«Η ανεξιθρησκία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, ενώ η θρησκευτική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Το κράτος διασφαλίζει την ακώλυτη άσκησή της και σέβεται όλα τα θρησκεύματα. Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται στη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση, έτσι ώστε να μην έχει ομολογιακό χαρακτήρα, αλλά η ύλη του να περιλαμβάνει εισαγωγή στην ιστορία, την κοινωνιολογία και τη δογματική όλων των θρησκειών», αναφέρεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θέσεις όμως αυτές γράφτηκαν προτού το κόμμα έρθει στην εξουσία. Γιατί σήμερα όλα αυτά μοιάζουν με εφηβικό λεύκωμα που επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «Τι είναι κράτος; Τι είναι Εκκλησία; Και ποια σχέση θέλουμε να έχουν μεταξύ τους;». «Στενή», φαίνεται πως είναι η κυνική απάντηση της κυβέρνησης, της πρώτης αριστερής για να μην ξεχνιόμαστε, που έχει αποφασίσει πως ο κατευνασμός της Εκκλησίας ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Ειδικότερα ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς αποφάσισε να ρίξει γέφυρες προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο, παραχωρώντας του τη Ροτόντα, όπου θα μπορεί να τελεί λειτουργία μία Κυριακή κάθε μήνα. Επί χρόνια η Αριστερά έδινε μάχη προκειμένου το μνημείο, που έχει χαρακτηριστεί παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO, να έχει διαθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Το αντίστοιχο θα ήταν για παράδειγμα μια προοδευτική τουρκική κυβέρνηση (όχι η φιλοϊσλαμική του Ερντογάν) να αποφασίσει πως η Αγία Σοφία θα λειτουργεί ως τζαμί μία Παρασκευή τον μήνα.
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Παιδείας (Ερευνας και Θρησκευμάτων, πόσα οξύμωρα να χωρέσει ένας τίτλος;) περιμένει για μία ακόμη φορά τις ευλογίες της Διεθνούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) για να προχωρήσει στην αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό. Ολα αυτά λίγους μήνες αφότου η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωσοτπούλου είχε τολμήσει να θίξει το ζήτημα της απλοποίησης της διαδικασίας απαλλαγής από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, για να επανέλθει στην τάξη έπειτα από μια όχι και τόσο χριστιανικού περιεχομένου επίθεση από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Προχώρησε λοιπόν, λέει το ρεπορτάζ του συναδέλφου Απόστολου Λακασά, σε μια «μικρή μετατόπιση» η ΔΙΣ ύστερα από μαραθώνια συνάντηση με τους θεολόγους, ώστε να διδάσκονται τα παιδιά πέρα από τον Χριστιανισμό και «άλλες θρησκείες». (Μόνο που προτείνεται «οι προσθήκες αυτές να γίνουν στο τέλος κάθε βιβλίου, ώστε οι μαθητές…να αποκτήσουν συγκροτημένη εικόνα»).
Ολα αυτά συμβαίνουν καθώς η σύγκρουση σουνιτών και σιιτών κλιμακώνεται σε χώρες που βρίσκονται στη γειτονιά μας, το προσφυγικό κύμα διογκώνεται και η συζήτηση για την προάσπιση της πολυπολιτισμικότητας ή τη συμμόρφωση των νεοεισερχομένων με τις ευρωπαϊκές αξίες λαμβάνει υπαρξιακές διαστάσεις στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Τις περισσότερες φορές το Grexit, ο αποκλεισμός από την Ευρώπη και ο παραδοσιακός μας αυτισμός, είναι απλώς επιλογή.