Οσοι έσπευσαν στις κάλπες για την εκλογή νέου προέδρου στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έδωσαν μήνυμα σύνεσης και εμπιστοσύνης στην Πολιτική. Ευτυχώς! Γιατί με όσα πράττει και, ακόμη χειρότερα με όσα «απειλεί» να κάνει η δικομματική κυβερνητική πλειοψηφία, η χώρα οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ξανά και ξανά!
Η συμμετοχή σε εσωκομματικές εκλογές δεν είναι μια αυτονόητη απασχόληση για τους πολίτες. Για παράδειγμα, η κ. Γεννηματά εξελέγη από το 52% των μόλις 52 χιλιάδων πολιτών, που συμμετείχαν στην εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, μόλις το καλοκαίρι που πέρασε.
Επομένως, η πρώτη νίκη για τη Νέα Δημοκρατία, την οποία μοιράζονται οι συνυποψήφιοι, είναι ότι κινητοποίησε ένα πολύ μεγάλο σύνολο πολιτών (που υπολογίζεται κοντά στις 400 χιλιάδες) σε μια πολύ σπουδαία πολιτική πράξη. Επιπλέον, 7 στους 10 μεταξύ όσων συμμετείχαν προτίμησαν τους κ.κ. Μεϊμαράκη και Μητσοτάκη, οι οποίοι μοιράζονται ορισμένα στοιχεία πολιτικής εξαιρετικά σημαντικά στη φάση που βρίσκεται η χώρα.
Και οι δύο υποψήφιοι, για παράδειγμα, μοιράζονται την πεποίθηση ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί με ευρύτερες συμφωνίες μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, σε ό,τι αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που μένει να προωθηθούν. Ταυτοχρόνως, και οι δύο δεν φοβήθηκαν να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να συζητήσουν με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ώστε οι λύσεις που θα επιλεγούν να βρίσκονται όσο πιο κοντά στο Κέντρο είναι δυνατόν.
Η κατ’ αρχήν απόφαση όσων πήραν μέρος στη διαδικασία εκλογής έχει ήδη συμφωνήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτό δεν προτίμησε υποψηφίους που θεωρήθηκαν καταλληλότεροι «να κερδίσουν τον Τσίπρα» στην τηλεόραση, αλλά στελέχη που έχουν «ψαχνό». Εκτιμούν σοφά ότι ο σημερινός πρωθυπουργός θα έχει ηττηθεί, μέχρι την ώρα των εκλογών, από λάθη που ο ίδιος θα έχει κάνει, καθώς και από την αναμενόμενη φθορά που φέρνει η διακυβέρνηση της χώρας σε δύσκολες εποχές.
Ετσι λοιπόν, οι συμμετέχοντες στη νεοδημοκρατική διαδικασία έχουν κατά νου ότι ο άνθρωπος που θα επιλέξουν πρέπει να είναι ικανός να κυβερνήσει το κράτος με πιθανότητες επιτυχίας μεγαλύτερες από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς. Ψηφίζουν τον επόμενο πρωθυπουργό, όπως πιστεύουν, και όχι τον μονομάχο με την «Αριστερά».
Τέλος, είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι μετά την επιλογή της 10ης Ιανουαρίου, η πολιτική σκηνή αλλάζει και οι δείκτες στο πολιτικό ρολόι θα αρχίσουν να γυρνούν πιο γρήγορα. Κυρίως οι Ευρωπαίοι, που κλείνουν τα μάτια στις αδυναμίες του κ. Τσίπρα, δεν θα έχουν πλέον τη «δικαιολογία» ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.
Οποιος κι αν είναι πρώτος, μόνον κερδισμένος θα είναι εφόσον κρατήσει δίπλα του τον δεύτερο. Λειτουργικά και χωρίς προσποίηση. Θα το χρειαστεί η συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου λογικής.