Εντονη κριτική ασκεί το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής (ΓΠΒ) στην πρόταση της κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, μέσω της τριμηνιαίας έκθεσής του, υποστηρίζοντας ότι οι προτεινόμενες αλλαγές μεταθέτουν το πρόβλημα στις επόμενες γενεές, ενώ εκτιμά ότι η υπόσχεση για μη περικοπή των συντάξεων δεν θα μπορέσει να τηρηθεί σε 2-3 χρόνια. Παράλληλα, όμως, αναφέρει ότι θα πρέπει να αλλάξει το σύστημα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούν να καταβληθούν οι συντάξεις. Γενικότερα, καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, ενώ κάνει λόγο για την ανάγκη πολιτικής συναίνεσης και εκτιμά ότι, μετά το πέρας του προγράμματος, θα υπάρξει κάποιου είδους προληπτική γραμμή πίστωσης προς την Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕSM).
Κατά το ΓΠΒ, η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι «αδήριτη ανάγκη» και το ζητούμενό της θα πρέπει να είναι μια μακροπρόθεσμη λύση και όχι απλώς η επίτευξη των στόχων του μνημονίου, ενώ αναφέρει ότι το πολιτικό κόστος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης είναι τεράστιο και προϋποθέτει συναίνεση. Σχολιάζοντας την πρόταση του υπουργού Εργασίας Γ. Κατρούγκαλου, αναφέρει ότι επιφέρει μεγάλες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, αλλά «γεννά πολλά ερωτηματικά για το αν τελικά μπορεί να οδηγήσει σε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα». Μάλιστα, υποστηρίζει πως, με τη σταδιακή μείωση της προσωπικής διαφοράς, η κυβέρνηση «μεταθέτει το τίμημα στο μέλλον, με ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου ότι η οικονομική μεγέθυνση θα καλύψει τις μειώσεις που θα επέλθουν».
Ωστόσο, το ΓΠΒ προειδοποιεί πως, «αν δεν αναληφθεί αποφασιστική δράση και δεν γίνουν οι αναγκαίες επιλογές, η ίδια η πορεία της οικονομίας θα εκβιάσει λύσεις που είναι ανεπιθύμητες. Αρκεί να σκεφθούμε τι θα συμβεί στις συντάξεις αν δεν γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό στα αμέσως επόμενα χρόνια». Και προσθέτει ότι «οι επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις του αρμόδιου υπουργού για “διασφάλιση των σημερινών συντάξεων” δύσκολα υποκρύπτουν τις απώλειες των σημερινών απασχολουμένων και επόμενων γενεών συνταξιούχων. Εκτός τούτου, είναι αμφίβολο αν μπορούν να τηρηθούν μετά από 2-3 χρόνια!».
Βέβαια, σε ένα πολύπλοκο σύστημα, κάθε παρέμβαση σε οποιοδήποτε σημείο μπορεί να έχει και δυσμενείς επιπτώσεις σε άλλες παραμέτρους, αναφέρει το ΓΠΒ, δίνοντας ως παράδειγμα τις σημερινές συντάξεις που επιτρέπουν τη στήριξη των νέων ανέργων στο πλαίσιο της οικογενειακής αλληλεγγύης.
Πέραν αυτών, οι οικονομολόγοι του Γραφείου εκτιμούν ότι η κυβερνητική πρόταση δεν οδηγεί στην ανταποδοτικότητα των εισφορών–παροχών και συνεπώς υποκαθορίζει τα κίνητρα για εργασία. «Ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων της κυβέρνησης με τους κλιμακούμενους συντελεστές δημιουργεί κίνητρα περαιτέρω αύξησης της “μαύρης” εργασίας, της εισφοροδιαφυγής αλλά και της φοροδιαφυγής», όπως επισημαίνει. Και προσθέτει ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα εξ ολοκλήρου αλληλέγγυο και δίκαιο σύστημα, αλλά για ένα σύστημα που ευνοεί την άνιση κατανομή των βαρών, χωρίς όμως να παραβλέπουμε ότι υπάρχουν και κάποια στοιχεία δικαιοσύνης».}
Κατά το ΓΠΒ, σημασία πλέον έχει η εφαρμογή του μνημονίου με όσες βελτιώσεις είναι ακόμα δυνατές, καθώς, αν αποτύχει, τότε η επιστροφή στη ανάπτυξη διακυβεύεται. Οι οικονομολόγοι του ΓΠΒ εκτιμούν πως ο πρώτος έλεγχος του προγράμματος θα έχει κλείσει μέχρι τον Μάρτιο-Απρίλιο 2016 και καλούν την αντιπολίτευση να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης. «Θα δούμε αν και η νέα προσπάθεια θα επιτύχει. Αλλά ακόμα και τώρα μπορούμε να πούμε ότι επρόκειτο για ένα θαρραλέο αναπροσανατολισμό πολιτικής που πιστώνεται πρωτίστως στον πρωθυπουργό. Το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί όμως και από τη στάση της αντιπολίτευσης. Οι κίνδυνοι είναι πολιτικοί». Επίσης, κριτική ασκεί και για το πρώτο εξάμηνο του 2015. «Γεγονός είναι ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015 θα καταγραφεί στην Ιστορία ως μια διαδικασία πολιτικής προσαρμογής που, παρόλο που βελτίωσε ορισμένους στόχους (π.χ. στα πρωτογενή πλεονάσματα), κόστισε στη χώρα και περιέπλεξε τα προβλήματα».