Το μεγαλύτερο «κενό» στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους εταίρους είναι το δημοσιονομικό κενό. Ηταν αναπόδραστο. Μετά την καταστροφή που προξένησε στην οικονομία η τραγική «διαπραγμάτευση» του πρωθυπουργού και όσων αυτός διόρισε, το ήδη υπαρκτό άνοιγμα στο ταμείο του κράτους διευρύνθηκε. Ακόμη χειρότερα, προβλέπεται σημαντική αδυναμία στην πλευρά των εσόδων για την τριετία, μέχρι το 2018, στην οποία εκτείνεται η περίοδος εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα για το οποίο δεν είναι καθόλου προετοιμασμένος να χειριστεί. Περισσότερο από οιαδήποτε άλλη κυβερνητική πλειοψηφία μετά το 2009, η παρούσα ομάδα εξουσίας δεν διαθέτει σχέδιο και αποφασιστικότητα για όσα χρειάζεται να γίνουν ώστε να επιτευχθούν τα δημοσιονομικά αποτελέσματα για τα οποία δεσμεύτηκε μετά τον θερινό συμβιβασμό.
Αντιλαμβανόμενοι τη δυσκολία αλλά και υπό την πίεση των τροϊκανών, υπουργοί της κυβέρνησης προτάσσουν ήδη ολοένα και πιο αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας. Η σκέψη είναι απλή: αν η ύφεση είναι μικρότερη, τα έσοδα θα είναι καλύτερα, άρα η υποχρέωσή μας για πρόσθετα μέτρα περιορίζεται.
Οταν ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν υπουργός, είχε μια μακρά αντιπαράθεση με τους τροϊκανούς επί του ιδίου ζητήματος. Θα θυμάστε κάποιοι τις συζητήσεις για τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, για παράδειγμα. Τις ίδιες αντιρρήσεις περιέκλειε και το περίφημο «mail Χαρδούβελη», στο οποίο εκτενώς αμφισβητούσε τις προβλέψεις των τροϊκανών για την εξέλιξη της οικονομίας.
Ομως, υπάρχει διαφορά μεταξύ εκείνων των αντιρρήσεων και εκείνης της τακτικής με αυτήν που τηρούν οι σημερινοί υπουργοί, και είναι σημαντική. Το επιτελείο του κ. Τσίπρα στηρίζει τις προσπάθειές του, και μάλιστα σε απίθανα μεγάλο βαθμό, επί ενός συστηματικού επικοινωνιακού παιγνίου και όχι επί πραγματικών εκτιμήσεων και γεγονότων.
Με τον τρόπο αυτόν όμως προκαλεί συνεχώς μεγαλύτερη δυσπιστία στους ελεγκτές. Εχουν αρκούντως καταγράψει, οι τελευταίοι αυτοί, πόσο απέχουν οι υποσχέσεις και τα λόγια των υπουργών από τις πράξεις τους. Ακόμη και νόμοι ψηφίζονται χωρίς όμως να εφαρμόζονται, επειδή απαιτείται μια… υπουργική απόφαση, η οποία βεβαίως δεν εκδίδεται ποτέ! Είναι χαρακτηριστική η σχέση μεταξύ των διατάξεων και των δημοσίων εξηγήσεων του σχεδίου Κατρούγκαλου για το συνταξιοδοτικό. Οπως σημείωσα την προηγούμενη εβδομάδα, στο σχέδιο αυτό υπάρχουν θετικές ρυθμίσεις. Κυρίως όσες περιγράφουν για την αρχιτεκτονική του νέου συστήματος. Υπάρχουν όμως απελπιστικά φορομπηχτικές διατάξεις, που καταλήγουν σε υπέρμετρη εκμετάλλευση όσων ήδη συνεισφέρουν τα μέγιστα. Και, παρά ταύτα, το σχέδιο απορρίπτεται ήδη από τους ελεγκτές επειδή δεν δίνει πειστικές απαντήσεις ως προς το δημοσιονομικό κενό. Με τα ψέματα δεν πρόκειται να αλλάξουν τη σκληρή πραγματικότητα. Το γνωρίζουν άριστα οι παλαιότεροι. Βεβαίως, για τα νέα ελλείμματα ευθύνονται οι σημερινοί υπουργοί. Τα γεγονότα εκδικούνται!