που έτυχε να ζουν, να δημιουργούν περιουσίες και να τις βλέπουν να καταστρέφονται εξαιτίας ενός ανίκανου, ανεύθυνου, διεφθαρμένου κράτους. Κι ακόμη, αλίμονο σε όλους όσοι επένδυσαν τα σχέδιά τους, το μέλλον τους σε μια χώρα μη ευνομούμενη, που τα πολιτικά παιγνίδια δρουν σε βάρος της κοινωνικής ειρήνης, της εθνικής αξιοπρέπειας, της ίδιας της Δημοκρατίας.

* Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή