Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα απεικονίστηκε ανάγλυφη τις τελευταίες εβδομάδες, επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, εκθέσεις διπλωματών και δημοσιεύματα που τη φέρουν να μην κυβερνάται. Ποτέ δεν ήταν εύκολη στην πράξη η άσκηση της εξουσίας στην Ελλάδα, σε σημείο που να χαρακτηρίζεται «μη κυβερνήσιμη», αλλά επί της σημερινής κυβερνήσεως έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Για τον απλό λόγο ότι η συμπεριφορά και η πολιτική της συνδυάζουν τέσσερα βασικά στοιχεία, την ιδεοληψία, την άγνοια, την ανικανότητα και την έλλειψη βούλησης. Οι οργίλες αντιδράσεις του Μεγάρου Μαξίμου και η προσπάθεια του πρωθυπουργού και άλλων αξιωματούχων να ρίξουν τις ευθύνες σε πολιτικούς αντιπάλους και σε μυστηριώδη ντόπια ή διεθνή συμφέροντα έχουν στόχο τη δημιουργία επικοινωνιακού αντιπερισπασμού και απόκρυψης μιας πραγματικότητας, που όμως δεν μπορεί καλυφθεί, ούτε για το κακό τώρα ούτε για το χειρότερο ορατό μέλλον.
Δεν κυβερνάται, λοιπόν, η χώρα και οι αποδείξεις είναι πάρα πολλές. Από τα νοσοκομεία που δεν έχουν προσωπικό ούτε και διοικήσεις, ώς την Παιδεία, όπου η κυβέρνηση ακυρώνει κάθε προσπάθεια βελτίωσης που είχε γίνει, στο όνομα ενός εθνικού διαλόγου (με δικούς της) και με βασικό στόχο τη διατήρηση όλων των ειδικών χαρακτηριστικών που την έχουν διαλύσει. Από την επιμονή στον σεβασμό στο… δικαίωμα των «μπαχαλάκηδων» να κατεδαφίζουν τις πόλεις ώς την ανάδειξη κρατουμένων τρομοκρατών σε παράγοντες της πολιτικής. Και από την ανεπάρκεια στη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος ώς τον φόβο μήπως προκληθούν εσωκομματικές αντιδράσεις αν απομακρυνθούν οι οικονομικοί μετανάστες από την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής που ενώνει την Ελλάδα με την Ευρώπη. Με αποτέλεσμα, βεβαίως, να σταματάει η Hewlett Packard τη διακίνηση εμπορευμάτων μέσω της δικής μας χώρας.
Δεν είναι, όμως, αυτά μόνο που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η χώρα δεν κυβερνάται. Είναι κυρίως η προσπάθεια υπουργών και κυβερνητικών παραγόντων να ακυρώσουν στην πράξη την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση, με υπογραφή του Αλ. Τσίπρα. Ουσιαστικά, τίποτα δεν εφαρμόζεται και καμία μεταρρύθμιση δεν προωθείται. Αντιθέτως, και με ευθύνη του πρωθυπουργού, ακολουθείται μια τακτική υπαναχωρήσεων και παλινωδιών, κυνηγιού μαγισσών, δημιουργίας μικρών και μεγάλων «εχθρών», ανοίγματος μετώπων, ανακοίνωσης φορολογικών μέτρων, που είτε είναι ανεφάρμοστα είτε αποσύρονται, αλλά και υιοθέτησης φορομπηχτικής πολιτικής που προκαλεί κλίμα αστάθειας στην επιχειρηματικότητα και στην αγορά. Σαν να επιδιώκεται η εκ των πραγμάτων εγκαθίδρυση ενός λατινοσοσιαλιστικού μοντέλου οικονομίας, την ώρα που στη Λατινική Αμερική οι λαοί γυρνούν την πλάτη τους σε αυτό.
Στη σταχυολόγηση των φαινομένων που αποδεικνύουν ότι πελαγοδρομεί ουσιαστικά ακυβέρνητη, θα μπορούσε να προστεθεί και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής χωρίς έρμα και βασικές αρχές, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το μεγάλο μέρος του λαού, που μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου, φαίνεται να προτιμά την παραπλάνηση και την περιπλάνηση δίχως πυξίδα.