Δύο ομάδες φυσικών που εργάζονται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN αναφέρουν ότι «είδαν» τα ίχνη ενός νέου στοιχειώδους σωματιδίου. Πιθανόν να πρόκειται για μία βαρύτερη μορφή του μποζονίου Χιγκς, το οποίο εξηγεί γιατί τα υπόλοιπα σωματίδια έχουν μάζα. Μία άλλη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για βαρυτόνιο, το στοιχειώδες σωματίδιο της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, η ανακάλυψη του οποίου θα υποδείκνυε την ύπαρξη περισσότερων διαστάσεων στον χωροχρόνο.
Δεν αποκλείεται καθόλου να βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας πραγματικής επανάστασης στην επιστήμη της Φυσικής, τη διατύπωση μιας θεωρίας που ξεπερνά το λεγόμενο Καθιερωμένο Πρότυπο, που κυριαρχεί στη Φυσική. Είναι, ωστόσο, πολύ νωρίς για ενθουσιασμούς τόσο μέσα στο CERN όσο και εκτός. Η ιστορία της Φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων, άλλωστε, είναι γεμάτη με στατιστικά σφάλματα και ανωμαλίες που εξαφανίστηκαν όταν συγκεντρώθηκαν περισσότερα δεδομένα. «Κανείς δεν πιστεύει ότι τα συμπεράσματα αυτά είναι οριστικά», εξηγεί ο Κάιλ Κράμερ, φυσικός του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που συνεργάζεται με μία από τις ομάδες στο CERN, γνωστή ως Atlas. Από τον Ιούνιο, έπειτα από δύο χρόνια διακοπής της λειτουργίας του, o Mεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN λειτουργεί με διπλάσια περίπου ενέργεια από αυτή που είχε κατά τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς.
Ωστόσο, έκτοτε το βασικό νέο είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα νεότερο, μόνο κάποια ίχνη, κάποιες χαρακτηριστικές διακυμάνσεις στα δεδομένα που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν την ύπαρξη νέων σωματιδίων, ή ακόμα να οφείλονται σε απλά στατιστικά σφάλματα. Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι είναι ένα πλεόνασμα των ζευγών ακτίνων γ που αντιστοιχεί σε ενέργεια 750 δισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ. Αυτές οι ακτίνες γ θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί από τη ραδιενεργή αποσύνθεση κάποιου νέου σωματιδίου, ίσως ενός «εξαδέλφου» του μποζονίου Χιγκς. Θα μπορούσε, επίσης, να υποδεικνύει την ύπαρξη ενός άλλου σωματιδίου με πολύ μεγαλύτερη μάζα από το οποίο δεν έχουν μείνει παρά μερικά φωτόνια. Κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, και ακριβώς αυτό είναι που γοητεύει τους επιστήμονες.